Απογευματινή Προσκυνηματική Εκδρομή

Τι είναι το αντίδωρο; Για ποιο λόγο ονομάζεται αντίδωρο; Πώς φτιάχνεται το αντίδωρο; Που βρίσκουμε το αντίδωρο; Ποιος μπορεί να φτιάξει αντίδωρο; Κάθε πότε τρώγεται το αντίδωρο και ποιες προϋποθέσεις χρειάζονται;

Το αντίδωρο μας το δίνει ο ιερέας μέσα στην Εκκλησία στο τέλος της Θείας Λειτουργίας. Ο πρώτος και κύριος σκοπός του χριστιανού εκτός από την προσευχή που θα κάνει μέσα στον Ιερό Ναό, είναι το να ενωθεί με τον Ιησού Χριστό. Η ένωση αυτή επιτυγχάνεται όταν ο χριστιανός μετέχει στην Θεία Κοινωνία, λαμβάνοντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Η Θεία Κοινωνία είναι κάτι το μοναδικό, κάτι το ξεχωριστό, κάτι το ασύλληπτο για τον χριστιανό που γνωρίζει πραγματικά την αξία της Θείας Κοινωνίας. Ένα ουράνιο δώρο που μας δίνει ο Θεός παρόλο που δεν είμαστε άξιοι, είτε κληρικοί είτε λαϊκοί.

Γι’ αυτό και την ώρα που γίνεται η Μεταβολή των Τιμίων Δώρων στην Θεία Λειτουργία, δηλαδή, την ώρα που το Άγιο Πνεύμα δια των χειρών του ιερέα μετατρέπει το ψωμί σε Σώμα Χριστού και το κρασί σε Αίμα Χριστού, ο ιερέας λέει εκείνη την ώρα: «…Σε παρακαλούμε, Σε εκλιπαρούμε και Σε ικετεύουμε, στείλε σε εμάς το Πνεύμα Σου το Άγιο και σε αυτά τα δώρα (ψωμί και κρασί) που έχουμε φέρει εδώ μπροστά Σου.

Κάνε τον άρτο αυτό Τίμιο Σώμα του Χριστού Σου. Και αυτόν τον οίνο Τίμιο Αίμα του Χριστού Σου… Ώστε να γίνουν σε αυτούς που μεταλαμβάνουν, πνευματική εγρήγορση, συγχώρεση αμαρτιών, συμμετοχή στις δωρεές του Αγίου Σου Πνεύματος, θέση στη Βασιλεία των Ουρανών…».

Το Δώρο μέσα στην Θεία Λειτουργία είναι ο ίδιος ο Χριστός. Και οφείλουμε όλοι ως χριστιανοί να μετέχουμε συχνά σε αυτό το ουράνιο Δώρο, αρκεί να έχουμε εξομολογηθεί και να έχουμε λάβει την συγχώρεση του πνευματικού μας. Όμως όσοι δεν το έχουν κάνει αυτό και δεν έχουν ζητήσει συγχώρεση για τις αμαρτίες τους, δεν μπορούν να μετέχουν σε αυτό το Θείο Δώρο που είναι ο Χριστός και γι’ αυτό στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο ιερέας σε αυτούς δίνει το «αντίδωρο» που είναι αντί του Δώρου.

Το αντίδωρο είναι ένα κομμάτι ψωμί που το έχει ευλογήσει ο ιερέας και τίποτα παραπάνω. Αυτοί που δεν γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν και να συμμετέχουν στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, μένουν στον τύπο και στο γράμμα του νόμου και αρέσκονται στο να παίρνουν αντίδωρο και να αφήνουν το Δώρο που είναι ο Χριστός.

Πηγή: Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ

Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί. Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι’ αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.

Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.

Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του.

Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

Το έλαιον, το λάδι δηλ. που καίει στα καντήλια μας, “;τον του Θεού υπεμφαίνει έλαιον”; γράφει ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης, το έλεος του Θεού που φανερώθηκε όταν η περιστερά του Νώε επέστρεψε στην Κιβωτό για να σημάνει την παύση του κατακλυσμού, έχοντας στο ράμφος της κλάδο ελαίας, ή όταν ο Ιησούς, καθώς επροσηύχετο εκτενώς, επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελιά, κάτω από τα κλαδιά της οποίας γονάτισε την μαρτυρική εκείνη νύχτα, στο Όρος των Ελαιών.

Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως απείρως ανώτερος του υλικού φωτισμού είναι ο εσωτερικός, αγιοπνευματικός φωτισμός. Έγραφε λοιπόν ο Θεοφόρος Πατήρ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : “;Φωτίσωμεν …;γλώσσαν”; και συμπληρώνει ο σχολιαστής του : Επετεύχθη τούτο ;

Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του Θεού, αλλά και τα κανδήλια συμβολίζουν την Εκκλησία που είναι μεταδοτική Θείου ελέους και φωτιστική.

Συμβολίζουν βέβαια τους ίδιους τους αγίους που το Φώς τους έλαμψε, κατά το λόγο του Κυρίου, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα τον εν τοίς ουρανοίς».

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει οι Ορθόδοξοι να ανάβουμε το καντήλι όπως για παράδειγμα

– για να μάς θυμίζει την ανάγκη για προσευχή,

– για να φωτίζει το χώρο και να διώκει το σκότος όπου επικρατούν οι δυνάμεις του κακού,

– για να μάς θυμίζει ότι ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φώς και η πίστη σε Αυτόν είναι Φώς,

– για να μάς θυμίζει ότι η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή,

– για να μάς θυμίζει ότι όπως το καντήλι απαιτεί το δικό μας χέρι για να ανάψει έτσι και η ψυχή απαιτεί το χέρι του Θεού, τη Χάρη Του δηλαδή,

– για να μάς θυμίζει ότι πρέπει το θέλημά μας να καεί και να θυσιαστεί.

– για την αγάπη προς το Θεό κ.ά.

Εννοείται, βέβαια, ότι το λάδι των καντηλιών πρέπει να είναι ελαιόλαδο και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητος.

Άλλωστε ο Κύριος προσευχήθηκε στον κήπο των Ελαιών και ο ναός με τα κανδήλια μετατρέπεται σε νέο κήπο και ελέους (λαδιού) και Ελέους Θεϊκού Το λάδι τους μας θυμίζει την ευσπλαχνία του Θεού και το φως τους στη ζωή μας, που πρέπει να είναι φωτεινή και άγια.

Η φωτοχυσία του ναού συμβολίζει το θείο φως της παρουσίας του Θεού που φωτίζει τις καρδιές όχι μόνο των νεοφώτιστων αλλά και όλων των χριστιανών. Ο Κύριος φανέρωσε αυτή τη μεγάλη αλήθεια για τον εαυτό Του με τα ακόλουθα λόγια: “Εγώ ειμι το φως του κόσμου” (Ιωάν.8/η: 12).

Είναι φως όχι μόνο λόγω της φωτεινής διδασκαλίας Του, αλλά κυρίως λόγω της φωτεινής παρουσίας Του. Αυτό επιβεβαιώνεται κυρίως από τη θαυμαστή Μεταμόρφωσή Του, όπου “έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως” (Ματθ.17/ιζ: 2).

Στο Σύμβολο της Πίστεως ο Υιός του Θεού παρουσιάζεται ως “φως εκ φωτός”. Στην ακολουθία του Εσπερινού επίσης ο υμνογράφος παρουσιάζει τον Κύριο ως “φως ιλαρόν”. Και οι χριστιανοί με τα μυστήρια της Εκκλησίας και τον πνευματικό τους αγώνα μπορούν να δεχθούν το φως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και να το ακτινοβολούν με τη ζωή τους.

Στην “επί του όρους” ομιλία ο Κύριος συμβουλεύοντας τους μαθητές Του είπε: “Υμείς εστε το φως του κόσμου…. ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς” (Ματθ 5/ε: 14-16).

(Δηλαδή: Εσείς είστε το φως του κόσμου… έτσι να λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον πατέρα σας τον επουράνιο). Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το φως των μαθητών του Χριστού είναι τα καλά έργα της αγιοπνευματικής ζωής τους.

Οι άγιοι στην άλλη ζωή θα ομοιάσουν με τον Κύριο, θα γίνουν “θεοί κατά χάριν”. Αυτό το εκφράζει ο Κύριος καθαρά με τα προφητικά λόγια Του: “Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτων” (Ματθ. 13/ιγ: 43).