Related Posts
Ο «τρόπος» σκέψης και οι λογισμοί μας
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Είναι φορές που η φιλαυτία, ο εγωισμός και η υπερηφάνεια δεν μας επιτρέπουν να δούμε καθαρά τα πνευματικά θέματα. Λέμε πολλά και πράττουμε ελάχιστα, αν όχι και τίποτε.
Απουσιάζει η ταπείνωση και μάλιστα η «αποστολική» ως λέγεται, η υποστατική και μόνιμη ταπείνωση. Οι Νηπτικοί Πατέρες μάς λέγουν ότι ο τρόπος σκέψης μας, αυτός καθορίζει την ποιότητα του προσώπου μας.
Και ο Όσιος Ισαάκ ο Σύρος, αυτός ο πρύτανης της μυστικής θεολογίας, ο συγγραφεύς του βιβλίου «Τα Ασκητικά», έργο που ολοκλήρωσε σε ηλικία 75 χρόνων, ως έμπειρος πια μύστης και γνώστης της νήψεως, διδάσκει ότι ο άνθρωπος άρχεται το αμαρτητικό έργο ευθύς αμέσως, μόλις σταματήσει την προσευχή.
Είναι ο ίδιος Όσιος που κάμνει αναφορά περί της «ανέτου» προσευχής, της προσευχής δηλαδή που δεν κουράζει, διότι δεν έχει λογισμούς, είναι καθάρια, κρυστάλλινη, αρέμβαστος.
Στην ίδια πνευματική συχνότητα και ο Άγιος Νεκτάριος πρώην Πενταπόλεως, ο θαυματουργός. Αναφέρεται στην «εν Κυρίω χαρά» που συνοδεύει όσες και όσους προσεγγίζουν τον Κύριο Ιησού Χριστό με καθαρή συνείδηση, δηλαδή με ωκεάνια ταπείνωση και αυτοκριτική διάθεση.
Αυτή η καλλιέργεια της καθαρής συνείδησης, το «κατά Θεόν πολιτεύεσθε» ως λέγει ο άγιος, σταδιακά αλλά σταθερά, οδηγεί στην «πνευματική ή καλή μέθη», στην πληρότητα δηλαδή του πιστού με τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος. Τότε, κυριαρχεί η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη, η χαρά, η αγαθοσύνη, η αγάπη, η εγκράτεια.
Τότε βασιλεύει η λησμοσύνη κάθε λύπης που προέρχεται από τους άλλους, εγκαθιδρύεται η μακροθυμία, η ανεξικακία, η απλότητα προς πάντας. Τότε ο πιστός ορέγεται διακαώς, διαπύρως και ακορέστως την υψοποιό εγκράτεια που, στην προκείμενη πνευματική φάση, ο Μέγας Βασίλειος ονοματίζει ως «απάρνηση της αμαρτίας».
Κάθε άνθρωπος έχει το σταυρό του…
Εσύ κουβαλάς το δικό σου σταυρό έστω κι αν είναι πολύ μικρός, ίσα με ένα δάχτυλο.
Ο σταυρός είναι απόλυτα απαραίτητος σε κάθε χριστιανό, χρειάζεται για την σωτηρία του, δεν είναι μόνο για τους μοναχούς.
Μάλιστα! Ο καθένας φέρεις το δικό του σταυρό.
Ακόμα και ο σαρκωμένος Θεός έφερε το σταυρό Του. Και μάλιστα ο δικός Του σταυρός ήταν βαρύτερος απ’ όλους, σα να συμπήκνωνε στο δικό Του σταυρό τους σταυρούς όλων των ανθρώπων.
Και πρόσεξε: Ο Θεός κουβαλάει το σταυρό Του και τον βοηθάει ένας άνθρωπος, ο Σίμων ο Κυρηναίος. Παίρνει το σταυρό από Εκείνον και τον κουβαλάει ο ίδιος.
Αυτό σημαίνει πως όταν κουβαλάμε το σταυρό μας βοηθάμε με τον ίδιο τον Κύριο να κουβαλάει το σταυρό, προετοιμαζόμαστε δηλαδή να γίνουμε διάκονοί Του στον ουρανό, στο χορό των ασώματων δυνάμεων…
Τι υψηλή κλήση!
Στάρετς Βαρσανουφίου
