Μια μέρα ο Γέροντας Γαβριήλ πήγε στην Τιφλίδα για ψώνια. Είχε μόνο εκατό ρούβλια.
Στη στάση του λεωφορείου, δύο μελισσοκόμοι παραπονέθηκαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν εκατό ρούβλια για να θεραπεύσουν τις μέλισσες.
Ο πατέρας Γαβριήλ, χωρίς να διστάσει στιγμή, τους έδωσε τα χρήματά του και επέστρεψε πίσω. Την επόμενη μέρα, δύο διάσημοι ηθοποιοί ήρθαν κοντά του και δώρησαν χίλια ρούβλια.
Ο γέροντας είπε: «Για ό,τι δίνεται για μια καλή πράξη, ο Θεός δίνει εκατό φορές περισσότερα».
Πίσω από τα αδυσώπητα «γιατί», πίσω από την ξαφνική φυγή, τον βαθύ πόνο και την αγωνία για ανίχνευση νοήματος ζωής, πολλές φορές κρύβεται ο Θεός.
Είναι ο επώδυνος τρόπος, ο αναγκαίος λόγος για να ανοίξει η σκληρή καρδιά, να γίνει πιο δεκτική, να σπάσουν όλες οι βεβαιότητες, να θρυμματιστούν εώς τέλους οι θανατηφόροι εγωισμοί, να σχηματιστεί εκείνη η μικρή ρωγμή μέσα από την οποία θα εισέλθει το αληθινό φως, ο Ιησούς Χριστός.
Τότε είναι που μέσα σε μια μονάχα ευλογημένη στιγμή αποκτά νόημα ο Σταύρος και η Ανάσταση γλυκοχαράζει στην ψυχή.
Τότε που βαθιά μέσα σου έχεις αισθανθεί πως το τέλος δεν είναι παρά μια καινούρια αρχή, μια προσδοκία αιώνιας κοινωνίας μαζί Του.
Αύξησε την πίστη μας Κύριε…
© Αλέξης Αλεξάνδρου
Μια ξεχωριστή διδακτική ιστορία του Αββά Ισαάκ του Σύρου για το τι σημαίνει αγάπη.
Διαβάστε αυτή τη σύντομη, αλλά εξαιρετικά διδακτική ιστορία για το νόημα της αγάπης.
Ο αββάς Αγάθων ήταν ο πιο έμπειρος στα πνευματικά από όλους τους μοναχούς του καιρού του, και τιμούσε τη σιωπή και την ησυχία περισσότερο απ’ όλους. Αυτός λοιπόν ο θαυμαστός άνθρωπος, όταν είχε πανηγύρι στην πόλη, πήγε να πουλήσει το εργόχειρό του.
Οπότε βρήκε στην αγορά έναν ξένο άρρωστο και παραπεταμένο σε μια άκρη. Τι έκανε τότε; Νοίκιασε ένα σπιτάκι και έμενε κοντά του ασκώντας χειρωνακτική εργασία.
Ό,τι έβγαζε το ξόδευε για τον άρρωστο και τον υπηρετούσε συνέχεια έξι μήνες, μέχρι που ο άρρωστος έγινε καλά.
