Μυστήριο Ιερού Ευχελαίου 18.3.2019

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΣΚΗΤΗ

– Γέροντα, πολλές φορές, όταν πάω να προσευχηθώ, χίλιες δύο δουλειές μού παρουσιάζονται. Τι να κάνω;

– Όχι, παιδί μου. Δεν πρέπει να σταματάς τότε την προσευχή σου. Να θυμάσαι ότι με όλα αυτά “δοκιμάζει” ο Θεός αν έχουμε πραγματικά διάθεση για προσευχή.

Οπότε, αν προσπαθήσεις και επιμείνεις στην προσευχή, έρχεται ο Θεός σε βοήθεια και σκορπάει όλες τις δυσκολίες.

– Πολλές φορές, γέροντα, πάω να κάνω προσευχή και βαριέμαι!

– Όλα αυτά είναι του πονηρού, παιδί μου, που προσπαθεί να μας νεκρώσει πνευματικά. Αλλά εμείς δεν πρέπει να σταματάμε. Άκου αυτή την ιστορία απ’ το γεροντικό:

Υπήρχε κάποιος μοναχός και κάθε φορά που ήταν να κάνει την προσευχή του, τον έπιανε ρίγος και πυρετός και το κεφάλι του πονούσε. Και έτσι έλεγε μέσα του: “Να.

Είμαι άρρωστος και κοντεύω να πεθάνω.

Ας σηκωθώ, λοιπόν, πριν πεθάνω και ας κάνω την προσευχή”.

Μ’ αυτό, λοιπόν, τον λογισμό βίαζε τον εαυτό του και έκανε την προσευχή. Και μόλις τελείωνε η προσευχή, τελείωνε και ο πυρετός.

Και πάλι μ’ αυτό το λογισμό, ο μοναχός αντιστάθηκε και έκανε την προσευχή και έτσι νίκησε -με τη Χάρη του Θεού- τον πονηρό…

Αυτό, παιδί μου, είναι παράδειγμα για όλους μας…

Πηγή: vimaorthodoxias

Να βρεις ανθρώπους που σε σέβονται και σε εκτιμούν πραγματικά γι’ αυτό που είσαι.

Να βρεις ανθρώπους που σου κάνουν χώρο στη ζωή τους και δε σε βάζουν να στριμωχτείς.

Να βρεις ανθρώπους που δεν προσπαθούν να σε αλλάξουν για να μοιάσεις σε αυτό που εκείνοι έχουν ονειρευτεί.

Να βρεις ανθρώπους που σε κοιτάνε λες και είσαι κάτι το μαγικό.

Να βρεις ανθρώπους που δεν κουτσομπολεύουν, που δε θέλουν το κακό κανενός, που δε χαίρονται με τα προβλήματα των άλλων.

Να βρεις ανθρώπους που στις σχέσεις τους έχουν μόνο σκηνή και ποτέ παρασκήνιο.

Να βρεις ανθρώπους διάφανους. Που λένε αυτό που νιώθουν και που νιώθουν αυτό ακριβώς που λένε.

Να βρεις ανθρώπους που προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου και τα καταφέρνουν.

Να βρεις ανθρώπους που προσπαθούν ακόμα να κάνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους καλύτερο.

Να βρεις ανθρώπους που δε σταματάνε να ονειρεύονται και δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο.

Να βρεις ανθρώπους που δεν τους αρέσει να κρίνουν και να λογοκρίνουν του άλλους.

Να βρεις ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να παραμένεις σιωπηλός, χωρίς να νιώθει κανείς αμηχανία.

Να βρεις ανθρώπους που επιμένουν να βλέπουν πάντα το καλό στους άλλους. Πάντα. Ακόμα και αν θα έπρεπε να ξέρουν πια καλύτερα.

Να βρεις ανθρώπους που ποτέ δε θα σε πληγώσουν επίτηδες.

Να βρεις ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις πως βρίσκεσαι σπίτι σου.

Να βρεις ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μέσα σου ζέστη.

Να βρεις ανθρώπους όμορφους. Από μέσα.

Αν δεν τους έχεις βρει, συνέχισε να ψάχνεις.

Βρίσκονται ανάμεσά μας. Ναι. Είμαι σίγουρη.

Και, όταν τους βρεις, να κάνεις τα πάντα για να τους κρατήσεις στη ζωή σου και για να είναι ευτυχισμένοι.

Και να μην τους αφήσεις ποτέ να νιώσουν μόνοι. (Ξέρεις, οι άνθρωποι που περιγράφω νιώθουν εύκολα μόνοι).

Να τους θαυμάζεις- γιατί το αξίζουν. Όχι, όμως, μόνο αυτό. Από σκέτο θαυμασμό δεν ευτύχησε ποτέ κανείς. Όταν τους βρεις, να τους αγαπάς και να τους το δείχνεις κάθε στιγμή. Να τους το δείχνεις, γιατί δεν το θεωρούν δεδομένο, γιατί δεν το ξέρουν. Να τους το λες αλλά, κυρίως, να τους το δείχνεις.

Και πάντα να θυμάσαι τι έχουν περάσει οι άνθρωποι αυτοί: Οι άνθρωποι αυτοί είναι μειονότητα. Και είναι δύσκολο να ζεις πάντα ως μειονότητα.

Της Λουκίας Μητσάκου

Πηγή: loukini.gr