Σε βρήκαν ξαφνικά θλίψεις; Θα τις ξεπεράσεις.
Σ’ έχει καταβάλει η απόγνωση; Θ’ αποκτήσεις θάρρος, ελπίδα.
Με την πίστη όλα μπορείς να τα κατορθώσεις, ακόμα κι η Βασιλεία των Ουρανών θα γίνει δική σου.
Η πίστη είναι η μεγαλύτερη ευλογία σ’ αυτή την ζωή. Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει δυνατό και νικητή.”
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Η Εκκλησια σήμερα τιμά τη μνήμη του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Ο Όσιος Σεραφείμ κληροδότησε τους πιστούς με πλούσιες διδαχές και πνευματικά διδάγματα.
Έγραφε ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Όλοι οι άγιοι και οι μοναχοί που απαρνήθηκαν τον κόσμο, θρηνούσαν σ’ όλη τους τη ζωή για τις αμαρτίες τους και ήλπιζαν στην αιώνια πρηγοριά σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του Σωτήρος «Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται».
Πρέπει και εμείς να πενθούμε για την άφεση των αμαρτιών μας. Ας μας πείσουν σ’ αυτό τα λόγια του Προφητάνακτος: «Πορευόμενοι επορεύοντο και έκλαιον βάλλοντες τα σπέρματα αυτών ερχόμενοι δε ήξουσιν εν αγαλλιάσει αίροντες τα δράγματα αυτών», καθώς και του Ισαάκ του Σύρου: «Να βρέχεις το πρόσωπό σου με τα δάκρυα, γαι να σκηνώσει μέσα σου το Άγιον Πνεύμα και να σε λούσει από τον ρύπο της αμαρτίας. Κάνε με τα δάκρυά σου τον Κύριο να σε λυπηθεί και να έρθει κοντά σου».
Όταν την ώρα της προσευχής, ενώ θρηνούμε, παρεμβάλλεται το γέλιο, αυτό οφείλεται στην κακία του διαβόλου. Είναι δύσκολο να διακρίνεις τις μυστικές και λεπτές ενέργειες του εχθρού μας. Όταν χύνεια δάκρυα κατανύξεως, η καρδιά σου καταυγάζεται από τις ακτίνες του Ηλίου της δικαιοσύνης, του Χριστού και Θεού μας.
Ο Όσιος Σεραφείμ από νεανικής ηλικίας, αποφάσισε να μονάσει στη μονή του Σάρωφ, όπου ανήλθε με τους πνευματικούς του αγώνες την κλίμακα των αρετών. Στη μοναχική του κουρά (1786) ονομάστηκε Σεραφείμ -προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορος. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε διάκονος και μετά από επτά χρόνια, σε ηλικία 34 ετών, ιερεύς.
Ο πολιτισμός δεν θεραπεύει μήτε και μειώνει την ωμότητα και τον εγωισμό των ανθρώπων, ενώ συχνά τα αυξάνει.
Στη Δύση κυριαρχεί η ταραχή. Η αιτία της ταραχής στη Δύση είναι που γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό και έστρεψαν το πρόσωπό τους προς τον Σατανά. Πάντα η ίδια αιτία, η έκπτωση δηλαδή από τον Θεό και η συμπόρευση με τον σατανά. Ο Θεός προειδοποιεί σοβαρά και πατρικά, ενώ ο σατανάς προβάλλει ψεύτικες εικόνες, προσελκύοντας κοντά του τους άφρονες και ελαφρόμυαλους. Με τα φαρμακερά του γλυκίσματα ψαρεύει και έλκει τους ηδυπαθείς και κοντόφθαλμους.
Στη Δύση όλα κατάντησαν ερώτημα και όλα τέθηκαν σε αμφισβήτηση: ο Θεός, η ψυχή, η ηθική, ο γάμος, η οικογένεια, η κοινωνία, το κράτος, αυτός ο κόσμος μα και ο άλλος κόσμος. Όλα έγιναν ερωτήματα πάνω στα ερωτήματα… Η δυτική επιστήμη είναι το ατσάλινο χτένι στα χέρια του αντιχρίστου, ένα χτένι που ξύνει παλιές πληγές και ανοίγει καινούριες… Και, πραγματικά, ο άρχοντας του Άδου, με τη συνδρομή της ψευδο-επιστήμης, γέννησε στη Δύση μια ταραχή ανήκουστη στην ανθρώπινη ιστορία. Με την ταραχή είναι εξέλιξη, πολιτισμός, πρόοδος, η ταραχή είναι ζωή!
Η Δύση σταμάτησε να παράγει άγιους και σοφούς. Αυτό χρονολογείται από τότε που οι πάπες σταμάτησαν να είναι άγιοι και σοφοί και έγιναν πολιτικοί και διπλωμάτες.
Ο δυτικός άνθρωπος δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τον θάνατο. Σκέφτεται μονάχα την υποταγή και την εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση γης και αέρα, πυρός και ύδατος, φυτών και ζώων, γειτονικών λαών και κρατών. Ανακάλυψε το σύνθημα της επιστήμης και του πολιτισμού του: υποτάξτε και εκμεταλλευτείτε. Η παγκοσμιοποίηση είναι η κατάρα των καιρών μας.
Ποιο το όφελος από το ότι η Ευρώπη, η Αμερική και όλες οι ήπειροι τρέχουν να κατακτήσουν τον κόσμο, το σύμπαν, τη Σελήνη, τον Άρη και τ’ αστέρια; Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν αποκτήσει τον κόσμο όλο και βλάψει την ψυχή του, αν χάσει την ψυχή του; Από ποιον θέλετε, ω άνθρωποι, να κατακτήσετε τη Σελήνη; Από ποιον να πάρετε τα άστρα; Από τον Κύριο ο Οποίος τα έχει σπείρει σαν άλλα άνθη στην ατέλειωτη απεραντοσύνη; Πόσο ελεεινός είναι ο ευρωπαίος άνθρωπος όταν εκστρατεύει κατά του ουρανού, σαν να πρόκειται για τον εχθρό του!
Αγιος Νικολαος Βελιμίροβιτς ( επισκ.Αχρίδος)
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αγιοπνευματικές διδαχές για τον Θεό και τους ανθρώπους. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2017, σελ. 105, 106.
