Τις αναμνήσεις του από την Οσιωτάτη Μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, Καθηγουμένη και Κτιτόρισσα της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίου Εφραίμ, Όρους Αμώμων Αττικής καταθέτει ο Θεοφιλέστατος Eπίσκοπος Ρωγών.
Η μοναχή Μακαρία ήταν εκείνη που ανακάλυψε το ιερό σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης και διακρίθηκε για την πνευματικότητα και την οσιότητα της.
Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα».
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει ασθενεί και μεταφέρεται στο Θεαγένειο, όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο γέροντας χειρουργείται.
Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ), ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο γέροντας κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του.
Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του.
Τελικά την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 (με το νέο ημερολόγιο) και ώρα 11:30 το βράδυ την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος.
Το απόγευμα εγινε γνωστό ότι ο γέροντας είχε περάσει πιά στην αιωνιότητα.
Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
Πήρα ένα Α και το έκανα Άστρο.
Με το Β έγραψα Βηθλεέμ και με το Γ τη Γέννηση του Κυρίου.
Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν και με το Ε την ελπίδα που μάς έφερε στη γη.
Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν, και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.
Με το Θ είπα “ Θεέ μου ”, και με το Ι ψιθύρισα “ Ιωσήφ ”.
Το Κ μού έφερε στο νου την καλοσύνη, και με το Λ το λιβάνι και το λυτρωμό.
Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους, και στο Ν την Άγια Νύχτα.
Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά, και με το Ο γιόρτασε η Οικουμένη.
Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.
Το Ρ μού θύμισε το Ραββί, το δάσκαλο.
Μ’ ένα μεγάλο Σ το Σπήλαιο.
Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα τραγούδια.
Το Υ ήταν για τους ύμνους, και το Φ το φως που φώτισε την πλάση.
Ένα Χ είπε “ Χριστέ μου “!
Οι Αγγελοι έψελναν με το Ψ ψαλμούς, και το Ωσσανά που αρχίζει από Ω.
Από τότε κάθε Χριστούγεννα, η αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό με το δικό της τρόπο και δίνει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων :
” ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ” !!!
