Το Μυστήριο της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας (video)

Είναι αλήθεια, ότι αρκετός κόσμος έχει βυθιστεί στα δικά του προβλήματα.

Προσπαθεί να λύσει ότι τον απασχολεί.

Στη προσπάθειά του αυτή, ξεχνάει να κοιτάξει τον συνάνθρωπό του.

Δεν είναι φυσικά απόλυτο αυτό.

Υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Τι έκανες για τον συνάθρωπό σου σήμερα;

Του μετ έφερες ιδέες;

Του έδωσες ελπίδα;

Βοήθησες να βρει εργασία;

Του έδειξες τι ξέρεις να κάνεις ώστε να μάθει και ο ίδιος;

Έκανες κάτι;

Έκανες κάτι;

Ή κρατάς για τον εαυτό σου ότι μαθαίνεις;

Ξέρετε… θέλει δύναμη να υπερπηδήσεις τα προβλήματά σου και να κοιτάξεις και τον διπλανό σου.

Θέλει δύναμη ψυχής.

Τι θα γίνει όμως αν υπερπηδήσεις αυτό που σε απασχολεί και κοιτάξεις γύρω σου;

Θα ακούσεις ίσως τη μαγική λέξη..

– Ευχαριστώ… δεν έχω λόγια για σένα…

Και τελικά η ανταμοιβή ποια θα είναι..

Η ύπαρξή σου βοήθησε άλλους ανθρώπους…

Τι το καλύτερο από αυτό…

Πηγή: askitikon.eu

Καλύτερον είναι να χάσωμεν το κεφάλι μας, παρά να χάσωμεν την ψυχήν μας

Ο καθένας βλέπει ότι θέλει

Ο διάκονος που συνόδευε τον πατριάρχη στις εξόδους του στο Βελιγράδι διηγείται για το μάθημα που πήρε από αυτόν μια φορά που πήγαιναν στην Εκκλησία Μπάνοβο Μπρντο. “Με τι θα πάμε, με το αυτοκίνητο;” ρώτησε ο διάκονος. “Όχι, με το λεοφωρειο!”, απάντησε κατηγορηματικά ο Πατριάρχης. “Μα το λεωφορείο είναι πάντα γεμάτο και η ζέστη είναι αποπνιχτική.

Και δεν είναι και κοντά”. “Έτσι θα πάμε” του λέει κοφτά ο πατριάρχης. “Μακαριώτατε”, προσπαθούσε να τον πείσει ο διάκονος, “είναι καλοκαίρι ο κόσμος πηγαίνει για μπάνιο στο νησάκι Τσιγκάλια και οι πιο πολλοί είναι ημίγυμνοι, δεν είναι σωστό…”. “Πάτερ” του λέει ήσυχα ο πατριάρχης, “ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει!”

«Εάν ηδυνάμην να προφθάσω, ο αναστάς Θεός είναι μάρτυς μου, θα εστεκόμην ενώπιον των ναών, των νοσοκομείων και ενώπιον των πολυτελών χώρων δια τας δεξιώσεις και τας επιδείξεις μόδας και προσωπικώς θα ζήτουν ελεημοσύνη δια τα δοκιμαζόμενα αδέλφια και παιδιά μας.

Ο κάθε εξ ημών θα έπρεπε, με ενεργό τρόπον, να εντροπιάση όλας εκείνας τας επιδεικτικάς πλεονεξίας, αι οποίαι υπάρχουν εις τόσους δημοσίους χώρους και όχι μόνον απλώς να σκανδαλιζόμεθα και να απελπιζώμεθα, επειδή η αναισχυντία κυριάρχησε γύρω μας».

Από τη ζωή του μακαριστού Πατριάρχη Σερβίας Παύλου