Μήνυμα Χριστουγέννων του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου

Όταν διαβάζουμε θέλοντας να μάθουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για εμάς, η μελέτη αυτή είναι μελέτη σωτηρίας και πνευματικής μας βοηθείας. Γι’ αυτό, ας κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Έχουμε τόση ώρα στη διάθεσή μας κάθε ημέρα. Ας αφιερώσουμε και λίγη ώρα στη μελέτη του λόγου του Θεού.

Είναι πολύ ωφέλιμο στην ψυχή μας να έχουμε όλοι το Ευαγγέλιο στο σπίτι μας. Και, εκτός από την προσευχή που πρέπει να κάνουμε κάθε πρωί και κάθε βράδυ, να έχουμε την καλή συνήθεια, την αγία συνήθεια να διαβάζουμε και από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή γενικότερα, ιδίως από το Ευαγγέλιο, δυο-τρεις σελίδες κάθε μέρα, έχοντας την συνείδηση ότι αυτό που διαβάζουμε είναι ο λόγος του Θεού. Κι εμείς το διαβάζουμε για να δούμε τι θέλει ο Θεός από εμάς. Δεν διαβάζουμε για να αποκτήσουμε γνώσεις, όπως διαβάζουμε ένα άλλο βιβλίο, ή για να περάσουμε την ώρα μας, αλλά διαβάζουμε για να φωτιστούμε να δούμε τι θέλει ο Θεός, ποιο είναι για εμάς το θέλημα του Θεού.

Κι έτσι, όταν διαβάζουμε θέλοντας να μάθουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για εμάς, η μελέτη αυτή είναι μελέτη σωτηρίας και πνευματικής μας βοηθείας. Γι’ αυτό, ας κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Έχουμε τόση ώρα στη διάθεσή μας κάθε ημέρα. Ας αφιερώσουμε και λίγη ώρα στη μελέτη του λόγου του Θεού.

Βέβαια η μελέτη του λόγου του Θεού δεν είναι μόνο το Ευαγγέλιο, αλλά είναι και οι Βίοι των Αγίων, οι οποίοι είναι το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο, διότι οι Άγιοι δεν έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους, παρά εφάρμοζαν το Ευαγγέλιο. Και όταν διαβάζουμε τους Βίους των Αγίων, τα έργα των Αγίων, βλέπουμε πώς οι Άγιοι βίωσαν το Ευαγγέλιο, τον λόγο του Θεού και παίρνουμε κι εμείς παράδειγμα να βιώσουμε έτσι τον λόγο του Θεού.

Εξαρτάται έτσι από εμάς τι ζωή θα ζήσουμε. Αν θα διαλέξουμε μία ζωή αδιαφορίας για την ψυχή μας, πνευματικής ψυχρότητος, ή θα διαλέξουμε μία ζωή αγάπης για τον Θεό, πόθου για να γνωρίσουμε το θέλημά Του.

Να μελετούμε το Ευαγγέλιό Του, τις Γραφές, τους Πατέρες, ώστε καθημερινά να έχουμε τροφή πνευματική, διότι, όπως καθημερινά δεν μπορεί να ζήσει το σώμα χωρίς υλική τροφή, έτσι δεν μπορεί να ζήσει η ψυχή χωρίς πνευματική τροφή, χωρίς λόγο Θεού. Η ψυχή, αν δεν τρέφεται από τον λόγο του Θεού, τρέφεται από τα κεράτια των χοίρων με τα οποία τρεφόταν και ο άσωτος υιός.

Η ψυχή του ανθρώπου επιποθεί να τραφεί με κάτι το πνευματικό. Κι αυτό ή θα είναι ο λόγος και η αλήθεια του Θεού, ή θα είναι τα μάταια και αμαρτωλά πράγματα αυτού του κόσμου.

Η αλήθεια είναι ότι, επειδή σήμερα δεν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού, και όμως πρέπει κάτι να διαβάσουμε, διαβάζουμε τις εφημερίδες, τα περιοδικά· που μπορεί και να μην είναι άσχημα, να μην είναι κακά πράγματα αυτά που διαβάζουμε, αλλά δεν είναι όμως ο λόγος του Θεού.

Είναι πράγματα της ματαιότητος, που αφορούν αυτή τη ζωή, αλλά δεν αφορούν την αιώνια ζωή. Κι έτσι την «πατάμε» πολλοί, διότι μελετώντας τα επίγεια, ξεχνάμε τα ουράνια. Γινόμαστε πολυμαθείς κατά τα ανθρώπινα, αλλά ολιγομαθείς περί τα θεία. Γι’ αυτό η πνευματική ζωή των συγχρόνων χριστιανών είναι καχεκτική. Δεν είναι μία ζωή γεμάτη από τη Χάρη και τον φωτισμό του Θεού.

Όλοι έχουμε κάνει λάθη, έχουμε προσβάλει, και έχουμε αμαρτήσει σε κάποιο σημείο της ζωής μας. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε όταν συμβαίνουν τέτοιες παραβάσεις; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πρέπει να συγχωρούμε.

Η Εφεσίους 4:32 διακηρύττει, « Να φέρεστε μεταξύ σας με καλοσύνη και ευσπλαχνία, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, όπως κι ο Θεός συγχώρησε κι εσάς δια του Χριστού».

Παρόμοια, η Κολοσσαείς 3:13 διακηρύττει, « Να ανέχεστε με υπομονή ο ένας τον άλλο, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, κάθε φορά που δημιουργούνται παράπονα ανάμεσά σας. Όπως ο Χριστός σας συγχώρησε τα παραπτώματα, έτσι να κάνετε κι εσείς μεταξύ σας».

Το κλειδί και στις δυο περικοπές είναι ότι εμείς πρέπει να συγχωρούμε άλλους, όπως ο Θεός έχει συγχωρήσει εμάς. Γιατί συγχωρούμε; Επειδή έχουμε συγχωρεθεί!

Η συγχώρεση θα ήταν απλή αν έπρεπε να τη δώσουμε μόνο σ` εκείνους που έρχονται να μας τη ζητήσουν με λύπη και μετάνοια. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι πρέπει να συγχωρούμε εκείνους που αμαρτάνουν απέναντί μας, χωρίς όρους.

Το να αρνούμαστε να συγχωρήσουμε ειλικρινά ένα άτομο αποδεικνύει μνησικακία, πικρία και θυμό – και κανένα από αυτά δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζει έναν Χριστιανό. Στην προσευχή του Κυρίου, ( το Πάτερ ημών) ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, όπως ακριβώς κι εμείς συγχωρούμε εκείνους που αμαρτάνουν απέναντί μας ( Κατά Ματθαίον 6:12). Ο Ιησούς είπε στο Κατά Ματθαίον 6:14-15, « Γιατί, αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο Ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα».

Στο φως άλλων περικοπών που μιλούν για τη συγχώρηση του Θεού, το Κατά Ματθαίον 6:14-15 είναι καλύτερα κατανοητό ώστε να μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι που αρνούνται να συγχωρήσουν άλλους δεν έχουν πραγματικά δεχτεί τη συγχώρηση του Θεού γι αυτούς.

Όποτε χάνουμε το στόχο με το να μην υπακούμε στις εντολές του Θεού, αμαρτάνουμε απέναντί Του. Όποτε κάνουμε λάθος απέναντι σε κάποιον, δεν αμαρτάνουμε μόνο απέναντί του, αλλά επίσης απέναντι στο Θεό. Όταν ρίξουμε μια ματιά στο μέγεθος του ελέους του Θεού και της συγχώρησής Του για μας για όλες τις παραβάσεις μας, συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να στερούμε αυτή τη χάρη από άλλους.

Έχουμε αμαρτήσει απέναντι στο Θεό απείρως περισσότερο από ότι οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να αμαρτήσει απέναντί μας. Αν ο Θεός μας συγχωρεί για τόσο πολλά, πώς μπορούμε εμείς να αρνηθούμε να συγχωρήσουμε άλλους για τόσο λίγα; Η παραβολή του Ιησού στο κατά Ματθαίον 18:23-35 είναι ένα δυνατό παράδειγμα γι αυτή την αλήθεια.

Ο Θεός υπόσχεται ότι όταν ερχόμαστε σ` Αυτόν ζητώντας συγχώρηση, μας τη δίνει δωρεάν ( Α` Ιωάννη 1:9). Η συγχώρηση που παρέχουμε θα πρέπει να μην έχει όρια, με τον ίδιο τρόπο που η συγχώρηση του Θεού είναι χωρίς όρια ( Κατά Λουκάν 17:3-4).

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr