Τι είναι οι χριστιανοί; Οι χριστιανοί είναι χριστοφόροι, και επομένως φορείς και κάτοχοι της αιωνίου ζωής· τούτο δε κατά το μέτρον της πίστεώς των και κατά το μέτρον της αγιότητός των, η οποία είναι καρπός της πίστεως.
Οι άγιοι είναι οι περισσότερον τέλειοι χριστιανοί, διότι έχουν αγιασθή εις τον μέγιστον, κατά το δυνατόν, βαθμόν διά της ασκήσεως της πίστεως εις τον Αναστάντα και αιωνίως ζώντα Κύριον Ιησούν.
Πράγματι, αυτοί είναι οι μοναδικοί και αληθινοί αθάνατοι μέσα εις το ανθρώπιvον γένος, διότι με όλον το είναι των ζουν εν τω Αναστάντι και διά τον Αναστάντα Χριστόν, και ουδείς θάνατος έχει εξουσίαν επάνω των.
Η ζωή των ολόκληρος είναι εκ του Χριστού, και δι’ αυτό όλη είναι χριστο – ζωή· η σκέψις των είναι χριστο – σκέψις· η αίσθησις των χριστο – αίσθησις.
Ό,τι είναι ιδικόν των είναι πρώτα του Χριστού και κατόπιν ιδικόν των. Αν είναι η ψυχή, αυτή είναι πρώτα του Χριστού και κατόπιν ιδική των· αν είναι η ζωή, είναι πρώτα του Χριστού και μετά ιδική των. Εις αυτούς δεν είναι αυτοί, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός Κύριος.
Δι’ αυτό οι «Βίοι των Αγίων» δεν είναι άλλο, παρά η ζωή του Σωτήρος Χριστού, η επαναλαμβανομένη εις κάθε άγιον, ολίγον ή πολύ, κατά τούτον ή εκείνον τον τρόπον. Ή, ακριβέστερον, είναι ή ζωή του Χριστού παρατειvομένη διά των αγίων· η ζωή του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του Θεανθρώπου Ιησού, ο Οποίος δι’ αυτό και έγινεν άνθρωπος, διά να μας δώση και μεταδώση («παραδώση») ως άνθρωπος την θείαν ζωήν Του· διά να αγιάση και απαθανατίση και αιωνιοποιήση με την ζωήν Του ως Θεός, την ιδικήν μας ανθρωπίνην ζωήν, επί της γης. «Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ. 2, 11).
Όλα αυτά τα κατέστησε δυνατά και πραγματοποιήσιμα διά τον ανθρώπινον κόσμον ο Θεάνθρωπος Χριστός, από τότε που έγινεν άνθρωπος και «κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος», δηλαδή έγινε κοινωνός της ανθρωπίνης μας φύσεως και τοιουτοτρόπως αδελφός των ανθρώπων, αδελφός κατά σάρκα και αίμα (πρβλ. Εβρ. 2, 14, 17).
Γενόμενος άνθρωπος άλλα παραμένων θεός, ο Θεάνθρωπος έζη την αγίαν, αναμάρτητον, θεανθρωπίνην ζωήν επί της γης και διά της ζωής Του, του θανάτου Του και της αναστάσεώς Του, κατήργησε τον διάβολον και το κράτος του θανάτου.
Τοιουτοτρόπως έδωσε και δίδει συνεχώς εις όλους όσοι πιστεύουν εις αυτόν τας ενεργείας της χάριτος, διά να καταργούν και αυτοί τον διάβολον και κάθε θάνατον και κάθε πειρασμόν (πρβλ. Εβρ. 2, 14, 15, 18).
Αυτή η θεανδρική ζωή υπάρχει όλη εις το Θεανθρώπινον σώμα του Χριστού την -Εκκλησίαν- και βιούται συνεχώς από αυτήν, και από το επίγειον – επουράνιον πλήρωμά της και από τα επί μέρους μέλη της, κατά το μέτρον της πίστεώς των.
Η ζωή των αγίων είναι εις την πραγματικότητα αυτή η ζωή του Θεανθρώπου Χριστού, η οποία διοχετεύεται εις τους ακολουθούντας Αυτόν και βιούται από αυτούς εν τη Εκκλησία Του.
Διότι, ακόμη και το κάθε τι αυτής της ζωής έρχεται πάντοτε εκ του Χριστού, επειδή αυτός είναι η ζωή (Ιωάνν. 14, 6. 1, 4) , ζωή άπειρος και ατελεύτητος και αιωνία, που με την θείαν δύναμίν της ανιστά από κάθε θάνατον και νικά όλους τους θανάτους. Όπως ακριβώς λέγει το παναληθές Ευαγγέλιον του Παναληθούς Κυρίου: «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιωάνν. 11, 35).
Ο θαυμαστός Κύριος, ο Οποίος είναι όλος «η ανάστασις και η ζωή», κατοικεί με όλον το είναι Του, ως θεανθρωπίνη πραγματικότης, εις την Εκκλησίαν Του· δι’ αυτό και δεν υπάρχει τέλος εις την διάρκειαν της πραγματικότητος αυτής.
Η ζωή Του συνεχίζεται εις όλους τους αιώνας· κάθε χριστιανός είναι σύσσωμος του Χριστού (Εφ. 3, 6), και δι’ αυτό είναι χριστιανός διότι ζη την Θεανθρωπίνην ζωήν αυτού του σώματος του Χριστού, ως οργανικόν κύτταρόν του.
Πηγή: pemptousia.gr
