Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: “Τι να κάνω με τις αμαρτίες μου;”
Και απαντώντας ο Γέροντας του λέει:
«Αυτός που θέλει να λυτρωθεί από τι αμαρτίες του, με δάκρυα λυτρώνεται απ᾿ αυτές και εκείνος που θέλει να αποκτήσει αρετές, με δάκρυα τις αποκτά. Γιατί, το να κλαίμε είναι η οδός που μας παρέδωσε η Γραφή, καθώς και οι Πατέρες που έλεγαν: “Κλάψτε, άλλη οδός δεν υπάρχει παρά μόνον αυτή”.
Στις συμφορές μας, να καταφεύγουμε πάντοτε στο Θεό, ο Οποίος και μπορεί και θέλει να μας απαλλάξει απ’ αυτές. Ο Θεός αφήνει τον δίκαιο να υποφέρει, όχι γιατί τον εγκατέλειψε, αλλά γιατί θέλει να τον στεφανώσει και να τον καταστήσει ενδοξότερο.
Τον Χριστό ο μαθητής Του, Τον πρόδωσε, οι άλλοι μαθητές Τον εγκατέλειψαν και έφυγαν, εκείνοι που ευεργετήθηκαν Τον έφτυσαν, ο δούλος του αρχιερέως Τον ράπισε, οι στρατιώτες Τον κολάφιζαν, οι διερχόμενοι Τον κορόϊδευαν και Τον βλασφημούσαν, οι ληστές Τον κατηγόρησαν και σε κανέναν σε απηύθυνε λόγο, αλλά τους αντιμετώπιζε όλους με σιωπή, διδάσκοντας εσένα έμπρακτα, ότι όσο ήρεμα υποφέρεις, τόσο περισσότερο θα νικήσεις, όσους σε κακοποιούν και θα εκτιμηθεί από όλους.
Όταν δεις κάποιον δίκαιον να στενοχωρείται, να υποφέρει, να τελειώνει την ζωή του μέσα στην ασθένεια και σε άπειρα άλλα κακά, να πεις μέσα σου, ότι εάν δεν υπήρχε ανάσταση νεκρών και Μέλλουσα Κρίσις, ο Θεός δεν θα άφηνε τον άνθρωπον αυτόν να απέλθει από την παρούσαν ζωή, αφού χάριν του Θεού δοκίμασε τόσες συμφορές, χωρίς να απολαύσει κανένα καλό. Είναι επομένως φανερό, ότι κάποια άλλη ζωή ετοίμασε γι’ αυτούς, γλυκύτερη και πολύ περισσότερο ανεκτή από την παρούσα.
Ο Θεός αφήνει τον δίκαιο να υποφέρει, όχι γιατί τον εγκατέλειψε, αλλά γιατί θέλει να τον στεφανώσει και να τον καταστήσει ενδοξότερο. Αν πάλι δεις αμαρτωλό να τιμωρείται, θυμήσου τον παραλυτικό που επί τριάντα οκτώ χρόνια ήταν κατάκοιτος στην κλίνη (Ιωα. 5,5).
Στις συμφορές μας, ας καταφεύγουμε πάντοτε στο Θεό, ο Οποίος και μπορεί και θέλει να μας απαλλάξει απ’ αυτές. Γιατί όταν χρειάζεται να παρακαλέσουμε ανθρώπους, πρέπει προηγουμένως και θυρωρούς να συναντήσουμε και παράσιτους και κόλακες να παρακαλέσουμε και πολύ δρόμο να βαδίσουμε, ενώ στην περίπτωση του Θεού, τίποτα παρόμοιο δεν χρειάζεται, αλλά παρακαλείται χωρίς μεσίτη, χωρίς χρήματα, χωρίς δαπάνη και αποδέχεται την παράκλησή μας. Αρκεί μόνο να φωνάξει κανείς με την καρδιά του και να χύσει δάκρυα και αμέσως θα σπεύσει να τον βοηθήσει.
Η αγάπη προς τον Θεό, μετριάζει την ένταση των συμφορών και δεν αφήνει ούτε καν να αισθανθούμε τα θλιβερά επακόλουθα.
Εκείνος που είναι προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει τις συμφορές, ευκολότερα μπορεί να τις υπομείνει όταν τον βρουν, από εκείνον που δεν τις περιμένει και αδιαφορεί.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Οι άνθρωποι συχνά αποφαίνονται για το αν είμαστε καλοί ή κακοί.
Ανάλογα με την απόφασή τους μας εκτιμούν, μας θαυμάζουν ή μας κατακρίνουν.
Οι διάφορες κρίσεις των ανθρώπων δεν μοιάζουν για μας με χιτώνες;
Τη μιά μας ντύνουν με τον χιτώνα του σοφού, την άλλη με τον μανδύα της ανδρείας, την άλλη μας σκεπάζουν με τα κουρέλια της απαξίωσης.
Αλλά όλοι οι χιτώνες γρήγορα βγαίνουν και αλλάζουν ανάλογα με τις ασταθείς και συχνά εναλλασσόμενες κρίσεις των ανθρώπων.
Όμως εν τέλει την ώρα του θανάτου ο καθένας απο μας θα φανεί με το δικό του χρώμα, με τον δικό του χιτώνα.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
