Κυριακή των Βαΐων 2018

Γιατί ο διάβολος δεν σώζεται; Δεν θέλει να τον σώσει ο Θεός; Μη γένοιτο. Δεν σώζεται, γιατί δεν μπορεί να μετανοήσει ο διάβολος.

Τι περίπου συμβαίνει με τον διάβολο; Πώς μπορούμε το θέμα αυτό να το καταλάβουμε μέσα από τη διδασκαλία των πατέρων;

Ο διάβολος νιώθει ότι είναι διάβολος και νιώθει ότι η κατάσταση που ζει είναι ανυπόφορη. Όμως, νομίζει ότι φταίει ο Θεός. Και εκείνο που περιμένει ο διάβολος είναι να μετανοήσει ο Θεός και να του πει: «Με συγχωρείς που τόσο καιρό σε έστειλα εκεί που σε έστειλα. Συγγνώμη· μετανοώ. Έλα πάλι κοντά μου». Περίπου έτσι.

Εάν δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε, να προσέξουμε τους ανθρώπους, διότι ο διάβολος δουλεύει στις ανθρώπινες ψυχές. Θα έχετε όλοι λίγο πολύ παρατηρήσει ότι υπάρχει αυτή η τάση στον άνθρωπο: σαν να περιμένει να αλλάξει ο Θεός απέναντί του· και δεν προσπαθεί ο άνθρωπος να αλλάξει απέναντι στον Θεό.

Προσέξτε και θα δείτε. Κάνουμε προσευχές, και πιο πολύ οι προσευχές γίνονται με τρόπο τέτοιον, που σαν να περιμένουμε να αλλάξει ο Θεός.

Τη σύντομη προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τη λέμε πάλι και πάλι και πάλι. Αν τη λέμε για να την ακούσει ο Θεός, μάλλον δεν είμαστε στα καλά μας – με συγχωρείτε που το λέω έτσι.

Γιατί τη λέμε; Τη λέμε όχι για να την ακούσει ο Θεός, ούτε για να τον πείσουμε να αλλάξει απέναντί μας διάθεση και στάση ούτε για να μάθει ο Θεός το αίτημά μας. Και πριν την πούμε εμείς, το ξέρει ο Θεός.

Αλλά τι; Καθώς τη λέμε, η ψυχή όλο και ξανοίγεται πιο πολύ στον Θεό, όλο και μετανοεί πιο πολύ, ταπεινώνεται πιο πολύ, αισθάνεται πιο πολύ την ανάγκη του Θεού, ομολογεί πιο πολύ την αμαρτία της.

Αυτό είναι όλο το θέμα. Γι’ αυτό και λέγοντάς την μία φορά, αισθάνεται κανείς την ανάγκη να την πει και άλλη φορά και άλλη φορά και άλλη, και δεν έχει τελειωμό το έργο αυτό. Γι’ αυτό λέμε την ευχή πολλές φορές.

Συνήθως, δεν μπορούν να κάνουν προσευχή, δεν αισθάνονται την ανάγκη να προσευχηθούν, εκείνοι που δεν πήραν ποτέ τα πράγματα έτσι όπως λέμε. Αυτό σημαίνει ότι ο διάβολος εργάζεται μέσα στις ψυχές λίγο-λίγο και ύπουλα.

Με το να μας βάλει ο διάβολος να αμαρτήσουμε, ξέρει ότι ο Θεός θα μας αγαπήσει πιο πολύ, άμα, μετά την αμαρτία, μετανοήσουμε.

Εκείνο που θέλει να πετύχει ο διάβολος είναι να δημιουργήσει μέσα μας κατάσταση αμετανοησίας, κατάσταση τέτοια, που θα μας κάνει μάλλον να παραπονούμαστε στον Θεό, μάλλον να φρονούμε ότι φταίει ο Θεός για την κατάστασή μας, μάλλον να περιμένουμε να μετανοήσει ο Θεός και να αλλάξει στάση απέναντί μας.

Δηλαδή, θέλει να δημιουργήσει μέσα μας την κατάσταση που ζει και αυτός ο ίδιος.

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Αδάμ, πού ει;», Δ’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2013, σελ. 75.

Στην εξομολόγηση, όταν έρχονται ψυχές που εξομολογούνται, λέγω «να διαβάζετε Αγία Γραφή». «Ναι», λέγει, «έχω και διαβάζω· διαβάζω την Παράκληση, διαβάζω…». Αγία Γραφή δηλαδή είναι η Παράκληση. Τρομερό! Τρομερό! Σαν να λέμε ότι το αμπέλι είναι πλατάνι. Και ακόμη χειρότερο είναι να λέει ένας γεωπόνος ότι το αμπέλι είναι πλατάνι, ότι το ροδάκινο είναι αγκάθι. Τέτοια σύγχυση! Τόσο τρομερό είναι το να διαβάζεις την Παράκληση και να λες ότι διαβάζεις την Αγία Γραφή. «Έχω τον Συνέκδημο», λέγει, «και διαβάζω και το Ωρολόγιο και διαβάζω… Έχω δηλαδή την Αγία Γραφή, την έχω, την διαβάζω».

Αυτά τα έχω ακούσει επανειλημμένως. Πώς μπορεί τώρα αυτός ο άνθρωπος να καλλιεργήσει την συνείδησή του; Πώς μπορεί να ξέρει πού βαδίζει, πού βρίσκεται; Πώς μπορεί να ξέρει τι κάνει και τι να κάνει; Και μπορεί να φαντάζεται ότι βαδίζει καλά, ότι πορεύεται καλά.

Βέβαια αναφέρομαι στην μερίδα αυτή των Χριστιανών. Εμείς εδώ ίσως μελετάμε. Αν μελετάμε Αγία Γραφή. «Μελετάμε» λέγω, γιατί πολλές φορές διαβάζουμε έτσι στα κλεφτά. Γιατί έχει σημασία και πώς μελετάμε. Αν μελετώ σαν αυτόν, ο οποίος ψάχνει κάπου… Βλέπεις έναν αρχαιοκάπηλο, έναν χρυσοθήρα εκεί με αγωνία, με πόθο, με καημό, με όλες του τις δυνάμεις ψάχνει να βρει αρχαία, χρυσάφι. Όλα τα μέσα τα χρησιμοποιεί, για να βρει το χρυσάφι. Διαβάζει βιβλία να δει πού υπάρχει το χρυσάφι, χρησιμοποιεί μηχανήματα, για να εντοπίσει το χρυσάφι, και χτυπάει και προσπαθεί, γιατί θέλει να βρει χρυσάφι.

Ε, εάν η αλήθεια του Ευαγγελίου, ο νόμος του Θεού ήταν χρυσάφι για εμάς, ήταν χρυσάφι πραγματικά, και έτσι το νιώσουμε, έτσι το ζήσουμε και θελήσουμε να βρούμε αυτό το χρυσάφι, τότε θα εγκύψουμε με ζήλο. Τώρα όμως «δεν προλαβαίνουμε», λέμε. Και τα παιδιά μας δεν προλαβαίνουν και εμείς δεν προλαβαίνουμε. Κυνηγάμε την ζωή. Μας κυνηγάει η ζωή. Δεν προλαβαίνουμε!

Βέβαια, ενώ δεν προλαβαίνουμε, έχουμε ευκαιρία να διαβάσουμε καμμιά εφημερίδα, κανένα περιοδικό, να δούμε τηλεόραση. Ποτέ δεν θα πούμε «δεν προλαβαίνω να δω τηλεόραση». «Ούτε ειδήσεις δεν προλαβαίνω να δω από την τηλεόραση», αυτό δεν θα το πω. Όλοι προλαβαίνουμε να δούμε λίγες ειδήσεις. Όχι τίποτε άλλο, οπωσδήποτε ειδήσεις θα δούμε. Αλλά επειδή δεν γνωρίζουμε πόσο σοβαρό είναι το να γνωρίσεις τον νόμο του Θεού… ε, σου λέει «καλός Χριστιανός να είσαι. Τι τώρα, θεολόγος θα γίνεις; Παπάς θα γίνεις; Με αυτά θα ασχολείσαι;».

Μας μαστίζει σήμερα η άγνοια. Η τρομερή άγνοια! Και φυσικά κάνει την δουλειά του ο διάβολος μέσα μας.

Μα πώς θα γίνουμε καλοί άνθρωποι και καλοί Χριστιανοί; Πώς; Να, εάν θα προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε αυτά που λέγει ο Κύριος.

Εμείς φθάσαμε σήμερα στο σημείο να λέμε ότι είναι πολύ βαρύ το Ευαγγέλιο, ο νόμος Του είναι βαρύς. Είναι δυνατόν αυτά σήμερα να τα εφαρμόσεις; Σαν να λέμε, είναι δυνατόν σήμερα να είσαι Χριστιανός;

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†)

Από το βιβλίο: ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Α’, Ιερόν Ησυχαστήριον “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής 2020, σελ. 20 (αποσπάσματα).