Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.
Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.
Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή.
Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο.
Περπατούσε σ’ ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.
Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.
Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακίδιο του.
Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα.
Και τι βλέπει!
Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ’ έξω: «αυτό για αύριο».
Ένα άλλο έγραφε: «αυτό για μεθαύριο».
Το τρίτο έγραφε: «αυτό για σήμερα».
Αυτό ήταν ανάλαφρο.
Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε.
Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα.
Η μέριμνα για το αύριο, για το μεθαύριο, για το μετά από μια εβδομάδα, για το μετά από ένα μήνα και ένα χρόνο,
γεμίζει τις ψυχές μας με άγχος και ανησυχίες, που μας αφαιρούν την γαλήνη και μας κάνουν το βάρος της ζωής δυσβάστακτο.
Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ’ αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια.
«Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής, αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής» (Ματθ. 6,34)
Μπορεί να χαλάσει το αντίδωρο και αν ναι από ποια αιτία μπορεί να χαλάσει; Που πρέπει να το δώσω ή τι να το κάνω αν χαλάσει το αντίδωρο;
Τι μπορώ να κάνω τα «αγιοτικά» που παίρνω από την Εκκλησία; Τι χρειάζεται να προσέχουμε όταν προσφέρουμε κάτι στον Θεό και την Εκκλησία Του;
Τι κάνουμε τα αντικείμενα που είναι ευλογημένα; Τι κάνουμε το καρβουνάκι από το θυμιατό που ανάβουμε στο σπίτι μας;
Τι κάνουμε το φυτίλι από το καντήλι που ανάβουμε στο σπίτι μας;
Τι κάνουμε τις χάρτινες εικονίτσες όταν καταστρέφονται ή εικόνες Αγίων από κάποιο χριστιανικό περιοδικό; Τι κάνουμε τα βάϊα που πήραμε στην Εκκλησία την Κυριακή των Βαΐων;
Πηγή: Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ