Μήνυμα Μακαριωτάτου για την ημέρα κατά των ναρκωτικών

Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό.

Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «Νίκα εν τω αγαθώ το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε.

Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή.

Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα. Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε απ΄ την αγάπη. Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κάνεις χάριν της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα.

Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις λεπτομερές πρέπει να προσέχουμε τις γράφει ο Θεός.

Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που έχει δόση κακότητας να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και εξυπηρετικότατος.

Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Να λέμε:”Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους αγαπητούς και τους εχθρούς”.

Γερόντισσα Ακυλίνα της Σίψας

Ο θησαυρός της Ελλάδος, ο θησαυρός μας είναι η Ορθοδοξία. Αν αυτό το καταλάβουμε… Όχι βέβαια να το πάρουμε σαν να είναι εμπόρευμα η ορθοδοξία το οποίο εξάγουμε, για να το πουλάμε. Κυρίως το βίωμα της ορθοδοξίας, το να ζούμε ορθόδοξα, αυτό έχει μεγάλη σημασία.

Έτσι και γενικότερα. Τι μπορείς να κάνεις, άνθρωπέ μου, ως χριστιανός; Λίγο πολύ θα είσαι αδικημένος σ’ αυτό τον κόσμο, θα είσαι περιφρονημένος, θα κινδυνεύεις, λίγο πολύ θα σου λείπουν αυτά που έχουν οι άλλοι. Εάν προσπαθείς βέβαια, σώνει και καλά, να τα έχεις κι εσύ, βγαίνεις τότε από το στοιχείο σου, βγαίνεις από την αλήθεια του Ευαγγελίου. Εμείς το Ευαγγέλιο θα έχουμε, τον Χριστό θα έχουμε, που είναι μια ελπίδα, μια πραγματικότητα, η οποία αρχίζει μεν από δω, αλλά κυρίως πηγαίνει πέρα από τον τάφο.

Ποιος χριστιανός σήμερα – εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων – δεν θεωρεί ό,τι πολυτιμότερο το να ζει την παρούσα ζωή; Μην τυχόν συμβεί τίποτε και χάσει την παρούσα ζωή. Και με την έννοια δηλαδή ότι τη θέλει τη ζωή – θέλει να ζει, να υπάρχει – αλλά και με την έννοια ότι προσπαθεί να λάβει μέτρα, το ένα, το άλλο, ότι θα εργαστεί, θα κοπιάσει, για να εξασφαλίσει τη ζωή. Ελάχιστοι χριστιανοί δεν είναι επηρεασμένοι από ένα τέτοιο πνεύμα.

Βλέπετε, λοιπόν, ακόμη μια φορά πόσο ξένοι και μακριά είμαστε από το αληθινό πνεύμα του Ευαγγελίου, από το αληθινό χριστιανικό πνεύμα. Πώς μπορούμε μετά να είμαστε χριστιανοί; Πρέπει να το προσέξουμε αυτό. Πασχίζεις να είσαι χριστιανός με τις δικές σου δυνάμεις, με τα δικά σου φρονήματα. Γίνεται αυτό;

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Πηγή