Ιερά Αγρυπνία 22.02.2019

Στην εποχή του αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω ζούσε κοντά στη Βέροια ένας λόγιος χριστιανός, που έπεσε σε μια δαιμονική παγίδα.

Παρ’ όλο που συνήθιζε -όπως κάθε χριστιανός-να προσεύχεται με το «Πάτερ ημών» και να τελειώνει την προσευχή του με τα λόγια «ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ», κάποια μέρα άνοιξε από περιέργεια ένα βιβλίο μαγείας που είχε πέσει στα χέρια του. Χωρίς, λοιπόν, να υπολογίζει τον κίνδυνο διάβασε λίγο, δοκιμαστικά, επικλήσεις του διαβόλου!Έτσι κάποια νύχτα, ενώ κοιμόταν, είδε στον ύπνο του ένα γιγαντιαίο αράπη, που του είπε:

-Ήρθα, επειδή με κάλεσες! Εμπρός, λοιπόν, αν θέλεις να σ’ εξυπηρετήσω, προσκύνησέ με!

Ο άνθρωπος έντρομος του αποκρίθηκε:

«Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και αυτώ μόνω λατρεύσω».

Τότε ο αράπης, γεμάτος θυμό, του έδωσε ένα φοβερό ράπισμα στο πρόσωπο και του είπε:

-Αφού δεν με προσκυνάς, τότε γιατί με προσκαλείς;

Ο χριστιανός ξύπνησε, ένιωσε ένα αφόρητο πόνο στο πρόσωπο και έβαλε τις φωνές και τα κλάματα. Κάποιοι που τον άκουσαν μαζεύτηκαν και είδαν τα μάγουλά του πρησμένα και κατάμαυρα. Παρουσίαζε πράγματι αποτρόπαιο και ελεεινό θέαμα. Σε λίγες μέρες η κατάσταση χειροτέρεψε. Πρήστηκε και μαύρισε όλο του το πρόσωπο τόσο πολύ, που έκλεισαν τελείως τα μάπα του.

Έστειλαν λοιπόν και κάλεσαν τον άγιο Διονύσιο από το Μοναστήρι του στον Όλυμπο. Ο άγιος έτρεξε αμέσως κοντά του και προσευχήθηκε πολύ γι’ αυτόν.

Έψαλε και την Παράκληση στην Παναγία και τον έχρισε με άγιο έλαιο. Τότε ο δαιμονόπληκτος θεραπεύτηκε τελείως! Και όλοι οι παριστάμενοι δόξασαν το Θεό και τίμησαν τον πιστό δούλο Του Διονύσιο.

Στην περιέργεια που έπεσε ο ταλαίπωρος εκείνος άνθρωπος πέφτουν και σήμερα πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέοι. Βιβλία μαγείας, σολομωνικές και άλλα παρόμοια έντυπα κυκλοφορούν ευρύτατα. Ταινίες με τελετές μαγείας και με διαφημίσεις μαγικών τεχνικών προβάλλονται συχνότατα στα κανάλια της τηλεοράσεως. Το κλεμμένο από τάφο ανθρώπινο κεφάλι που βρέθηκε πρόσφατα να επιπλέει σε περιοχή του Σαρωνικού αποτελεί μόνο την «κορυφή του παγόβουνου» της διαδεδομένης χρήσης μαγείας στον τόπο μας.

Το περιστατικό με τον άγιο Διονύσιο δείχνει ότι:

-Η μαγεία (επίκληση πνευμάτων, σολομωνικές, επίσκεψη σε χαρτορίχτρες, μέντιουμ και καφετζούδες) δεν είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να παίζουμε.

-Η ενασχόληση με τέτοια πράγματα αποτελεί μαγνήτη για τον σατανά, ο οποίος δεν θέλει επίσημη πρόσκληση, για να τρέξει να… μας βοηθήσει!

-Γι’ αυτό μια τέτοια ενασχόληση αποτελεί βαρύτατη αμαρτία. Είναι ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Είναι ΧΩΡΙ¬ΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ και την ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ!

-Και επομένως αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για την προσέλευσή μας στην Θεία Κοινωνία, επισύροντας βαρύτατα επιτίμια.

Ας έχουμε λοιπόν την σύνεση να αποφεύγουμε τέτοιου είδους «περιέργειες», και ας επαναλαμβάνουμε με συναίσθηση την Κυριακή Προσευχή: «Ρύσαι ημάς από του πονηρού. Κύριε…»

Πηγή: Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου, Μηνύματα Από Την ΛΥΧΝΙΑ, Εκδ. Ι.Μ. Νικοπόλεως

Σας παρακαλώ και σας ικετεύω, ας προτιμάμε από οποιαδήποτε άλλη ασχολία και φροντίδα τον εκκλησιασμό. Ας τρέχουμε πρόθυμα, όπου κι αν βρισκόμαστε, στην εκκλησία.

Προσέξτε, όμως, κανείς να μην μπει στον ιερό αυτό χώρο, έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους. Αλλά αφού τ’ αφήσουμε όλα τούτα έξω, στις πύλες του ναού, τότε ας περάσουμε μέσα. Γιατί ερχόμαστε στα ανάκτορα των ουρανών, πατάμε σε τόπους που αστράφτουν.

Ας διώξουμε από την ψυχή μας πρώτα-πρώτα τη μνησικακία, για να μην κατακριθούμε, όταν παρουσιαστούμε μπροστά στο Θεό και προσευχηθούμε λέγοντας: «Πάτερ ημών…, άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Διαφορετικά, πώς θέλεις να φανεί ο Δεσπότης Χριστός γλυκός και πράος απέναντί σου, αφού εσύ γίνεσαι στο συνάνθρωπό σου σκληρός και δεν τον συγχωρείς; Πώς θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό; Πώς θα κινήσεις τη γλώσσα σου σε λόγια προσευχής; Πώς θα ζητήσεις συγγνώμη; Ακόμα κι αν θέλει ο Θεός να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, δεν Τον αφήνεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τον πλησίον σου.

Αλλά και η διαγωγή μας, όσο βρισκόμαστε μέσα στο ναό, ας είναι η πρέπουσα, όπως αρμόζει σε άνθρωπο που βρίσκεται μπροστά στο Θεό. Να μην ασχολούμαστε με άσκοπες συζητήσεις, μα να στεκόμαστε με φόβο και τρόμο, με προσοχή και προθυμία, με το βλέμμα στραμμένο στη γη και την ψυχή υψωμένη στον ουρανό.

Γιατί έρχονται πολλοί στην εκκλησία, επαναλαμβάνουν μηχανικά ψαλμούς και ευχές, και φεύγουν, δίχως να ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται, αλλά τ’ αυτιά δεν ακούνε. Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την εισακούσει ο Θεός; Γονάτισα, λες· αλλά ο νους σου πετούσε μακριά. Το σώμα σου ήταν μέσα στην εκκλησία και η ψυχή σου έξω. Το στόμα έλεγε την προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφές με φίλους. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ο διάβολος είναι πονηρός· ξέρει πως την ώρα της προσευχής κερδίζουμε πολλά, γι’ αυτό τότε επιτίθεται με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Άλλες φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν σκεφτόμαστε· ήρθαμε όμως στην εκκλησία να προσευχηθούμε, και ο διάβολος μας έβαλε ένα σωρό λογισμούς, ώστε καθόλου να μην ωφεληθούμε.

Αν, αλήθεια, ο Θεός σου ζητήσει λόγο για την αδιαφορία ή και την ασέβεια που δείχνεις στις λατρευτικές συνάξεις, τι θα κάνεις; Να, την ώρα που Αυτός σου μιλάει, εσύ, αντί να προσεύχεσαι, έχεις πιάσει κουβέντα με τον διπλανό σου για πράγματα ανώφελα. Και όλα τ’ άλλα αμαρτήματά μας αν παραβλέψει ο Θεός, τούτο φτάνει για να στερηθούμε τη σωτηρία.

Μην το θεωρείς μικρό παράπτωμα. Για να καταλάβεις τη βαρύτητά του, σκέψου τι γίνεται στην ανάλογη περίπτωση των ανθρώπων. Ας υποθέσουμε ότι συζητάς μ’ ένα επίσημο πρόσωπο ή μ’ έναν εγκάρδιο φίλο σου. Και ενώ εκείνος σου μιλάει, εσύ γυρίζεις αδιάφορα το κεφάλι σου και αρχίζεις να κουβεντιάζεις με κάποιον άλλο. Δεν θα προσβληθεί ο συνομιλητής σου απ’ αυτή την απρέπειά σου; Δεν θα θυμώσει; Δεν θα σου ζητήσει το λόγο;

Αλίμονο! Βρίσκεσαι στη θεία Λειτουργία, κι ενώ το βασιλικό τραπέζι είναι ετοιμασμένο, ενώ ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται για χάρη σου, ενώ ο ιερέας αγωνίζεται για τη σωτηρία σου, εσύ αδιαφορείς. Την ώρα που τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ σκεπάζουν τα πρόσωπά τους από δέος και όλες οι ουράνιες δυνάμεις μαζί με τον ιερέα παρακαλούν το Θεό για σένα, τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό η φωτιά του Αγίου Πνεύματος και το αίμα τού Χριστού χύνεται από την άχραντη πλευρά Του μέσα στο άγιο Ποτήριο, τη στιγμή αυτή η συνείδησή σου, άραγε, δεν σε ελέγχει για την απροσεξία σου;

Σκέψου, άνθρωπέ μου, μπροστά σε Ποιον στέκεσαι την ώρα της φρικτής μυσταγωγίας και μαζί με ποιους –με τα Χερουβείμ, με τα Σεραφείμ, με όλες τις ουράνιες δυνάμεις. Αναλογίσου μαζί με ποιους ψάλλεις και προσεύχεσαι. Είναι αρκετό για να συνέλθεις, όταν θυμηθείς ότι, ενώ έχεις υλικό σώμα, αξιώνεσαι να υμνείς τον Κύριο της κτίσεως μαζί με τους ασώματους αγγέλους.

Μη συμμετέχεις, λοιπόν, στην ιερή εκείνη υμνωδία με αδιαφορία. Μην έχεις στο νου σου βιοτικές σκέψεις. Διώξε κάθε γήινο λογισμό και ανέβα νοερά στον ουρανό, κοντά στο θρόνο του Θεού. Πέταξε εκεί μαζί με τα Σεραφείμ, φτερούγισε μαζί τους, ψάλε τον τρισάγιο ύμνο στην Παναγία Τριάδα.

Από το βιβλίο: Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, τόμος Γ’, Ι. Μ. Παρακλήτου, σελ. 186, 188.