Χρόνια πολλά, με το ανέσπερο Φως της Ανάστασης να πλημμυρίζει με αγάπη Χριστού τη ζωή μας.
Εκ της ενορίας.
Πραγματικά, τι στερείται εκείνος ο οποίος κατά την ημέρα της Κυριακής προτιμά οτιδήποτε άλλο, εκτός από τον εκκλησιασμό του! Σε τι πλούτο χάριτος γυρίζει την πλάτη! Πόσο αφήνει αφρούρητο και ακάλυπτο τον εαυτό του σε όλους τους πειρασμούς και τις διαβολικές παγίδες! Πόσο αδικεί τον εαυτό του μένοντας ακάλυπτος από τη Χάρη της Θείας Λειτουργίας!
Ας προσέξουμε το εξής περιστατικo. Κάποτε, ένας ψαράς πήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
– Ποτέ τα έπιασες αυτά;
– Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα!
Τότε ο άγιος εκείνος μοναχός, γύρισε και του είπε:
– Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα.
– Γιατί Γέροντα;
– Επειδή τα έπιασες την Κυριακή!
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
– Θέλεις να βεβαιωθείς γι’ αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα δεις ότι δεν θα το φάει!
Και πράγματι, ο γάτος δεν το έφαγε! Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό αφού, ως γνωστόν, οι γάτες «τρελαίνονται» για τα ψάρια. Όμως ήταν το μήνυμα που έδινε ο Θεός στον ψαρά για το λάθος του.
Το περιστατικό αυτό τον συγκλόνισε, το διηγήθηκε παντού, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές, τιμώντας τες όπως πρέπει…
Από το περιοδικό “ΤΑ ΚΡΙΝΑ”
Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του Θεού. Και αγωνίσου με…
Με πολλή υπομονή
Με φόβο και μακροθυμία
Με αγάπη θεού
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή
Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς
Με αγνότητα γλώσσας
Με προσοχή στα μάτια
Να μην οργίζεσαι κι αν ακόα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα
Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.
Να ζεις:
Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτώχεια του πνεύματος,
Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,
Με μετάνοια και δάκρυα,
Με αγώνα πολέμου,
Με διάκριση,
Με αγνότητα ψυχής,
Με φαγητό όπως πρέπει,
Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,
Με νυχτερινές αγρυπνίες,
Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,
Κοπιάζοντας. και πάνω απ’ όλα και μαζί μ’ αυτά:
Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθάνει,
Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κάθε στιγμή…
Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;
π. Ευσέβιος Βίττης