Οι θλίψεις και οι δυσκολίες της ζωής είναι σαν το ακόνι. Μας τροχίζουν. Γι’ αυτό οι φτωχοί, ως επί το πλειστόν, είναι πιο συνετοί από τους πλουσίους, επειδή ακριβώς δέχονται πλήγματα και κραδασμούς από τα κύματα της ζωής.

Οι θλίψεις και οι δυσκολίες της ζωής είναι σαν το ακόνι. Μας τροχίζουν. Γι’ αυτό οι φτωχοί, ως επί το πλειστόν, είναι πιο συνετοί από τους πλουσίους, επειδή ακριβώς δέχονται πλήγματα και κραδασμούς από τα κύματα της ζωής.
Το σίδερο, όταν παραμένη ανενέργητο, φθείρεται· όταν όμως δουλεύεται, λάμπει. Έτσι και η ψυχή όταν κινήται. Και κίνησις της ψυχής είναι οι περιπέτειές της. Και η λύπη, όταν δεν είναι υπέρμετρος, είναι καλό. Το ίδιο και η μέριμνα, το ίδιο και η φτώχεια.
Διότι δυνατούς μας κάνουν και τα καλά και τα αντίθετα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ο μοναχός φαίνεται απόκοσμος και ακοινώνητος για πολλούς. Φαίνεται, ότι κοιτάζει μόνο την ψυχή του, ότι δεν προσφέρει τίποτα στην Εκκλησία, στον κόσμο.
Αυτό δεν είναι έτσι. Τόσα χρόνια αν διατηρήθηκε η Εκκλησία, οφείλεται στον μοναχισμό. Αυτό που μπαίνει στο μοναστήρι και τα δίνει όλα στον Χριστό μπαίνει στην Εκκλησία.
Ίσως να πει κάποιος: ”Αυτοί που ζουν μόνοι τους σε μια σπηλιά βοηθούν την Εκκλησία;”. Ναι. Οι σπηλαιώτες βοηθούν την Εκκλησία μυστικά.
Ένας που ζει στη σπηλιά μπορεί να μη φτιάχνει δέντρα και κήπους, συγγράματα κι άλλα που βοηθούν στη ζωή ή στην πρόοδο, αλλά εκεί μέσα δημιουργεί κι εξελίσσεται και θεούται.
Οι ασκητές μένουν στη σπηλιά, για να μην τους αποσπά κανείς απ’ την πνευματική ζωή. Με τη θερμή και καθαρή ζωή τους και κυρίως με την προσευχή τους βοηθούν την Εκκλησία.
Θα σας πω κάτι, που θα σας φανεί υπερβολικό. Αλλά, παιδιά μου, θέλω να με πιστεύσετε. Πρόκειται για την προσφορά της προσευχής του μοναχού. Ακούστε με με προσοχή.
Ας υποθέσομε ότι έχομε επτά ιεροκύρηκες θεολόγους, οι οποίοι είναι άγιοι στη ζωή τους. Η ρητορεία τους άφθαστη. Ο καθένας έχει την ενορία του, που αποτελείται από δέκα χιλιάδες ενορίτες. Κάθε μέρα ακούνε το λόγο τους εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι.
Συγκλονίζονται χιλιάδες που τους ακούνε, μετανοούν, επιστρέφουν στον Χριστό, σώζονται ολόκληρες οικογένειες. Ένας, όμως, μοναχός που δεν τον βλέπει κανείς, καθισμένος σε κάποια σπηλιά, με την ταπεινή του προσευχή επιδρά πολύ περισσότερο.
Ένας έναντι επτά έχει μεγαλύτερα αποτελέσματα. Αυτό βλέπω. Είμαι σίγουρος. Να ποια είναι η σημασία της προσευχής του μοναχού. Είναι στο κελλί του μόνος, αλλά τα κύματα της προσευχής του φθάνουν σ’ όλους τους ανθρώπους, έστω κι αν είναι μακριά.
Με την προσευχή ο μοναχός συμμετέχει σ’ όλα τα προβλήματα των ανθρώπων και κάνει θαύματα.
Γέροντος Πορφυρίου, ”Βίος και Λόγοι”
Μού γράφεις ότι εν τέλει πρέπει να υπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ένα βιβλίο ενός μεγάλου αστρονόμου περί αστέρων και υπέπεσε στην αντίληψή σου ο ισχυρισμός αυτού του λαμπρού επιστήμονα:
«Χωρίς τον Θεό τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να κατανοηθεί ούτε να εξηγηθεί». Εξ αυτού οδηγήθηκες στο συμπέρασμα ότι «κάτι» υπάρχει.
Απλά πές υπάρχει Θεός και είναι χαρούμενος! Έτσι μιλούν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι:
Υπάρχει «κάτι»! Αλλά εάν μείνεις ώς το τέλος της ζωής σου σ᾿ αυτήν την έκφραση, όλη σου η ζωή θα είναι ένα τίποτα.
Μιά στιγμιαία διαπίστωση ότι υπάρχει κάποια μυστηριώδης μεγάλη δύναμη πίσω απ᾿ τον ορατό κόσμο, δεν αποτελεί ούτε κατά το ελάχιστο πίστη, ζωοποιό και καρποφόρα, η οποία μας φωτίζει τον δρόμο και μας δείχνει τον στόχο μας.
Τό να λέμε μόνο ότι «κάτι» υπάρχει δεν σημαίνει ότι βγήκαμε στο φώς της ημέρας. Αυτό μόλις και μετά βίας σημαίνει ότι ο ταξιδιώτης διέσχισε το σκοτάδι του μεσονυκτίου με τις ίριδες διεσταλμένες διαισθανόμενος το λυκαυγές της ανατολής.
Αλλά από εκεί έως το να φθάσει ο ήλιος στην κορυφή είναι μακρύς ο δρόμος. Βιάσου να μην σε προφθάσει ο θάνατος σ᾿ αυτό το σκοτάδι. Να μπορείς τουλάχιστον να λές υπάρχει «Κάποιος» για να φέρει την αυγή στη ζωή σου.
Γνώρισε τον Δημιουργό σου αγαπητέ αδελφέ. Αυτό είναι πιό σημαντικό από τη γνώση των δημιουργημάτων Του. Μην παραμένεις στην κοινωνία εκείνων για τους οποίους ο Απόστολος λυπάται λέγοντας: «Εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίση παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ. 1:25).
Ο Ύψιστος καλλιτέχνης στέκει δίπλα στα έργα Του. Εσύ κοιτάζεις πιό πολύ τις καλλιτεχνικές δημιουργίες Του, οι οποίες μέχρι ενός σημείου ανοίγουν τα μάτια και κατόπιν τυφλώνουν. Γιατί δεν πλησιάζεις τον Καλλιτέχνη και δεν Τον γνωρίζεις και δεν Του συστήνεσαι;
Ο Χριστός γι᾿ αυτό ήρθε στον κόσμο, για να σου απλώσει το χέρι και να σε οδηγήσει. Όποιος δεν πλησιάζει κοντά Του, δεν Του συστήνεται και δεν υποκλίνεται σ᾿ Αυτόν, δεν θα γίνει δεκτός ούτε κάν στην αυλή Του στους ουρανούς.
Αυτά στα γράφω επειδή μόλις γύρισα από μία κηδεία. Πέθανε ένας άξιος νέος στην Αχρίδα.
Στο νεκρικό φέρετρο το πρόσωπό του ήταν φωτεινό, φωτεινότερο από όταν ήταν ζωντανός. Έζησε με πίστη και συγχωρέθηκε πλήρης πίστεως. Πολύ νέος, αλλά σώφρων. Ενώ εσύ είσαι ήδη πολύ μεγαλύτερός του.
Ειρήνη και έλεος από τον Θεό.
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς