Το μάθημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα πραγματοποιηθεί κανονικά το Σάββατο 23.02.2019.
Κάποτε ένας μοναχός ήταν αρχοντάρης σ’ένα Μοναστήρι του Αγίου Όρους (Αρχοντάρης είναι αυτός που φροντίζει για τους επισκέπτες, ετοιμάζει τα δωμάτια, προσφέρει τον καφέ και το κέρασμα.
Είναι ένα πολύ κουραστικό διακόνημα, ιδίως στο Άγιο Όρος, που οι προσκυνητές κάθε μέρα είναι πάρα πολλοί).
Αυτός λοιπόν ο αρχοντάρης είχε κουραστεί πολύ από το διακόνημά του, το οποίο εκτελούσε επί πέντε χρόνια συνέχεια, και ζήτησε από τον Ηγούμενο να τον αντικαταστήσει.
-Κάνε υπομονή, του απάντησε ο Ηγούμενος, και θα φιλοξενήσεις και Άγγέλους !!!
-Να’ναι ευλογημένο, απάντησε ο μοναχός.
Ύστερα από λίγο καιρό, ένα βραδάκι, αφού είχαν κλείσει οι πόρτες της Μονής, όπως ήταν κατάκοπος, κάθησε στο αρχονταρίκη λίγο, άνοιξε την Καινή Διαθήκη και άρχισε να διαβάζει. Βλέπει λοιπόν ξαφνικά να μπαίνει από την πόρτα του αρχονταρικιου ένας ωραιότατος νέος, ντυμένος στα λευκά.
-Ευλογείτε, Πάτερ μου, του λέει. Ω, τι διαβάζετε, το Ευαγγέλιο του Ουρανού; Είστε μακάριος !!!
Και πριν προλάβει να απαντήσει ο αρχοντάρης, γιατί τα είχε χαμένα, συνέχισε ο νέος:
-Ω με συγχωρείτε που σας διακόπτω, αλλά είμαι πεινασμένος.
Κατάπληκτος ο αρχοντάρης αλλά πολύ ευγενικά, είπε:
-Ορίστε, ορίστε, καθήστε να σας ετοιμάσω κάτι. Πως λέγεστε;
-Μιχάλης, απαντά ο νέος.
Γρήγορα – γρήγορα λοιπόν, με μεγάλη προθυμεία αρχίζει να ετοιμάζει το τραπέζι, για να φάει ο νέος, που ήρθε στα λευκά ντυμένος.
Εκείνη την ώρα δεν το πολύ κατάλαβε, ύστερα άρχισε να του κάνει εντύπωση το πως ήταν ντυμένος.
–Όσο εσείς θα τρώτε, του λέει, εγώ θα σας ετοιμάσω και το κελλάκι σας και θα σας φέρω και λίγη σαλάτα.
Πηγαίνοντας όμως να πάρει το πιάτο με τη σαλάτα, από ένστικτο γύρισε το κεφάλι του πίσω, για να ξανά κοιτάξει αυτόν τον νέο, που του έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο ωραιότατος εκείνος νέος είχε εξαφανιστεί !!! Οπωσδήποτε ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ !!!
Από τότε η προθυμία του για φιλοξενία είχε μεγαλώσει. Θυμόταν το γεγονός με συγκίνηση. Πρόκειται για τον παπα Φιλάρετο, τον μετέπειτα Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου.
Εμπειρίες κατά την θεία Λειτουργία, Σελ 156
Δύο ερωτήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο, είτε αυτός θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι.
Δύο ερωτήματα, στα οποία η απάντηση φαίνεται για ένα πιστό χριστιανό εύκολη.
Παρόλα αυτά δεν είναι.
Αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τις έννοιες των λέξεων, αν μπορούσαμε να τις χρησιμοποιήσουμε σωστά, θα βρισκόμασταν μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη.
Μια έκπληξη που είναι αδύνατο να την κατανοήσουμε και να την εκφράσουμε.
Η ελληνική γλώσσα που είναι τόσο πλούσια σε λέξεις, νοήματα, εκφράσεις , αποδεικνύεται ανεπαρκής μπροστά στο μεγαλείο της θείας οντότητας,
Γι αυτό ο Τριαδικός Θεός αποκαλύφθηκε.
Στην Βάπτιση, στη Μεταμόρφωση, στη Ανάληψη, στην Αποκάλυψη.
Αλλά και αποκαλύπτεται στον καθένα μας με διαφορετικό τρόπο.
Με τρόπο τέτοιο που να μπορούμε να αντέξουμε την οντολογική παρουσία Του.
Το μεγαλείο Του.
Να αντέξουμε τις θείες ενέργειες, οι οποίες διαπερνώντας την φτωχή ύπαρξή μας μας προσφέρει αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη.
Την ΖΩΗ.
Η άρνηση της ΖΩΗΣ, είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε κακό, Το κακό δεν έχει οντολογική παρουσία.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Ούτε όμως μπορεί να υπάρχει, αν δεν του δώσουμε εμείς θέση στη ζωή μας.
Αν παραχωρήσουμε χόρο στην άρνηση της θείας οντότητας
Αν δεν αποδεχτούμε την αποκάλυψη του Θεού στη ζωή μας.
Και μη αποδεχόμενοι αυτή προσπαθούμε και βρίσκουμε υποκατάστατα, τα οποία είναι καταδικασμένα σε απόλυτη κατάρρευση.
Και τότε μαζί με αυτά καταρρέει και η δική μας οντότητα.
Αποτέλεσμα;
Να παραδιδόμαστε αμαχητί στο απόλυτο ψυχοσωματικό θάνατο.
Αρχιμ. Παρθένιος Ασημίδης στην Romfea.gr