25η Μαρτίου – Χρόνια πολλά!

Ήταν κάποτε ένας μορφωμένος άνδρας που επί οκτώ χρόνια παρακαλούσε το Θεό να του στείλει έναν άνθρωπο να τον διδάξει την αλήθεια.

Και κάποτε που ένιωσε αυτή την επιθυμία πολύ έντονη, άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει:

-Πήγαινε στην εκκλησία, κι εκεί θα βρεις έναν άνθρωπο που θα σου δείξει την οδό της ευλογίας.’ Πήγε εκεί, και βρήκε έναν φτωχό, ξυπόλυτο,με πόδια γεμάτα πληγές και σκόνη, και όλα του τα ρούχα δεν άξιζαν ούτε δυό δεκάρες.

Τον χαιρέτησε, και του είπε:

-Είθε ο Θεός να σου δώσει καλή ημέρα!

Κι ο άλλος απάντησε :

-Ποτέ δε μου έδωσε κακή ημέρα. Είθε ο Θεός να σου δώσει καλή τύχη! Πάντα έχω καλή τύχη. Είθε να σε κάνει ο Θεός ευτυχισμένο! Μα γιατί απαντάς έτσι; Ποτέ δεν είμαι δυστυχισμένος.

-Σε παρακαλώ, εξήγησέ το μου αυτό, γιατί δεν το καταλαβαίνω.

-Μετά χαράς, αποκρίθηκε ο φτωχός.

Μου ευχήθηκες να έχω καλή ημέρα. Όλες μου οι ημέρες είναι καλές: γιατί αν πεινάω, δοξάζω το Θεό. Αν έχει παγωνιά, χαλάζι, χιόνι, βροχή, αν ο καιρός είναι καλός ή κακός, πάντα δοξάζω το Θεό. Είμαι άθλιος και περιφρονημένος, αλλά δοξάζω το Θεό, κι έτσι πάντα η ημέρα μου είναι καλή.

Εάν σκανδαλίζεσαι εύκολα με τους άλλους είναι γιατί δεν έχεις μετάνοια· δεν ασχολείσαι με τα δικά σου λάθη και πάθη και προτιμάς να ασχολείσαι με τα ατοπήματα των άλλων.

Δεν φταίει ο άλλος που σκανδαλίζεσαι.

Φταις εσύ που είσαι έτοιμος να κατακρίνεις.

Εύκολα ρίχνουνε το φταίξιμο στους άλλους.

Αυτό είναι άλλο ένα ιδίωμα του εγωισμού μας, της αλαζονείας μας, της σκληρότητάς μας, της αμετανοησίας μας.

Ο άλλος μπορεί να σφάλλει και να αμαρτάνει. Δεν είναι δίκη σου δουλειά να περιεργάζεσαι την ζωή του.

Δίκη σου εργασία είναι να δεις τα δικά σου σφάλματα και αμαρτίες και να προσπαθήσεις να διορθωθείς. Και το πρώτο βήμα σ’ αυτή την προσπάθεια είναι να καταλάβεις ότι η πνευματική σου προκοπή και σωτηρία περνάει μέσα από τον συνάνθρωπό σου, καθορίζεται μέσα από την σχέση σου με τον άλλον, όποιος κι αν είναι αυτός. Η στάση ζωής σου, η συμπεριφορά σου, οι λογισμοί σου προς τους άλλους φανερώνουν την ποιότητα της καρδιάς σου και της ψυχής σου.

Μην αυταπατάσαι, η σωτηρία σου δεν κρίνεται με την ατομική σου ηθική καθαρότητα ή από από την τήρηση κάποιων ατομικών κανόνων· διότι δεν αρκεί να ζω ηθικά με νηστείες και εκκλησιασμούς, με προσευχές και γονυκλισίες όταν παραμένω σκληρός προς τους άλλους, όταν μισώ και κατακρίνω, όταν δεν συγχωρώ και εξουθενώνω τους άλλους.

Η άσκηση χρειάζεται για να βρούμε την απλότητα και την αγάπη, κεκαθαρμένοι από τα πάθη μας και κυρίως από τον εγωισμό μας. Γι’ αυτό και η άσκηση χρειάζεται να είναι γέννημα της υπακοής· διότι η γνήσια υπακοή επιτελείται δια της ταπεινώσεως.

Για να δούμε εάν η άσκησή μας είναι θεάρεστη χρειάζεται να δούμε τους καρπούς της. Και οι καρποί της άσκησης είναι η αγαπητική σχέση μας με τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας. Εάν πάσχει κάποια από τις δυο αυτές σχέσεις σημαίνει ότι η άσκηση μας γίνεται εγωιστικά και φίλαυτα.

Όπως έλεγε ένας γέροντας: Μην μου λέτε πόσο νηστεύετε και αγρυπνείτε. Πείτε μου πόσο συμπονάτε, εάν συγχωρείτε, εάν υπομένετε αδικίες, εάν αγαπάτε, εάν μένετε απαθείς στις ύβρεις και στους επαίνους, εάν ζείτε με απλότητα χωρίς να γίνεστε εμπόδιο και βάσανο στην ζωή κανενός ανθρώπου.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος