Related Posts

Χωρίς την ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους
Όποιος θέλει να προσεύχεται με καθαρό νου, πρέπει να μη μαθαίνει τα νέα των εφημερίδων, να μη διαβάζει βιβλία άσχετα προς την πνευματική μας ζωή, και κυρίως όσα διεγείρουν τα πάθη, και να μη μαθαίνει από περιέργεια όσα σχετίζονται με τη ζωή των άλλων. Όλα αυτά φέρνουν στο νου αλλότριες σκέψεις, και όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να τις διευκρινίσει, αυτές ακόμη περισσότερο συγχύζουν και επιβαρύνουν την ψυχή.
Όταν η ψυχή διδαχθεί την αγάπη από τον Κύριο, τότε θλίβεται για όλη την οικουμένη, για όλη την κτίση του Θεού και προσεύχεται, ώστε όλοι να μετανοήσουν και δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν, όμως, η ψυχή χάσει τη χάρη, φεύγει η αγάπη από αυτήν, γιατί χωρίς χάρη Θεού είναι αδύνατον να αγαπά κάποιος τους εχθρούς, και τότε βγαίνουν από την καρδιά διαλογισμοί πονηροί, όπως λέει ο Κύριος (Ματθ. ιε΄19· Μαρκ. ζ΄ 21-22).
Χωρίς την ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους και δεν αναπαύεται ποτέ η ψυχή εν τω Θεώ, αλλά ταράζεται πάντοτε από διάφορους λογισμούς, που παρεμποδίζουν τη θεωρία του Θεού. Ω, η κατά Χριστόν ταπείνωση! Όποιος σε δοκίμασε, ορμά προς τον Θεό ακόρεστα ημέρα και νύχτα.
Στην πλάνη πέφτει κάποιος είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Και αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε, αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα πάσχει για πολύν καιρό η ψυχή, ωσότου μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.
Πέφτουμε στην πλάνη, όταν νομίζουμε ότι είμαστε πιο φρόνιμοι και έμπειροι από τους άλλους, ακόμη και από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφθηκα κι εγώ με την απειρία μου και γι’ αυτό υπέφερα. Κι ευχαριστώ από την καρδιά μου τον Θεό, γιατί με τον τρόπο αυτό με ταπείνωσε και με νουθέτησε και δεν απέσυρε το έλεός Του από μένα. Και τώρα σκέφτομαι ότι, χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο Θεός τη χάρη του «δεσμείν καί λύειν».
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Οι ακολουθίες στην καθημερινή ζωή
Οι ακολουθίες του νυχθημέρου μπορούν να έχουν εφαρμογή στην καθημερινή ζωή του Χριστιανού; Ή είναι υπόθεσις μόνο των μοναχών και των ιερέων, για την οποία οι άλλοι Χριστιανοί μπορούν να αδιαφορούν;
Στο ερώτημα αυτό απαντούμε ότι κατ’ αρχήν οι καθημερινές ακολουθίες γίνονται για όλους τους Χριστιανούς και όχι μόνο για τους κληρικούς και τους μοναχούς. Είναι κοινές προσευχές όλης της Εκκλησίας και δεν μπορούμε να αδιαφορούμε γι’ αυτές. Αλλά πώς είναι δυνατόν να συμμετέχουμε σ’ αυτές, όταν το πλήθος των καθημερινών ασχολιών δεν μας το επιτρέπει;
Βέβαια κανείς δεν θα μπορούσε να επιβάλη ως υποχρεωτική την προσέλευσι όλων των Χριστιανών στις καθημερινές ακολουθίες· υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η συμμετοχή δεν είναι αδύνατη. Όταν σκεφθούμε πόσον χρόνο σπαταλούμε άσκοπα πολλές φορές, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι δύσκολο να διαθέσουμε μισή ώρα για τον Εσπερινό ή μία ώρα για τον Όρθρο, όταν τουλάχιστο δεν έχουμε καμιά άλλη εργασία.
Και είναι λυπηρό να βλέπη κανείς Χριστιανούς που τα σπίτια τους είναι δίπλα στην Εκκλησία να μην προσέρχωνται στην ακολουθία, ενώ την ώρα εκείνη δεν έχουν καμιά άλλη δουλειά εκτός από τη φλυαρία με τους γείτονες· ή να βλέπη μητέρες που έρχονται τα απογεύματα με τα παιδιά τους ή με τα εργόχειρά τους στα προαύλια των ναών, αλλά δεν μπαίνουν μέσα στους ναούς κατά την ώρα του Εσπερινού.
Υπάρχουν Χριστιανοί που θα μπορούσαν να βρίσκωνται κάθε μέρα στον ναό σαν τον Συμεών και την Άννα· υπάρχουν κι άλλοι που θα μπορούσαν να προσέρχωνται εκτάκτως, όταν το επιτρέπουν οι εργασίες τους. Και τότε δεν ήταν ποτέ άδειοι οι ναοί, αλλά θα ήταν γεμάτοι πρωί και βράδυ, όπως στην εποχή του Μεγάλου Βασιλείου, που όλοι οι Χριστιανοί συγκεντρώνονταν από τη νύχτα στον ναό, παρακολουθούσαν τον Όρθρο κι έπειτα πήγαιναν στις δουλειές τους· και το βράδυ, επιστρέφοντας από τις δουλειές, περνούσαν πάλι από τον ναό, για να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό κι έπειτα να πάνε στα σπίτια τους· και ανάγκαζαν τον άγιο πατέρα – προς μεγάλη βέβαια ψυχική χαρά του – να τους διδάσκη πρωί και βράδυ, να τους στηρίζη, να τους καθοδηγή, να τους καταρτίζη.
Αναγνωρίζω εν τούτοις ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνη σήμερα· για πολλούς είναι τελείως αδύνατο. Κι αυτούς όμως οι καθημερινές ακολουθίες δεν πρέπει να τους αφήνουν αδιαφόρους. Ακούοντας την καμπάνα να σημαίνη για τον Εσπερινό ή τον Όρθρο, ας προσευχηθούμε κι εμείς όπου βρισκόμαστε, στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόμο, εκτενέστερα ή συντομώτερα, ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτουμε. Κι αν τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε την ώρα εκείνη, ας κάνουμε το σημείο του σταυρού και ας πούμε μέσα μας μια σύντομη προσευχή, το «Πάτερ ημών», ή το «Βασιλεύ ουράνιε» ή έστω ένα «Κύριε ελέησον». Έτσι κατά κάποιον τρόπο θα συμμετέχουμε κι εμείς στην ακολουθία που τελείται εκείνη την ώρα στον ναό.
Αλλά και οι άλλες ακολουθίες που δεν τελούνται στους ενοριακούς ναούς – το Μεσονυκτικό, οι Ώρες, το Απόδειπνο – μπορούν να έχουν κάποια εφαρμογή στην ατομική ζωή μας. Γνωρίζω Χριστιανούς που τελούν ανελλιπώς στο σπίτι τους όλες τις ακολουθίες, ακόμη και το Μεσονυκτικό. Αυτό βέβαια δεν είναι δυνατό και εύκολο σε όλους.
Θα ήταν όμως άραγε δύσκολο στις 9 το πρωί να θυμηθούμε ότι την ώρα αυτή επεφοίτησε στους αποστόλους το Άγιο Πνεύμα και να πούμε το «Βασιλεύ ουράνιε» ή το τροπάριο της Τρίτης Ώρας «Κύριε, ο το πανάγιόν σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα τοις αποστόλοις σου καταπέμψας…» ή το «Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών…»;
Ή το μεσημέρι να θυμηθούμε ότι αυτή την ώρα σταυρώθηκε για μας ο Κύριος και να πούμε το τροπάριο της Έκτης Ώρας «Ο εν έκτη ημέρα τε και ώρα…» ή το «Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως…» ή κάτι άλλο σχετικό;
Ή στις 3 το απόγευμα να θυμηθούμε τον θάνατο του Κυρίου και να πούμε το τροπάριο της Ενάτης Ώρας «Ο εν τη ενάτη ώρα δι’ ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος…»;
Ή τα μεσάνυχτα να θυμηθούμε τη μέλλουσα ξαφνική παρουσία του Κυρίου και να πούμε το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…»;
Δεν κάνω λόγο για το Απόδειπνο και τον Όρθρο, γιατί οπωσδήποτε είναι απαραίτητο να προσευχηθούμε το βράδυ, πριν παραδοθούμε στην αγκαλιά του ύπνου, και το πρωί, πριν αρχίσουμε την εργασία μας. Αν πάλι διαθέτουμε περισσότερο χρόνο σε κάποια ώρα της ημέρας, ας διαβάσουμε από το Ωρολόγιο ή τον Συνέκδημο – που πρέπει απαραιτήτως να υπάρχη σε κάθε χριστιανικό σπίτι – την πλησιέστερη χρονικώς ακολουθία, μία από τις Ώρες ή τον Εσπερινό. Κι όταν πολλές φορές τη νύχτα μένουμε άυπνοι, αντί να αδημονούμε και να εκνευριζώμαστε, ας σηκωθούμε σαν τον Δαβίδ και ας διαβάσουμε κάτι από την ακολουθία του Μεσονυκτικού.
Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Παπαγιάννης (†)
Από το βιβλίο: Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ (ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ – ΟΡΘΡΟΣ – ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ). Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 15.