Όποιος με ταπεινοφροσύνη υπομένει τις εναντίον του κατηγορίες, αυτός έφτασε στην τελειότητα και τον θαυμάζουν οι άγιοι Άγγελοι. Διότι καμμιά άλλη αρετή δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο δυσκολοκατόρθωτη όσον αυτή της ταπεινοφροσύνης
Αν τελικά δεν μπορέσουν να προξενήσουν στους κοσμικούς τέτοια ωφέλεια, τότε θρηνώντας την πώρωση της καρδίας τους, γυρίζουν στα κελιά τους και παρακαλούν μέρα και νύχτα για τη σωτηρία τους.
Εκείνοι που είναι γεμάτοι από τη χάρη του Θεού και τέλειοι στην ουράνια γνώση και σοφία, θέλουν να επισκέπτονται και να βλέπουν τους κοσμικούς για τούτο μόνο, για να τους προξενήσουν κάποιο μισθό με την υπόμνηση των εντολών του Θεού και με την αγαθοεργία, αν βέβαια ακούσουν και αν εννοήσουν και πεισθούν.
Γιατί όσοι δεν οδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, βαδίζουν στο σκοτάδι και δεν γνωρίζουν που πηγαίνουν, ούτε σε ποιες εντολές πρέπει να προχωρήσουν· είναι όμως ενδεχόμενο να ανανήψουν κάποτε από την υψηλοφροσύνη που τους κατέχει και να δεχθούν την αληθινή διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος και, αφού ακούσουν το θέλημα του Θεού ανόθευτα και ακαπήλευτα, να μετανοήσουν και με την εκπλήρωσή του να λάβουν κάποιο πνευματικό χάρισμα.
Αν τελικά δεν μπορέσουν να προξενήσουν στους κοσμικούς τέτοια ωφέλεια, τότε θρηνώντας την πώρωση της καρδίας τους, γυρίζουν στα κελιά τους και παρακαλούν μέρα και νύχτα για τη σωτηρία τους.
Γιατί εκείνοι που είναι πάντοτε μαζί με τον Θεό και γεμάτοι από κάθε καλό, για τίποτε άλλο δεν θα λυπηθούν ποτέ, παρά μόνο γι’ αυτό.
Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
“Λέγει ότι σε εκτιμά, αλλά στο ασυνείδητό του σε απορρίπτει!”
Κάποιο απόγευμα επισκέφθηκα το Γέροντα μ’ έναν γνωστό μου. Μας δέχθηκε στο κελί του και τους δύο μαζί. Στη συζήτησή μας, που ακολούθησε, ο γνωστός μου, μεταξύ άλλων, του μίλησε και για τη μεγάλη εκτίμηση που έτρεφε στο πρόσωπό μου.
Ο Γέροντας τον κοίταζε, έπειτα έσκυψε το κεφάλι και δεν είπε τίποτα. Σε λίγο φύγαμε.
Στην επόμενη επίσκεψή μου ήμουν μόνος. Ο Γέροντας μου είπε: “Σκέφτομαι εκείνον το γνωστό σου, που μου έφερες και μου έλεγε, με χαρά, για την εκτίμηση που σου έχει. Τη στιγμή όμως, που μου τα έλεγε αυτά, ξέρεις εγώ τί είδα στο βάθος της ψυχής του; Ότι σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει”.
Έμεινα εμβρόντητος από την αποκάλυψή του, πού ούτε καν θα μπορούσα να φαντασθώ.
Ο Γέροντας συνέχισε: “Πρόσεξε όμως, αυτό που είδα βρίσκεται στο ασυνείδητό του. Κατάλαβες; Τί είναι ασυνείδητο;”
Του είπα ό,τι ήξερα σχετικά. Κι εκείνος συμπλήρωσε: “Επειδή βρίσκεται στο ασυνείδητό του, δεν το γνωρίζει. Να το προσέξεις πολύ αυτό που σου λέω”. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, αισθανόμουν θλίψη και εκνευρισμό για τη διχασμένη και διπρόσωπη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου. Αφού με απέρριπτε κατά βάθος, ποιός τον υποχρέωνε να με πλησιάζει και μάλιστα να ομολογεί, μπροστά στο Γέροντα, την εκτίμησή του απέναντί μου; Δε θα ήταν πιο κανονικό να απομακρυνθεί από μένα, για να βρίσκεται τουλάχιστον σε αρμονία με τα όποια βαθύτερα αισθήματά του;
Πέρασαν αρκετές ώρες εκνευρισμού και μόνο από κάποια στιγμή και μετά, άρχισα να καταλαβαίνω το νόημά της επισημάνσεως του Γέροντα: “Πρόσεξε, αυτό βρίσκεται στο ασυνείδητό του και δεν το γνωρίζει”.
Πράγματι, ο άνθρωπος αυτός συνειδητά με εκτιμούσε πολύ και το έδειχνε και αισθανόταν εντάξει απέναντί μου. Το πρόβλημα της αυτοαντιφάσεώς του ήταν κρυμμένο στο ασυνείδητό του και γι’ αυτό το αγνοούσε. Η διαπίστωσή μου αυτή, που δικαιολογούσε την προειδοποίηση του Γέροντα, με ηρέμησε. Τον δέχθηκα όπως είναι και διατήρησα αμετάβλητη την ευνοϊκή στάση μου, όπως πρίν.
Αργότερα, όταν ξαναείδα τον Γέροντα, μου διευκρίνισε σχετικά: “Αυτό, που είδα στο ασυνείδητό του, είναι παλιό, είναι τραύμα, είναι δαιμονικό”. Και σε ερώτησή μου, αν με τον εξαναγκασμό του μπορεί ν’ αλλάξει, μου απήντησε: “Με την αγιότητα αλλάζει ο άνθρωπος, φεύγουν τα ψυχικά τραύματα.
Σήμερα οι ψυχίατροι το λένε ψυχασθένεια, ενώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονική ενέργεια, που οφείλεται στις αμαρτίες”.[Γ 413-5]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος,σελ.160)
Πηγή: www.sostis.gr
