Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»

Ἡ λέξη «εἴσοδος» δηλώνει τό ὅτι εἰσέρχεται κάποιος κάπου, δηλώνει μετάβαση κάποιου σέ κάποιο τόπο ἤ σέ κάποια ἄλλη κατάσταση.Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ Θεοτόκος στήν ζωή της εἶχε τέσσερις σημαντικές εἰσόδους.

Πρώτη εἴσοδος τῆς Θεοτόκου εἶναι ἡ εἴσοδός της στήν ζωή.

Ἀρχίζει μέ τό γεγονός τῆς συλλήψεώς της καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν γέννησή της.

Εἶναι δέ, ἡ εἴσοδος αὐτή τῆς Παρθένου ἀποτέλεσμα προσευχῆς.

Διότι μέ τήν προσευχή τῶν γονέων της, τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης λύθηκε ἡ ἀτεκνία καί γεννήθηκε η Αειπάρθενος.

Δεύτερη εἴσοδος τῆς Παναγίας εἶναι τα εισόδια, που εορτάζομε σήμερα.

Σέ ἡλικία μόλις τριῶν ἐτῶν οἱ γονεῖς της, τήν ὁδήγησαν στόν Ναό.

Στήν πορεία της πρός τόν Ναό τήν συνόδευαν πολλές νεαρές κοπέλλες ἀνύπανδρες, οἱ ὁποῖες κρατοῦσαν λαμπάδες ἀναμμένες.

Τήν παρέλαβε ὁ Ἀρχιερέας Ζαχαρίας, ὁ πατέρας τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Ὁ Ζαχαρίας μέ ἀποκάλυψη Θεοῦ τήν εἰσήγαγε στόν πιό Ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν «τά Ἅγια τῶν Ἁγίων». Στόν τόπο, αὐτόν ἔμπαινε μόνο ὁ Ἀρχιερεύς μία φορά τόν χρόνο.

Ὁ Ἠλίας Μηνιάτης, ἕνας ἐκκλησιαστικός λόγιος ἄνδρας μιλώντας γιά τον τρόπο, που συντελέστηκαν τα Εἰσόδια γράφει:
«βλέπω ἐδῶ νὰ προπορεύονται λαμπαδηφόροι παρθένοι, οἱ ὁποῖες πανηγυρίζουν χαρούμενες τὴν ἀειπάρθενο.

Καὶ στὴν ἄλλη πλευρά ἀστραπόμορφες ἀγγελικές ταξιαρχίες νὰ χορεύουν καὶ νὰ ὑμνολογοῦν τὴν ἐν σώματι καθαρώτερη καὶ ἀπό τοὺς Ἀσώματους Ἀγγέλους.

Ὁ μεγάλος Ἀρχιερεύς ἁπλώνει τὰ εὐλαβικά χέρια του καὶ κινούμενος ἀπό Θεία ἔμπνευση εἰσάγει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τὴν ἔμψυχη κιβωτό τοῦ ἁγιάσματος.

Καὶ κατά τὸν ἴδιο καιρό ὁ προαιώνιος Πατήρ ἀνοίγει τοὺς μακαρίους κόλπους καὶ δέχεται ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τῆς θείας μεγαλειότητος τοῦ Υἱοῦ Του τὴν προορισθεῖσα μητέρα Του.

Διπλή εἶναι ἡ εἴσοδος τῆς κεχαριτωμένης Θεόπαιδος:

ΜΙΑ ΟΡΑΤΗ ἐδῶ στὸ ἱερὸ καὶ ΑΛΛΗ ΝΟΕΡΗ ἐκεῖ στὶς λαμπρότητες τῶν Ἁγίων.

Καὶ γι΄ αὐτό ἐδῶ στὴ γῆ ἀκτινοβολεῖ φωταγωγημένος μὲ πληρότητα ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἐκεῖ στὸν Οὐρανό ἀστράπτει διπλό τὸ τρισόλβιο φῶς τῆς Τρισηλίου Θεαρχικῆς Αἴγλης.

Τόσο πολύ, ποὺ τὸ ἔβλεπε αὐτό προφητικά ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ καὶ ἔλεγε: «καὶ εἶδα καλά καὶ ἐγνώρισα, ὅτι ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου ὑπῆρξε γεμάτος ἀπό δόξα καὶ λαμπρότητα». Ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου, δηλαδή καὶ ὁ ἐπίγειος καὶ ὁ ἐπουράνιος».

Ἡ δεύτερη αὐτή εἴσοδος τῆς Θεομήτορος εἶναι καρπός τῆς ὑποσχέσεως, πού ἔκαναν οἱ γονεῖς της πρός τόν Θεό, ἀπό εὐγνωμοσύνη.

Διότι πλημμυρισμένοι ἀπό εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό, ἐξαιτίας τῆς θαυματουργικῆς της γεννήσεως ὑποσχέθηκαν νά Τοῦ τήν ἀφιερώσουν.

Κατὰ τοὺς Πατέρες, δὲν στάθηκε ἄλλο τελειότερο πλάσμα ἤ ἄλλη τιμιώτερη προσφορά μεγαλύτερη καὶ περισσότερο εὐπρόσδεκτη ἀπό τὸν Θεό, ἐκτὸς ἀπό τὴν Παναγία μας.

Τά εἰσόδια τῆς Παρθένου Μαρίας στά Ἅγια τῶν Ἁγίων εἶναι προμήνυμα καί προάγγελος τῆς ἑπομένης, δηλαδή τῆς τρίτης εἰσόδου της.

Τρίτη εἴσοδος γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο εἶναι ἡ εἴσοδός της στό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο δέχθηκε νά ὑπηρετήση.

Αὐτό ξεκίνησε μέ τόν Εὐαγγελισμό της ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ καί ὁλοκληρώθηκε μέ τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ τρίτη αὐτή εἴσοδός της εἶναι συνέπεια τῆς καθαρῆς καί παναγίας ζωῆς της.

Διότι ὁ Θεός εἶδε τό κάλλος της, ἀνεγνώρισε τήν ψυχική ὀμορφιά τῆς Παρθένου καί θέλησε νά τήν εἰσάγει στό μυστήριο τῆς Θείας Σαρκώσεώς Του.

Τέταρτη καί τελευταία εἴσοδος τῆς Ὑπερευλογημένης Μητέρας τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ εἴσοδός της στόν Οὐρανό.

Αὐτή ἡ εἴσοδός της ἄρχισε μέ τό γεγονός τῆς ἐνδόξου κοιμήσεώς της.

Ἡ δέ εἴσοδος αὐτή εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κλήσεως, τοῦ καλέσματος, πού τῆς ἀπηύθηνε ὁ ἴδιος ὁ Υἱός της ἀπό τούς Οὐρανούς.

Θά ἤθελα νά σταθοῦμε λίγο στήν σημερινή ἑορτή τῶν εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στόν Ναό. Οἱ γονεῖς της ἐκπλήρωσαν τήν ὑπόσχεσή τους στόν Θεό.

Καί ἦταν γι’ αὐτούς χρέος ἱερό καί καθῆκον σπουδαῖο νά τήν ὁδηγήσουν στόν Ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά τήν ἀφιερώσουν. Ἡ ἐνέργειά τους, ὅμως, αὐτή δέν εἶχε ἀποκλειστικά καί μόνο τήν ἔννοια τῆς τηρήσεως κάποιας εὐλαβοῦς ὑποσχέσεως στόν Θεό γιά τήν λύση τῆς ἀτεκνίας τους.

Ἦταν βαθύτερη καί πιό οὐσιαστική.

Πῶς νά μήν προβοῦν σέ μιά ἐκδήλωση εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό, ὕστερα ἀπό μιά τόσο μεγάλη εὐεργεσία; Τήν ἀφιέρωσαν.

Καί ἡ ἀφιέρωση αὐτή ἐκφράζει τά βαθύτερα συναισθήματά τους πρός τόν Θεό γιά τήν «θεόπαιδα» Μαρία, τήν ὁποία τούς χάρισε.

Ας την υμνούμε, ας την τιμούμε και ας εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε Εκείνη, ώστε να μεσιτεύσει στο Θεό για τη δική μας είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν.