Ποιος είναι ο Άγιος;

Είπε ο Αββάς Μωυσής: «Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο κόπος σου».

Και τον ρώτησε άλλος αδελφός:

«Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;»

«Σημαίνει -είπε ο Γέροντας- αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πια.

Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του».

Είπε πάλι: «Για κάθε τι πού θα το υπομείνεις με φιλόσοφη διάθεση, θα βρεις τον καρπό του στην ώρα της προσευχής».

Είπε επίσης: «Εάν επιθυμείς να προσευχηθείς, όπως πρέπει, μη λυπήσεις καμιά ψυχή, αλλιώς, χαμένος ο κόπος σου».

«Να μη θέλεις οι υποθέσεις σου να προχωρούν, όπως εσύ νομίζεις, αλλά όπως αρέσει στον Θεό. Έτσι θα είσαι ατάραχος και θα ευχαριστείς στην προσευχή σου τον Θεό».

Είπε Γέροντας: «Όταν ο άνθρωπος προσέχει να μην βλάψει τον πλησίον, τότε ενθαρρύνεται ο λογισμός του ότι η προσευχή του έγινε δεκτή από τον Θεό.

Αν όμως βλάψει τον πλησίον, η προσευχή του γίνεται σιχαμερή και είναι απαράδεκτη.

Γιατί ο στεναγμός του αδικημένου δεν πρόκειται να αφήσει την προσευχή του άδικου ανθρώπου να φθάσει ενώπιον του Θεού».

Ας απομακρύνουμε από το στόμα μας κοροϊδίες και βρισιές, και αισχρολογίες και κακολογίες, καθώς και την κακή συνήθεια των όρκων.

Η αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού έρχεται να θυμίσει στην σημερινή κοινωνία, πρακτικές που μας φέρνει η ιστορία μπροστά μας και δυστυχώς εφαρμόζονται ακόμη.

Η αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού έρχεται να θυμίσει στην σημερινή κοινωνία, πρακτικές που μας φέρνει η ιστορία μπροστά μας και δυστυχώς εφαρμόζονται ακόμη.

Όπως αναφέρει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, η θέα του χυμένου αίματος κάποιου αποκεφαλισμένου ανθρώπου δεν μας ευχαριστεί, αντιθέτως μας προκαλεί αισθήματα αγανάκτησης, απέχθειας και αυθόρμητης καταδίκης της πράξεως.

Όμως για τους Αγίους και ειδικά για τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, η αποτομή και ρανίδες του αίματος του, προκαλούν αισθήματα ευσέβειας, αναζωογόνηση της πίστης, μετάδοση της θείας χάριτος.

Η Τίμια Κάρα του Αγίου δεν είναι μόνο πολύτιμη και περιζήτητη, αλλά κυριολεκτικά θησαυρός, αφού μέσω αυτής μεταδίδεται η θεια χάρη σε κάθε έναν που θέλει να πιστεύει αληθινά στο Θεό.

Τρία βασικά στοιχεία αποκομίζουμε από την μνήμη της αποτομής.

Το πρώτο είναι η άσκηση του κριτικού έλεγχου. Ο Ιωάννης άσκησε έλεγχο για συγκεκριμένο θέμα. Ο Ηρώδης συζούσε με την γυναίκα του αδελφού του, αν και ο αδελφός του ήταν ακόμα ζωντανός.

Η παρανομία αυτή του Ηρώδη ήταν κακό παράδειγμα για τον λαό. Η πίκρα και ο φθόνος της Ηρωδιάδας την ώθησε να επιβουλεύεται κάθε μέσο για να εξοντώσει τον Ιωάννη. Ο Ηρώδης είχε αντίθετη άποψη.

Θεωρούσε τον Ιωάννη μεγάλο προφήτη και φοβόταν τον λαό. Ενώ δεχόταν τον έλεγχο, κράτησε απόσταση στην εφαρμογή του. Για να κατευνάσει την Ηρωδιάδα τον έβαλε στην φυλακή.

Η άσκηση του κριτικού, γόνιμου και επιδιορθωτικού κηρύγματος φέρνει πάντοτε μίσος, φθόνο και διωγμό. Η αναγνώριση της παρανομίας είναι δύσκολο πράγμα για ανθρώπους με κοσμικό φρόνημα, θέλει τόλμη.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ο όρκος και ο λόγος μας που δίνουμε και δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω.

Ο Ηρώδης για να μην μειώσει τον εαυτό του, πήρε απόφαση να κάνει το θέλημα της Ηρωδιάδας. Χρειάζεται προσοχή για αυτά που «τάζουμε» πολλές φορές γιατί θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζονται στο «αν το πει θα το κάνει». ακούμε πολλές φορές. Η υπόσχεση για ένα δώρο πολλές φορές μας κάνει αρεστούς στις παρέες μας και όχι στο Θεό.

Το τρίτο στοιχείο είναι το σύνηθες φαινόμενο σε εορτές και γενέθλια να γίνονται πολλές παρανομίες και επιβουλεύσεις. Μια εορταστική εκδήλωση, ένα πάρτι με την σημερινή ορολογία μπορεί να φέρει μίσος, φθόνο και κακία.

Είναι ενδεικτική η προτροπή της πονηρής και μνησίκακης μάνας της Σαλώμης, που ζήτησε να της φέρουν μπροστά της «επί πινάκι την Κεφαλή του Ιωάννου του Βαπτιστού».