
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου, Υπ. Δρα ΕΚΠΑ
«Να σιωπάς τα απαγορευμένα και μη αρέσκοντα στο Θεό». Αποτελεί φράση του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, λέγει περί της φλυαρίας και αργολογίας των χριστιανών: « Να μη λαλείς ακρίτως, να μην κυριεύεσαι από θυμόν ή οργήν» (Οσ. Εφραίμ, Τα Ασκητικά, εκδ Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 132-133).
Πρόκειται, ασφαλώς, για μεγάλα λόγια, τα οποία δυσκολότερα τείνουν να βρουν εφαρμογή μέσα στον κόσμο, παρά σε ένα μοναχικό περιβάλλον.
Μην ψάχνεις, ο πόλεμος, με διαφορετική πάντοτε έκφανση και αποτύπωση, όπου και αν πας, είναι ο ίδιος.
Σημασία έχει πόσο μπορείς και με ποιο τρόπο να εκφράζεις την ορθοπραξία στην καθημερινότητά σου. Οι ίδιοι οι Πατέρες λέγουν πως «ουχ ο τόπος, αλλ᾿ ο τρόπος» και ο Γέρων Μωυσής ο Αγιορείτης συμπληρώνει: «Και τα τσακάλια στην Έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν».
Η φλυαρία και αργολογία, λοιπόν, η κατάκριση και πολυλογία δεν εκφράζουν και δε συνοδεύον ορθόδοξο χριστιανό που αγωνιά, αδημονεί και αγωνίζεται για τη σωτηρία της ψυχής του. Και, αυτό, ξέρεις, δε χρειάζεται να πας στην Έρημο ή στο μοναστήρι για να το κατανοήσεις επαρκώς.
Άλλωστε, η ακατακρισία αποτελεί μια από τις πλέον έμπρακτες αποδείξεις ότι άρχισες να γεύεσαι έργα μετανοίας στη ζωή σου.
Λοιπόν εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο ή συνήθεια. Εμείς να μη επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε…να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά που γίνεται Λειτουργία.
Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη εις τον Θεόν να παρακολουθούμε. Θα μπορούσαμε πάντοτε ως για πρώτη και τελευταία φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία; Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και στην προσευχή και στη Λειτουργία και, και ,και …
Όταν προσπαθεί κανείς να νοιώθει τον Κύριο κοντά του, και να ζει το ιδανικό του, δεν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μα, και να μην προλάβει, ας πούμε, να κάνει τον κανόνα του όλον, αν κάνει κείνο τον κανόνα τον πιο λίγο καλά, παστρικά, καθαρά, με πολλή συναίσθηση, τον δέχεται ο Θεός σαν δέκα κανόνες.
Να είναι ο νούς και η σκέψις μας εις τον Θεός και να νοιώθουμε εκεί τον Θεόν κοντά μας. Ε, ευλογεί , ευλογεί τότε ο Κύριος και αγιάζει.
Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης