Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, η ενορία μας, με τη φροντίδα και τη συνοδεία του π.Θεολόγου και π. Σταύρου, πραγματοποίησε προσκυνηματική εκδρομή σε τρείς Ιερές Μονές της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας στην Βοιωτία: την Ι.Μ. Οσίου Λουκά εν Στειρίω, την Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) στο Ακραίφνιο και την Ι.Μ. Ιωάννου Θεολόγου (Μαζαράκη) στα Βάγια Θηβών.
Με μεγάλη συμμετοχή 100 ενοριτών, με δύο πούλμαν και παρά το τσουχτερό κρύο, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί και ανηφορίσαμε το δρόμο πρός το Ακραίφνιο. Φτάνοντας στην Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου ( Πελαγίας), κατευθυνθήκαμε στο καθολικό της. Τα ιστορικά στοιχεία για την Ιερά μονή προέρχονται πο την παράδοση και παρουσιάζουν πολλές εκδοχές σχετικά με τον χρόνο ίδρυσης, την τον ιδρυτή και την ονομασία της. Η παλαιότερη αναφέρεται σε κάποια Ρωμαία Πελαγία που διασώθηκε απο θαλασσοταραχή, ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και μόνασε στο Πτώον όρος ενώ άλλη εκδοχή λέει οτι αναφέρεται σε προσωνύμιο της Παναγιάς μας. Η Ιερά Μονή εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτής των γεννεθλίων της Θεοτόκου.
Η μονή επιβίωσε απο την ίδρυσή της διάφορες ερημώσεις, καταστροφές και σεισμούς ώσπου τελικά ανακαινίζεται το 1968 απο την Γερόντισσα Μακρίνα Τσιροπούλα, η οποία έκτισε και το παρεκκλήσι του Αγίου Αλεξίου, ώς κοιμητήρι, μετάτρεψε έναν αχυρώνα σε παρεκκλήσι της Αγίας Μάρτυρος Πελαγίας και φρόντισε για τηλέφωνο, δρόμο κλπ. Αγωνίσθηκε εκεί για 19 χρόνια με διάδοχό της, την αδελφότητα μοναζουσών με Ηγουμένη την αειμακάριστη Γερόντισσα Φωτεινή Ντέμου που συνέχισε το μοναστηριακό της έργο και συνέχισε τις αποπερατώσεις.
Σήμερα εγκαταβιώνουν στήν Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου-Πελαγίας αρκετές μοναχές πού αγωνίζονται νά συνεχίσουν τήν Ορθόδοξη Παράδοση με τον ησυχαστικό τρόπο ζωής ενώ παράλληλα ασχολούνται κυρίως με το χρυσοκέντημα και την έκδοση των βιβλίων του Πνευματικού της Μονής, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ. Κυρίου Ιεροθέου Βλάχου.
Προσκυνήσαμε στο ναό όπου φυλάσσεται και η κάρα του Αγίου Αλεξίου (ανοικοδομήθηκε το 1906) και θαυμάσαμε την αγιογράφηση αλλά και την μοναστηριακή ευταξία του. Αφού τελέστηκε απο τους ιερείς μας αρτοκλασία υπέρ της ενορίας του Αγ. Αντωνίου, οδηγηθήκαμε στο αρχονταρίκι για κέρασμα απο τις φιλόξενες μοναχές. Είχαμε την ευλογία να μας καλωσορίσει η ηγουμένη μοναχή Σιλουανή και να ακούσουμε απ` τα χείλη της ψυχοφελής λόγους.
Στη συνέχεια ξεκινήσαμε για τη φημισμένη Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά εν Στειρίω, χτισμένη στις δυτικές υπώρειες του Ελικώνα κάτω απο την αρχαία Στείριδα στην Βοιωτία, η οποία αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα Ορθόδοξα Χριστιανικά μνημεία μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής, και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, όπως και άλλα δύο σωζόμενα Ελληνορθόδοξα μοναστήρια της μεσοβυζαντινής περιόδου, η Νέα Μονή και η Μονή Δαφνίου. Ωστόσο η Ιερά Μονή του Αγίου Λουκά απέκτησε μοναδική ακτινοβολία, διότι η τέχνη, ο ρυθμός και η αρχιτεκτονική της αποτέλεσε σημείο αναφοράς και τέλειο πρότυπο για τα Βυζαντινά μνημεία του 11ου αιώνα, σε όλη την Ελλάδα.
Ο Άγιος Λουκάς εν Στειρίω ( 29 Ιουλίου 896 – 7 Φεβρουαρίου 953) ασκήτεψε στην περιοχή τον 10ο αιώνα και κατά τους τελευταίους 7 χρόνους της ζωής του. Τόπος γεννήσεώς του ήταν το Καστρί Φωκίδας και κατάγονταν απο την Αίγινα. Εκάρη μοναχός σε ηλικία 14ων ετών στην Ιερά Μονή Παντανάσσης Αθηνών (το Μοναστηράκι). Πρόκειται για έναν απο τους σπουδαίους αναμορφωτές του Ελλαδικού μοναχισμού του 10ου αι. ( Αθανάσιος ο Αθωνίτης, Νίκων ο Μετανοείτε, Μελέτιος ο νέος, Κλήμης του Σαγματά κ.άλλοι). Προικισμένος με ασκητικότητα και ταπεινοφροσύνη, εγκράτεια, αρετή, ενεργητικότητα, φιλοκαλία, φιλοξενεία και μέγαλη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία απέκτησε και το θαυματουργικό και το προφητικό χάρισμα. Επευφημούμενος ώς αυστηρός και Άγιος μοναχός, προσέλκυε κοντά του όχι μόνον κι άλλους μοναχούς αλλά και λαϊκούς και επιφανείς αξιωματούχους.
Το μοναστήρι αποτελείται απο δύο μεγαλοπρεπής και εντυπωσιακές εκκλησίες (το ναό της Παναγίας και το Καθολικό), την Κρύπτη, το καμπαναριό, τα κελιά και άλλα κτίσματα. Το 946 ανεγέρθη πρώτος ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας που σήμερα ταυτίζεται με τον Ιερό Ναό της Παναγίας και συνδέεται με το Καθολικό Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Όσιο Λουκά. Ο τάφος του Αγίου και “ευκτήριος οίκος” ταυτίζεται με την Κρύπτη.
Ιδιαίτερη εντύπωση, κατάπληξη και δέος προκαλλεί στον επισκέπτη το γεγονός οτι, παρά τους ευρύχωρους χώρους, το μέγεθος και τον όγκο του κτίσματος, παρά το ανυπέρβλητο της τεχνοτροπίας και τον πλούτο του διάκοσμου απο μοναδικά ψηφιδωτά και ζωγραφικά έργα απαράμιλης ομορφιάς, τον επισκέπτη περιλούζει η απόλυτη αίσθηση της παρουσίας του Θείου και του Αγίου, καθεκάστη φορά που κάποιος θα τον επισκεφθεί. Η τέλεια η πνευματική ατμόσφαιρα του κεντρικού ναού, είναι αριστουργηματικά συνηφασμένη με την αρχιτεκτονική του, η οποία έχει ως πρότυπο την Αγιά Σοφιά της Βασιλεύουσας.
Στον περικαλλή αυτόν ναό προσκυνήσαμε το Ιερό σκήνωμα του Αγίου Λουκά. Τελέσαμε αρτοκλασία και είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε τον Σεβασμιωτάτο Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίο, όπου με πολλή χαρά και εγκαρδιότητα μας υποδέχτηκε, μας προλόγισε και μας έδωσε την ευχή του.
Με την παραδειγματική φροντίδα του π. Θεολόγου, και την θερμή φιλοξενία των ιδιοκτητών, το μεσημέρι, με πολλή χαρά, καθίσαμε να απολαύσουμε μεσημεριανό μας γεύμα στο Ζεμενό Αράχοβας στην ταβέρνα Άγγελος, όπου συμφάγαμε, συνομιλήσαμε, τραγουδίσαμε και χορέψαμε αποκομίζοντας πολύ ωραίες αναμνήσεις.
Στο τέλος της συνεστιάσεως, προτάθηκε και ομοφώνως αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε την τέλεια περιήγησή μας, επισκεπτόμενοι και τον τελευταίο προσκηνυματικό μας προορισμό, στην Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου Θεολόγου (Μαζαράκη), στα Βάγια Θηβών για να συμμετάσχουμε στον εσπερινό, κλείνοντας την ημέρα μας πνευματικά και ευλαβικά.
Από το 1981 εγκαταβιώνει εκεί η σημερινή αδελφότητα, συνοδεία της μοναχής Ευπραξίας. Ο π. Θεολόγος και ο π. Σταύρος τέλεσαν τον εσπερινό μετ` αρτοκλασίας, στο καθολικό της μονής. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα και η καλλίφωνη ψαλμωδία των μοναζουσών, μας ξεκούρασε και αποτέλεσε τον καλύτερο αποχαιρετισμό πρίν την επιστροφή μας στην Αθήνα.
Γυρίσαμε γεμάτοι χαρούμενοι και ευγνόμωνες διότι με την συμμετοχή μας σε αυτό το προσκύνημα, μας δώθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα και μεταξύ μας αλλά και με τους Άγιους Πατέρες μας και τις Γερόντισσες και μοναχές και να πάρουμε ευλογία. Πολύ περισσότερο δε, επειδή κατορθώσαμε πραγματικά να την απολαύσουμε ψυχικά και πνευματικά.
