Related Posts
Πες ελεύθερα τη γνώμη σου, για να βουβαθεί το εγώ σου
Σε ένα άλλο σημείο διαβάζουμε επιπρόσθετα ότι «αν κάποιος έχει να προτείνει κάτι για το διακόνημά του, να μου το πει ελεύθερα κι εγώ θα αποφασίσω. Να το πει όμως όχι για να επιβάλλει τη γνώμη του, αλλά για να μπορώ να ξέρω τι σκέπτεται».
Είναι αδύνατον, όπως φαίνεται, ο μοναχός ως άνθρωπος, ως ξεχωριστή προσωπικότητα, να καταπνίξει εντελώς τη σκέψη του, να μην έχει καθόλου γνώμη (οι Πατέρες λένε άλλωστε ότι το νόημα της υπακοής είναι να εγκαταλείπουμε τη δική μας, υπαρκτή γνώμη και να εγκολπωνόμαστε ειλικρινά αυτή του Γέροντα).
Και για να φτάσει κανείς στην μεγάλη αρετή, για την οποία μας μιλούν τα ιερά βιβλία, οπότε το πνεύμα του ασκητή συστοιχεί απολύτως με αυτό του (διακριτικού) Γέροντα και προπαντός με το θέλημα του Θεού («όσοι πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί Θεού»), πρέπει προηγουμένως ο μοναχός να μάθει να λέγει ταπεινά τι σκέπτεται για κάποιο ζήτημα και να το θέτει στη κρίση του προϊσταμένου.
Δεν πρέπει να παραδίδεται στον λογισμό «ο Γέροντας θα με παρεξηγήσει, θα πει ότι θέλω να του επιβληθώ, καλύτερα να μην του πω απλά και ταπεινά τι σκέπτομαι». Όχι. Υπάρχει ένα πνεύμα απλότητας και «ανοιχτότητας»: θ’ ακουστεί η γνώμη του καθενός, χωρίς καθόλου τέτοιες προκαταβολικές κρίσεις και επιφυλάξεις, μήτε από την πλευρά του αδελφού, μήτε όμως και από την πλευρά Γέροντα.
Ο Γέροντας δεν θέλει να πνίξει τη γνώμη των παιδιών του, δεν είναι ένας δικτάτορας. Ζητά, όπως λέγει και πάλι ο πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος, την «φιλάνθρωπη υπακοή», την εμπιστοσύνη.
Δεν έχει καμιά διάθεση για φιλαρχία, δεν είναι εξουσιομανής. Το πνίξιμο της φωνής μας, η αποσιώπησή της, ενώ ακόμη είμαστε πνευματικά ανώριμοι, δεν θα βοηθήσει, αλλά θα δημιουργήσει, μάλλον, καχυποψία και πικρία.
Περαιτέρω, ο πατήρ Αιμιλιανός, μιλώντας για ένα παρεμφερές θέμα, τη σχέση διακονήματος και λειτουργικής ζωής, λέγει ότι «πρέπει να σκέφτεστε το διανόημα σε συνάφεια με την αγρυπνία. Αν έχετε κάτι να πείτε (και) σ’ αυτό το σημείο, πείτε το ελεύθερα».
Δεν υπάρχει λόγος, επαναλαμβάνουμε, να κάνεις κανείς δεύτερες σκέψεις και να τις «δουλεύει» εντός του. Για να καταλάβουμε όμως ακόμη καλύτερα γιατί ο πατήρ Αιμιλιανός ζητά να λέγει ο αδελφός ελεύθερα τη γνώμη του, ας ακούσουμε αυτό το πολύ σημαντικό που μας λέγει: «πες ελεύθερα τη γνώμη σου, για να βουβαθεί το εγώ σου, για να παύσει να σου επιβάλλεται μεσ’ από τις απαιτήσεις και τις κουβέντες σου».
Συμβαίνει δηλαδή το εξής περίεργο φαινόμενο (γνωστό πάντως και στην ψυχανάλυση ως ένα βαθμό): τα πιο πολλά από όσα σκεπτόμαστε και θεωρούμε πολύτιμα κατορθώματα του νου μας, είναι συνήθως σκύβαλα, αερολογίες, ανυπόστατοι βερμπαλισμοί, λόγια του αέρα, που μόλις εξωτερικευτούν, φαίνεται αμέσως η κενότητά τους.
Μέσα στο λόγο μας ανακατεύονται τα πάθη μας, «η κακία της ημέρας», και γι’ αυτό, όταν ελεύθερα εξωτερικεύουμε τη σκέψη μας, οι ίδιοι θα καταλάβουμε την κουφότητά της, την ρηχότητά της –πόσοι λόγοι άλλωστε από όσους εκφέραμε μέχρι τώρα ήταν πράγματι σημαντικοί, και όχι ανυπόστατο κουβεντολόγι; (συμβαίνει μάλιστα μερικοί, πριν εξομολογηθούν, να γράφουν κατεβατά ολόκληρα με τους λογισμούς τους και ό,τι υποτίθεται τους απασχολεί.
Ωστόσο, όταν φτάνουν μπροστά στον πνευματικό και εκείνος τους ρωτά «πες, τι έχεις;», μόνοι τους τα παραλείπουν όλα αυτά, εννοούν ποια είναι η πνευματική τους κατάσταση, το αληθινό πρόβλημα, και εκεί επικεντρώνονται.) «Μην φοβάσαι, μίλα», προτρέπει ο πατήρ.
Αν ο λόγος μας είναι πράγματι «λόγος» –τι σπάνιο αυτό!-, θα σταθεί από μόνος του.
Αν είναι αργολόγημα, δεν χρειάζεται αντίκρουση, θα καταπέσει από μόνος του, θα «απογυμνωθεί».
Μαζί θα απογυμνωθεί και το «εγώ». «Τα μυστήρια του Θεού επιτελούνται μέσα στη σιωπή». Αν απογυμνωθούν οι φλυαρίες μας, τότε θα βουβαθεί και το «εγώ» ως ιδιοτροπία, ως παράλογη απαίτηση, ως «δικαίωμα», στη μοναχική ορολογία.
Τότε θα έρθει επιτέλους η ευλογημένη «σιωπή», η οποία δεν είναι απουσία λέξεων, αλλά υπαρξιακή κατάσταση. Πριν από τα μεγάλα γεγονότα στη Βίβλο, προηγείται πάντα σιωπή («και εγένετο σιγή ως ημιώριον…», διαβάζουμε στην Αποκάλυψη).
Γέρων Αιμιλιανός
Οι πνευματικές ωφέλειες της νηστείας
Αν η νηστεία αποτελεί φάρμακο για την υγεία του σώματος, πολύ περισσότερο ωφελεί την ψυχή και συντελεί στην κάθαρση και το φωτισμό της.
Εξασκεί τη θέληση και την αυτοκυριαρχία
Με τη νηστεία, που είναι ένα χαλινάρι στο πάθος της λαιμαργίας, κυριαρχούμε ευκολότερα στον εαυτό μας και ελέγχουμε τα πάθη και τις παράλογες επιθυμίες μας. «Αν θέλεις να δυναμώσεις την ψυχή σου, δάμασε τη σάρκα σου με νηστεία».
«Η νηστεία για το χριστιανό είναι μια θεληματική στέρηση της τροφής που αποβλέπει στο να τον εξασκήσει στην επιβολή επάνω στον εαυτό του. Γιατί αυτός που επιβάλλεται στο φαγητό, μπορεί εύκολα να επιβληθεί και σε οποιαδήποτε επιθυμία του» (άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς).
Αντίθετα, η πολυφαγία και η λαιμαργία γίνονται καύσιμη ύλη για την έξαψη των σαρκικών επιθυμιών.
«Αν ερευνήσουμε, οπωσδήποτε θα διαπιστώσουμε, πως τα ηθικά μας ναυάγια προέρχονται από τη λαιμαργία. Εκείνος που περιποιείται την κοιλιά του και ταυτόχρονα αγωνίζεται να νικήσει το πνεύμα της πορνείας, μοιάζει μ’ εκείνον που προσπαθεί να σβήσει μια μεγάλη φωτιά με λάδι» (άγ. Ιωάννης της Κλίμακος).
Γι’ αυτό και ένας ύμνος αποκαλεί τη νηστεία “μητέρα της σωφροσύνης” (αγνότητος).
Οδηγεί στη μετάνοια και στη σωτηρία
Με τη νηστεία οδηγείται ο άνθρωπος στη μετάνοια που είναι η πύλη του Παραδείσου. «Η νηστεία είναι η αρχή της μετανοίας. Είναι φάρμακο που θεραπεύει την αμαρτία» (Μέγας Βασίλειος).
Παράδειγμα, οι κάτοικοι της αρχαίας αμαρτωλής πόλεως Νινευί, που με την τριήμερη αυστηρή νηστεία τους απέτρεψαν την καταστροφή της πόλης τους, την οποία είχε προαναγγείλει ο Θεός δια του προφήτου Ιωνά.
«Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μετάνοια, ταυτόχρονα να καλοτρώει» (ιερός Χρυσόστομος).
Η νηστεία επαναφέρει τον άνθρωπο στον Παράδεισο
«Επειδή δεν νηστεύουμε, βγήκαμε από τον Παράδεισο· ας νηστεύσουμε, λοιπόν, για να επανέλθουμε σ’ αυτόν» (Μέγας Βασίλειος).
Ενισχύει την προσευχή
Με την νηστεία ο νους γίνεται καθαρότερος και ελαφρότερος.
Έτσι, ανεβαίνει ευκολότερα στο Θεό την ώρα της προσευχής. Με βαρύ στομάχι δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί. «Πάντοτε είναι μεγάλη η δύναμη της προσευχής· όταν όμως συνδυάζεται και με νηστεία, γίνεται μεγαλύτερη» (ιερός Χρυσόστομος).
Η προσευχή μαζί με τη νηστεία κάνουν θαύματα· και δαιμόνια ακόμα μπορούν να βγάλουν.
«Αυτό το γένος (των δαιμόνων) δεν βγαίνει παρά με προσευχή και νηστεία» (Χριστός· Ματθ. 17:21)
Συντελεί στη φιλανθρωπία
Η νηστεία, όταν γίνεται με απλότητα, χωρίς τις πολυδάπανες ποικίλες νηστήσιμες γαστρονομικές εφευρέσεις, είναι άριστο μέσο οικονομίας, που αφήνει αρκετά χρηματικά περισσεύματα σε μια οικογένεια. Τα περισσεύματα αυτά ένας χριστιανός μπορεί και πρέπει να τα διαθέτει σε ελεημοσύνες και έργα φιλανθρωπίας. «Νηστεύσωμεν, ίνα ελεήσωμεν» (σύνθημα των πρώτων χριστιανών).
Από το τεύχος: Αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου, “Θέματα πνευματικής οικοδομής”. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 17.
