Γέροντας Παΐσιος: Ο ασυρματιστής του Θεού (ΒΙΝΤΕΟ)

Εκεί φυλάσσεται το Δισκοπότηρο που κοινώνησαν οπλαρχηγοί και καπεταναίοι πριν τον αγώνα!

Σπουδαίο ρόλο στην Επανάσταση του 1821 διαδραμάτισε η Ιερά Μονή Επάνω Χρέπας, το ψηλότερο μοναστήρι του Μοριά, που κτίστηκε στις αρχές του 11ου αιώνα. Το Μοναστήρι βρίσκεται σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων δυτικά της Τρίπολης, κοντά στον μικρό οικισμό του Περιθωρίου. Έχει χτιστεί σε υψόμετρο περίπου 1.280 μέτρων, σε ένα σημείο με εξαιρετική θέα προς τον κάμπο της Τρίπολης, ενώ ο συγκεκριμένος χώρος έχει μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ελέγχει τις διαβάσεις του Μαινάλου προς τη Γορτυνία, μέσω των χωριών του Φαλάνθου. Εκεί έχουν διαδραματιστεί σοβαρά πολεμικά γεγονότα, στα οποία η μονή της Παναγίας της Επάνω Χρέπας χρησιμοποιήθηκε ως φυλάκιο προστασίας.

Το Δισκοπότηρο και ο Σταυρός

Στις 29 Μαΐου 1821 οι Τούρκοι της Τριπολιτσάς επιτίθενται, λεηλατούν και παραδίδουν τη μόνη στις φλόγες. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1821 ο Κολοκοτρώνης, οι άλλοι οπλαρχηγοί και όλοι οι στρατιώτες κοινώνησαν και όταν τελείωσε η θεία λειτουργία ευλογήθηκαν τα Ελληνικά όπλα. Στη συνέχεια πολιόρκησαν την Τριπολιτσά και στις 23 Σεπτεμβρίου έγινε η Άλωση της Τριπολιτσάς. Από τότε μετατέθηκε η Πανήγυρη του μοναστηριού στις 14 Σεπτεμβρίου προς τιμήν αυτών που έπεσαν στο καθήκον για την ελευθερία της πατρίδας, ενώ το μοναστήρι γιορτάζει και στην Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Στην Ιερά Μονή της Επάνω Χρέπας φυλάσσεται μέχρι και σήμερα ο τίμιος Σταυρός, που προσκύνησαν οι οπλαρχηγοί και τα παλικάρια της Επαναστάσεως, καθώς και το Δισκοπότηρο, με το οποίο μετέλαβαν ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι Καπεταναίοι.

Η θαυματουργή εικόνα

Η μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και έχει μείνει γνωστή ως «Μονή της Επάνω Χρέπας». Η ονομασία Επανωχρεπίτισσα προέρχεται από το όνομα μιας κορυφής του Μαινάλου επί του οποίου είναι κτισμένη η μονή. Το Μαίναλο (ή ο Μαίναλος) αποτελείται από τρεις υψηλές κορυφές: την Οστρακίνα στα βόρεια (1.981 μ.), τον Αϊντίνη στο μέσο (1.849 μ.) και την Επάνω Χρέπα στα νότια (1.559 μ.). Σύμφωνα με την παράδοση η θαυματουργική εικόνα που υπάρχει σήμερα στο τέμπλο βρισκόταν αρχικά στον Άγιο Γεώργιο της Τρίπολης. Ωστόσο, λέγεται ότι εξαφανίστηκε από εκεί και αργότερα την βρήκαν στη σπηλιά της Επάνω Χρέπας. Τρεις φορές την πήραν και την έφεραν πίσω και εκείνη βρισκόταν πάλι στην ίδια θέση σπηλιά. Έτσι κτίσανε αρχικά εκκλησία και τοποθέτησαν την εικόνα στο τέμπλο και στη συνέχεια κτίσανε το μοναστήρι.

Η προσφορά στο αγώνα

Η μονή επέζησε κατά την Ελληνική Επανάσταση, ενώ κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες λόγω της θέσης της και της προθυμίας των μοναχών της. Διάφορα ενθυμήματα αναφέρουν ότι η μονή λεηλατήθηκε και κάηκε από τους Τούρκους στις 29 Μαρτίου 1821 και ότι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης (1821-1828) η μονή προσέφερε για ζωοτροφίες των αγωνιστών 10.000 γρόσια, για πολεμοφόδια 1.000 γρόσια, στην Πελοποννησιακή Γερουσία το 1822 ως δάνειο 1.000 γρόσια, μετρητά κατά διάφορες εποχές 1.500 γρόσια και για το νομισματοκοπείο σκεύη αξίας 1.250 γροσίων. Επιπλέον, τρεις μοναχοί μετείχαν στα πεδία των μαχών. Η μονή Επάνω Χρέπας διατηρήθηκε ως ανδρώα έως το 1934. Τελευταίος άνδρας ηγούμενος υπήρξε ο Καλλίνικος. Με διάταγμα του μητροπολίτη Μαντινείας Γερμανού, το 1935, η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία.

Η θυσία του παπαγιώργη

Η θέση της Μονής δεν της εξασφάλισε ποτέ ησυχία. Κρυμμένη μέσα στα έλατα αποτέλεσε ξακουστό λημέρι για τους κλέφτες και τους αρματολούς. Τα δραματικά γεγονότα στην πολιορκία της Τρίπολης, η καταστροφή των επαναστατών του 1770, η εξόντωση των Αλβανών το 1779 σφράγισαν και τη δική της μοίρα. Κατά την Τουρκοκρατία γνώρισε πολλές λεηλασίες και επιδρομές, αλλά η Παναγία πάντα τιμωρούσε τους Τούρκους.

Στη Μονή αυτή την παραμονή της Άλωσης της Τριπολιτσάς ο παπαγιώργης Τσιλιμίγκρας ο Περθωρίτης (Περθώρι: ιστορικό χωριό 5 χλμ. κάτω από τη Μονή προς την Τρίπολη), ο λεγόμενος Πουρνάρας, ευλόγησε με την εικόνα της Παναγίας τον αγώνα. Ο παπαγιώργης Τσιλιμίγκρας είναι εκείνος, που με 85-90 Περθωριώτες ακολούθησε πρώτος τον Παπαφλέσσα και έπεσαν όλοι ηρωικά στο Μανιάκι. Σ’ αυτό το μοναστήρι είχε ως επί το πλείστον το παρατηρητήριο του ο Γέρος του Μωριά και οι Περθωριώτες βοσκοί παρακολουθούσαν τις κινήσεις των Τούρκων και με καπνούς ειδοποιούσαν τους αγωνιστές.

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου

«Φως Ιλαρόν» ή «Επιλύχνιος Ύμνος» ή «Επιλύχνιος Ευχαριστία» ονομάζεται ο αρχαίος ύμνος που χρησιμοποιείται και ψάλλεται κατά την ακολουθία του Εσπερινού.

Είναι εσφαλμένη αντίληψη να αποδίδεται ο ύμνος αυτός στον Άγιο Σωφρόνιο, Πατριάρχη Ιεροσολύμων (εορτάζει 11 Μαρτίου). Ο Άγιος Σωφρόνιος, πράγματι, συνέγραψε πολλά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων και τον οσιακό βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, όμως, το «Φως Ιλαρόν» δεν είναι δικός του ύμνος. Αυτός τον παρέλαβε απλά και τον καλλώπισε στη σημερινή του μορφή.

Η επιλύχνιος Ευχαριστία είναι πόνημα του Αγίου Μάρτυρος Αθηνογένους, ο οποίος εορτάζει 16 Ιουλίου.

Φως ιλαρόν αγίας δόξης, Αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος,
Ιησού Χριστέ. Ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν,
υμνούμεν Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιόν Σε εν πάσι καιροίς
υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς• διό ο κόσμος Σε δοξάζει».

Πηγή: dogma.gr