Μνήμη του οσίου Κυριακού, του οσίου Συμεών του εν τω Θαυμαστώ όρει | 24 Μαΐου

Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Οσίου Ποιμένος, ενός των μεγάλων ασκητών της αιγυπτιακής ερήμου, που υπήρξε παράδειγμα ταπείνωσης και αναδείχθηκε σε καθοδηγητή αναρίθμητων μοναχών και λαϊκών Χριστιανών.

Επίσης, τιμούμε τη μνήμη του αγίου Λιβερίου πάπα Ρώμης, που πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια το 325 μ.Χ. και εξαιτίας των διώξεων που υπέστη από τους αρειανόφιλους αυτοκράτορες, πήρε επάξια τον τίτλο του Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως.

Σήμερα επίσης τιμάται η μνήμη του νεοφανούς Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, που είναι ιδιαίτερα λαοφιλής και πολλοί καταφεύγουν σε επίκληση της βοήθειάς του, ιδίως για την ανεύρεση αντικειμένων που έχουν απολεσθεί. Η συσχέτιση του Αγίου με τη φανέρωση πραγμάτων ή προσώπων δε θεμελιώνεται σε ανάλογα περιστατικά από το βίο του, αλλά σχετίζεται με τον τρόπο εμφάνισης του ιδίου.

Συγκεκριμένα ο Άγιος, για τον οποίο δεν υπάρχει καμιά πληροφορία μέχρι και το 14ο αιώνα, έρχεται στο προσκήνιο για πρώτη φορά όταν σε ανασκαφή, στη νήσο Ρόδο, βρέθηκε παλαιός ναός, στον οποίο υπήρχαν εικόνες διάφορων Αγίων. Η μοναδική εικόνα στην οποία φαινόταν η μορφή του Αγίου παρίστανε στρατιωτικό Άγιο, με σταυρό στο δεξί χέρι και στην οποία ιστορούντο τα 12 μαρτύρια που είχε υποστεί και στην οποία αναφερόταν το όνομα «ο άγιος Φανώ». Ο τότε μητροπολίτης Ρόδου ο Νείλος ανακαίνισε το ναό εκείνο και τον αφιέρωσε στον Άγιο που φανερώθηκε, δηλαδή στον Άγιο Φανούριο.

Εκείνο το οποίο έρχεται και σήμερα στη σκέψη μας είναι η ταπείνωση και η καθαρή πίστη των ανθρώπων, οι οποίοι ζητούν τη δύναμη του Θεού στη ζωή τους με τις πρεσβείες του Αγίου Φανουρίου και πάντων των Αγίων με μετάνοια και συντριβή καρδίας.

Υπάρχουν και στην πατρίδα μας Εκκλησίες προς τιμήν του Αγίου Φανουρίου, μεταξύ αυτών στην Ακρόπολη στη Λευκωσία και στην Αραδίππου και παρεκκλήσια στην ενορία Αγίου Σπυρίδωνα στο Συνοικισμό Στρόβολος 2, στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος στην Αχερά και στον Άγιο Γεώργιο στην κατεχόμενη Κερύνεια.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Αλεξάνδρου και Αντωνίνης. 

Η Μάρτυρας Αντωνίνη ήταν μία χριστιανή ηρωίδα, η οποία αποτελούσε ένα τηλαυγή αστέρα της κωμόπολης Καρδάμου, όπου και γεννήθηκε. Προικισμένη με εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, ζούσε με εγκράτεια και σεμνότητα, θέτοντας όλες τις δυνάμεις και τις οικονομίες της στη διακονία, την περίθαλψη και ανακούφιση των πτωχών και δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η χριστιανική της διαγωγή και συμπεριφορά καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φύστο, ο οποίος τη συνέλαβε και την ανέκρινε.

Η Αγία Αντωνίνη, με ακατάβλητο φρόνημα και φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα, ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κάλεσε τον Έπαρχο να μετανοήσει και να βαπτισθεί χριστιανός. Αντί αυτού, αυτός διέταξε να την ρίξουν σε οίκο ανοχής. Όμως, η θερμή προσευχή της Αγίας προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι, με αποτέλεσμα να την διώξουν απ` αυτό. Ο Φύστος την επανασυνέλαβε και την έριξε σε κάποιο άλλο παρόμοιο κακόφημο σπίτι. Κάποιος όμως χριστιανός, ονόματι Αλέξανδρος, την επισκέφθηκε και τη φυγάδευσε, δανείζοντάς της τα δικά του ρούχα. Έξαλλος ο Φύστος, όταν πληροφορήθηκε το γεγονός, διέταξε την άμεση σύλληψη και των δύο. Μετά την απολογία τους, διέταξε το σκληρό βασανισμό τους. Αφού τούς ακρωτηρίασαν, τους άλειψαν με πίσσα και έριξαν τα σώματά τους στη φωτιά.

Με την καύση των σωμάτων των Αγίων οι διώκτες νόμιζαν ότι έτσι θα κάψουν το πλατύφυλλο και ευσκιόφυλλο δένδρο της Εκκλησίας. Μάταια όμως, γιατί έτσι χάρισαν στον Αλέξανδρο και την Αντωνίνη τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Οι Μάρτυρες Αντωνίνη και Αλέξανδρος απέδειξαν ότι η καθαρότητα του σώματος και η αντίσταση του ανθρώπου στις εύκολες ευχαριστήσεις του κόσμου τούτου είναι δυνατή. Αρκεί ο άνθρωπος να αγωνίζεται με πίστη και να επικαλείται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να αντιμετωπίζει όλα τα ενδεχόμενα εμπόδια του κόσμου τούτου με ταπείνωση και υπακοή στο θέλημα του Τριαδικού Θεού.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου