Related Posts
Σεβασμός στους γονείς και στους γεροντοτέρους
Σήμερα όχι απλώς δεν σέβονται τα παιδιά τους γονείς, όχι απλώς δεν αναγνωρίζουν ότι ο άλλος είναι γεροντότερος, μεγαλύτερος – όχι μόνο με την έννοια ότι ως μεγαλύτερος μπορεί να ξέρει κάτι παραπάνω, αλλά και με την έννοια ότι αυτός καθ’ εαυτόν ο γεροντότερος είναι σεβαστό πρόσωπο – όχι μόνο, ας πούμε, δεν έχουν σεβασμό, αλλά το θεωρούν έγκλημα το να σέβεται κανείς.
Θεωρούν ότι κάνουν κάτι που είναι ανήκουστο. «Τι θα πει να σέβομαι τους γονείς, να σέβομαι τους γεροντοτέρους, να σέβομαι τους μεγαλυτέρους;» Αυτό είναι το πνεύμα. Το θεωρεί υποτιμητικό, το θεωρεί ότι καταργεί την ύπαρξή του, το θεωρεί ότι καταδικάζει τον εαυτό του, εάν τυχόν σέβεται τους γονείς και γενικά τους μεγαλυτέρους.
Πόσο κουράζομαι μερικές φορές προσπαθώντας να δώσω να καταλάβουν μερικά παιδιά ότι κάτι είναι αυτοί οι γονείς που τους γέννησαν, που τους μεγάλωσαν, που τους ανέθρεψαν. Δεν είναι ένα τίποτε. Κάτι είναι.
Και σήμερα ακόμη που, όπως έχουμε πει κι άλλη φορά, είσαι 18 χρονών και 20 χρονών και 25 χρονών, ενώ τρως από το φαγητό που σου ετοιμάζουν οι γονείς σου, ντύνεσαι τα ενδύματα που σου ετοιμάζουν οι γονείς σου, ενώ μένεις στο σπίτι που είναι δικό τους, μένεις στο δωμάτιο που αυτοί το ετοιμάζουν και αυτοί το καθαρίζουν, δεν τα λαμβάνεις υπ’ όψιν αυτά, και σαν να είναι ένα τίποτε οι γονείς. Όπως δηλαδή βγαίνει κανείς έξω στον αέρα και αναπνέει το οξυγόνο, έτσι αναπνέουν σήμερα τα παιδιά αυτό το πνεύμα, δηλαδή να μη σέβονται τους γονείς.
«Εγώ δεν είμαι ελεύθερος – λέει ο νέος, η νέα – εγώ δεν είμαι άνθρωπος; Γιατί να μην κάνω το δικό μου;» Σε εμποδίζει κανείς, σε σκλαβώνει κανείς, σε αλυσόδεσε κανείς και δεν σ’ αφήνει να κινηθείς ελεύθερα; Εσύ ο ίδιος με την τακτική σου δηλώνεις ότι εξαρτάσαι ακόμη απ’ αυτούς.
Διότι θα πας να φας το φαγητό τους, θα πας στο σπίτι τους, θα δεχθείς όλα εκείνα τα οποία κάνουν για σένα· και τα χρήματα που δίνεις για ν’ αμαρτήσεις δικά τους είναι. Εσύ ο ίδιος λοιπόν με την όλη στάση σου κανονίζεις έτσι τα πράγματα, που εξαρτάσαι ακόμη απ’ αυτούς. Ως προς τα άλλα λοιπόν είναι οι γονείς σου, και ως προς την υπακοή και τον σεβασμό που οφείλεις δεν είναι τίποτε;
π. Συμεών Κραγιόπουλος
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 140.
Η Οδύσσεια της ζωής μας και ο προορισμός της, η Ιθάκη
Μοιάζουμε εμείς οι νέοι με έναν νοητό Οδυσσέα που ψάχνει την Ιθάκη του. Το ταξίδι του πολυετές, γεμάτο περιπέτειες και εμπόδια.
Όπως και να ονομάζονται αυτά τα εμπόδια: Λωτοφάγοι, Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες, Κίρκη, Σκύλλα και Χάρυβδη, Σειρήνες ή Καλυψώ μας βγάζουν από το δρόμο μας για την δική μας Ιθάκη.
Ποιά είναι αυτά τα εμπόδια;
Αν με ταξίδι του Οδυσσέα παρομοιάζεται η πνευματική ζωή του Χριστιανού και οι δυσκολίες της, τότε η Ιθάκη πρέπει να είναι ο προορισμός μας, η σωτηρία της ψυχής μας.
Ποιά όμως είναι τα εμπόδια που βρίσκουμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη; Όλα μπορούν να συμπυκνωθούν σε τρείς λέξεις: ΚΟΣΜΟΣ-ΑΜΑΡΤΙΑ-ΠΑΘΗ!
• Ο Χριστιανός ζει στην εποχή του μέσα στον κόσμο μαζί με τους άλλους ανθρώπους.
• Τοπικά είναι μέσα στον κόσμο, ενώ τροπικά έξω απ’ αυτόν. Είναι κοινωνικός άνθρωπος αλλά προσπαθεί να μην καταντά κοσμικός.
• Ο Χριστιανός αγωνίζεται και προσπαθεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας. Τί είναι όμως αμαρτία; Αστοχία!
• Είναι η αποτυχία να νικήσει τα πάθη του, τον «κακό εαυτό» του.
• Τί είναι τα πάθη; Οι αρρώστιες της ψυχής, με κορυφαία την φιλαυτία. Δηλαδή την ΕΓΩ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΖΩΗ.
• Αν η ψυχή παρομοιαστεί με πουλί, τα πάθη είναι τα βαρίδια που το εμποδίζουν να πετάξει προς τον ουρανό, την σωτηρία της.
• Τί είναι πνευματική ζωή; Πορεία προς την ελευθερία. Γιατί ελεύθερος πραγματικά είναι αυτός που σπάει τα δεσμά της αμαρτίας.
• Η πνευματική ζωή μοιάζει με ταξίδι, πάλη αλλά και μαραθώνιο δρόμο. Δρόμο δηλαδή υπομονής, επιμονής και αντοχής.
• Μοιάζει με παλαίστρα. Με πάλη με τρεις συγχρόνως αντιπάλους: 1. τον Διάβολο. 2. τον Κόσμο. 3. τα Πάθη του.
• Πώς θα νικηθούν αυτοί οι αντίπαλοι; Με την βοήθεια του προπονητή-καθοδηγητή. Δηλαδή του διακριτικού πνευματικού πατέρα που είναι κοντά μας και κατευθύνει τον αγώνα μας.
• Τι χρειάζεται ο αθλητής για να κερδίσει τον αγώνα; Θέληση να αγωνιστεί προπόνηση προσήλωση στον στόχο του.
• Θέληση χρειαζεται και ο χριστιανός και επιμονή στην πνευματική ζωή και προσήλωση στον στόχο του, την σωτηρία της ψυχής του.
• Συχνή συμμετοχή στον αγιασμό της ψυχής που είναι η Θεία Λατρεία και η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας με κορυφαία την εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία!
Εάν θέλουμε, μπορούμε να αγνοήσουμε τις σειρήνες και να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια στο μακρύ ταξίδι για την Ιθάκη μας.
Αρκεί να θυμόμαστε ότι σημασία δεν έχει πόσο περιπετειώδες και δύσκολο είναι το ταξίδι αλλά ότι με υπομονή αγώνα και επιμονή και προπάντων ΠΙΣΤΗ θα φθάσουμε κάποτε στην Ιθάκη μας.
Καλό μας ταξίδι λοιπόν!
Eπιμέλεια: Νεανικός Ορθόδοξος Σύνδεσμος
