Μνήμη του μάρτυρος Θαλλελαίου | 20 Μαΐου

Σήμερα, Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, η Εκκλησία μνημονεύει την πράξη της πόρνης γυναίκας, η οποία άλειψε με μύρο τον Ιησού Χριστό.

Το πρωί τελείται η τελευταία Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Στον Εσπερινό, που συνοδεύει την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, ψάλλονται αρκετά από τα τροπάρια που ακούστηκαν χθες βράδυ, στον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης, και διαβάζεται η ευαγγελική περικοπή του γεγονότος στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού: η πράξη της πόρνης γυναίκας, η οποία έγινε την Τετάρτη, πριν το εβραϊκό Πάσχα.

Ενώ η μετανιωμένη για τις πράξεις της γυναίκα εκδηλώνει τη μετάνοιά της και με σφοδρότητα επιστρέφει στο εν Χριστώ αρχαίο κάλλος, ο Ιούδας προετοιμάζει την προδοσία του Διδασκάλου. Με ταπείνωση η πρώην πόρνη γυναίκα διείδε την παρουσία του Σωτήρα Χριστού, παρά ταύτα ο μαθητής, παρά την τριετή εμπειρία του στο περιβάλλον του Θεανθρώπου, μελετά την εξαγορά του ατίμητου. Αιτείται 30 αργύρια ως αντιμισθία της προδοσίας του Διδασκάλου του.

Η νηστεία της Τετάρτης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, πλην των εβδομάδων που εορτάζουμε χαρμόσυνα γεγονότα (όπως Χριστουγέννων, Πάσχα, Πεντηκοστής) είναι μία άσκηση των πιστών, για να διατηρούν στη μνήμη τους την προδοσία του Θεανθρώπου Λυτρωτή από τον προδότη μαθητή του και την απόφαση για τη θανατική καταδίκη του Ιησού.

Σήμερα το απόγευμα μαζί με τον όρθρο της Μεγάλης Πέμπτης, δηλ. την ακολουθία του Νιπτήρα, κατά τον οποίο ο Διδάσκαλος Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών, τελείται και το ιερό Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου προς αγιασμό των πιστών, πέρα από τις περιπτώσεις εκείνες που καλείται ο Ιερέας, ένεκα έκτακτης ανάγκης, σωματικής ή ψυχικής ασθένειας να το τελέσει.

Η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας παρέχει στους μυημένους, δηλ. τους πιστούς, όλα τα αναγκαία εφόδια για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των δοκιμασιών της ζωής τους, ανεξάρτητα από τον πρότερο βίο ή τις οποιεσδήποτε αποφάσεις και πράξεις τους.

Παραμένει τεκμήριο της συγχώρεσης και της αγάπης του Ιησού Χριστού η συμπεριφορά των μαθητών Ιούδα του Ισκαριώτου και Πέτρου. Ο μεν Ιούδας μετά την προδοσία, ένεκα εγωισμού και στενοκαρδίας, δεν πλησιάζει το Σωτήρα του κόσμου μεταμελημένος. Ο δε Πέτρος, μετά την προδοσία του Διδασκάλου, είναι βέβαιος για την αμετακίνητη αγάπη του Χριστού και μεταμελημένος αποκαθίσταται στο αποστολικό αξίωμα. Απομένει στον κάθε άνθρωπο η ελεύθερη επιλογή, η απόφαση και η κίνηση είτε προς το σκότος, την απώλεια είτε προς το φως, την αλήθεια και τη σωτηρία.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Η Eκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη των οσιομαρτύρων Αστερίου του Θαυματουργού, Δομετίου του Πέρσου (†363), της Οσίας Ποταμίας της θαυματουργού, του Νεομάρτυρος Αββακούμ, του εν Θεσ/νίκη (†1628) εκ μεταθέσεως από τις 6 Αυγούστου, του Αγίου Ποιμένος του Ρώσου, του Μάρτυρος Σώζοντος του εκ Νικομηδείας, του Αγίου Ναρκίσσου πατριάρχου Ιεροσολύμων και του Οσίου Μικάλλου του εν Ακανθού, όπου υπάρχει Εκκλησία και αγίασμα, στο οποίο πολλοί πιστοί βρήκαν τη θεραπεία τους.

Ὁ ὅσιος Δομέτιος ὁ σημειοφόρος, ὁ ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς τοῦ Φιλοθέου μονῆς ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ο Όσιος και μάρτυρας Δομέτιος ήταν Πέρσης στην καταγωγή και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τη διδασκαλία του ιερού Ευαγγελίου από κάποιο χριστιανό, που ονομαζόταν Άβαρος. Όταν οι άνθρωποι του σπιτιού του το έμαθαν, εξεγέρθηκαν εναντίον του και ο Δομέτιος αναγκάστηκε να τους εγκαταλείψει, αφού επιθυμούσε την απόλυτη αφοσίωση στο Σωτήρα Χριστό.

Κατέφυγε στην πόλη Νίσιβη στα βυζαντινά σύνορα, όπου φιλοξενήθηκε σε κάποιο μοναστήρι. Αναχώρησε όμως κι από εκεί, για να έλθει στη Θεοδοσιούπολη, στη μονή του Σεργίου και Βάκχου, όπου καλλιέργησε σε μεγάλο βαθμό τις αρετές και το πνευματικό περιεχόμενο του ιερού Ευαγγελίου.

Ο προϊστάμενος της Μονής, βλέποντας το ήθος, τη φιλοτιμία, τη συμπάθεια προς τον άνθρωπο και την εν γένει πνευματική ανωτερότητα του Δομετίου, θέλησε να τον εισαγάγει στην ιεροσύνη, προτείνοντάς του να χειροτονηθεί πρεσβύτερος.

Ο Δομέτιος, κινούμενος από ταπείνωση, έφυγε στα όρη ζώντας σε μια σπηλιά σε αναζήτηση του ακτίστου θαβωρίου φωτός, αντί να παραμείνει να αναλάβει διοικητικά και λειτουργικά αξιώματα.

Κάποια ημέρα περνούσε από εκεί με τη συνοδεία του ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και διέταξε να τον σκοτώσουν με λιθοβολισμό, γιατί τον βρήκαν να προσεύχεται μαζί με τους μοναχούς μαθητές του.

«Ὅλην ἐνδυσάμενος, τὴν τοῦ Σταυροῦ πανοπλίαν, καὶ τὸν ἀδιάρρηκτον, θυρεὸν τῆς πίστεως περιθέμενος, φοβερὸς γέγονας, ταῖς ἀντικειμέναις, τῶν Δαιμόνων παρατάξεσιν, οὓς καὶ ἐδίωξας, μάστιγι τῇ πίστει χρησάμενος, καὶ θείαις ἐπικλήσεσι, καὶ τοὺς ὁδοιπόρους διέσωσας, βλάβης τῆς ἐκείνων, Δομέτιε θεράπον τοῦ Χριστοῦ, ὅν παρρησίᾳ δυσώπησον, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν». (Ἑσπέρια. Ἦχος πλ. β’)

Σήμερα πανηγυρίζει το βυζαντινό εκκλησάκι του αγίου Δομετίου στον ομώνυμο ακριτικό Δήμο Αγίου Δομετίου στη Λευκωσία.

Επικαλούμαστε τις πρεσβείες του Οσίου Δομετίου, όπως το Πανάγιο Πνεύμα μάς χαρίζει αγωνιστική διάθεση, ταπεινό φρόνημα, θάρρος και δύναμη, για να αντιμετωπίζουμε νηφάλια τις δυσκολίες και τους κινδύνους της καθημερινής μας ζωής, διατηρώντας τα υψηλά ιδανικά και τις ηθικές αξίες, στοιχεία τόσο απαραίτητα σε κάθε εποχή.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου