Related Posts
Θάρρος στην άπειρη αγαθότητα του Θεού
Κάποιος αδελφός που έμενε στα Μονύδρια έπεφτε συχνά, με ενέργεια του διαβόλου, στην πορνεία, πίεζε όμως τον εαυτό του να μείνει και να μην πετάξει το σχήμα. Και όταν άρχιζε τον σύντομο κανόνα του, παρακαλούσε με στεναγμούς τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, είτε θέλω είτε δεν θέλω, σώσε με. Γιατί εγώ, ως λάσπη που είμαι, ποθώ τη βρωμιά της αμαρτίας, εσύ όμως, ως Θεός και παντοδύναμος, μπορείς να με εμποδίσεις.
Να σπλαχνιστείς τον ενάρετο, δεν είναι σπουδαίο· και να σώσεις τον καθαρό, δεν είναι αξιοθαύμαστο· γιατί είναι άξιοι να τους δείξεις την αγαθότητά σου. Σ’ εμένα, Κύριε, κάνε να θαυμαστούν τα ελέη σου, και δείξε την ασύλληπτη φιλανθρωπία σου σε αυτό που σου ζητώ. Γιατί σ’ εσένα εμπιστεύεται τον εαυτό του ο φτωχός (Ψαλμ. 9:35), εκείνος δηλαδή που δεν έχει καμία αρετή».
Αυτά και τα παρόμοια έλεγε καθημερινά με δάκρυα ο αδελφός, είτε είχε αμαρτήσει είτε όχι. Κάποτε λοιπόν, που είχε πέσει νύχτα στη συνηθισμένη αμαρτία, σηκώθηκε αμέσως και άρχισε τον κανόνα του. Και ο διάβολος, κατάπληκτος για την ελπίδα του, αλλά και για την αδιαντροπιά του απέναντι στον Θεό, παρουσιάστηκε ορατός και του είπε: «Άθλιε, δεν ντρέπεσαι να σταθείς μπροστά στον Θεό ή ακόμη και να προφέρεις το όνομά του, αλλά ξεδιάντροπα τολμάς και να ψάλλεις;»
Ο αδελφός αποκρίθηκε: «Το κελλί αυτό είναι ένα σιδεράδικο· μια δίνεις με τη σφύρα, μια παίρνεις. Θα επιμείνω λοιπόν παλεύοντας ως τον θάνατο εναντίον σου, και όπου με βρει η τελευταία μέρα. Να, σε βεβαιώνω με όρκο και, έχοντας θάρρος στην άπειρη αγαθότητα του Θεού, σου λέω· μα τον Θεό που ήρθε να καλέσει σε μετάνοια και να σώσει τους αμαρτωλούς, δεν θα πάψω να προσεύχομαι στον Θεό εναντίον σου, ώσπου και εσύ να πάψεις να με πολεμάς. Και θα δούμε ποιος θα νικήσει, εσύ ή ο Θεός».
Ακούγοντας αυτά ο διάβολος, του απάντησε: «Πραγματικά, λοιπόν, δεν σε πολεμώ άλλο, για να μη σου προξενήσω στεφάνι για την υπομονή σου». Και πλέον ο εχθρός έφυγε μακριά του, ενώ ο αδελφός ήρθε σε κατάνυξη και στο εξής καθόταν στο κελλί του κλαίγοντας αδιάκοπα τις αμαρτίες του.
Του έλεγε λοιπόν συχνά ο λογισμός: «Καλά κλαις». Εκείνος όμως αντέλεγε στον λογισμό: «Ανάθεμα σε τούτο το καλό. Ο Θεός δεν θέλει να χάσει κανείς την ψυχή του μέσα στις αισχρές αμαρτίες και μετά να κάθεται να θρηνεί γι’ αυτήν, και ίσως τη σώζει, ίσως όχι».
Γεροντικόν
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Α’, σελ. 42. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001.
Το μυστήριο της Μετανοίας
Στη θεία Λειτουργία, όταν βγαίνει το άγιο Ποτήριο και λέει ο ιερεύς: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και δεν προσερχόμαστε, γιατί εμποδιζόμαστε, δεν είμαστε έτοιμοι, δεν έχουμε εξομολογηθεί, δεν έχουμε προετοιμαστεί, να έχουμε ένα πόνο μέσα μας και να λέμε: «Να, ο Χριστός βγήκε και με καλεί να ενωθώ μαζί Του και να γίνω ένα μαζί Του, ο Χριστός και εγώ να είμαστε ένα, και εγώ δεν πάω να κοινωνήσω». Η μεγαλύτερη δυστυχία είναι αυτή. Ο Χριστός να μας δίνει τον εαυτό Του και εμείς να μη πηγαίνουμε να πάρουμε τον Χριστό μέσα μας.
Όμως μεσολαβεί και το γεγονός της αμαρτίας, η οποία μας χωρίζει από τον Θεό. Τι είναι η αμαρτία; Η αμαρτία είναι μία εγωιστική στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό και απέναντι στους συνανθρώπους του. Κάθε φορά που ο άνθρωπος φέρεται εγωιστικά απέναντι στον Θεό και στον συνάνθρωπό του, αυτό είναι αμαρτία.
Η αμαρτία λοιπόν ως εγωισμός μας χωρίζει από τον Θεό και μας χωρίζει από τους αδελφούς μας. Ε, πώς θα πάμε να κοινωνήσουμε, όταν είμαστε χωρισμένοι με την αμαρτία από τον Θεό και από τους αδελφούς μας; Πρέπει πρώτα να συνδιαλλαγούμε, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και με τους αδελφούς μας.
Γι’ αυτή τη συμφιλίωση υπάρχει το μυστήριο της Μετανοίας. Ο Χριστός το έβαλε από αγάπη για μας τους ανθρώπους, όχι για να μας δικάζει. Γιατί, όπως λέγει στο ιερό Ευαγγέλιο, δεν ήλθα «ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον» (Ιω. 12:47), «ήλθα για να σωθεί ο κόσμος δι’ εμού». Δεν ήλθε σαν δικαστής ο Χριστός μας· ήλθε σαν αδελφός μας, να θυσιασθεί για μας.
Γι’ αυτό λοιπόν έβαλε και το μυστήριο της Μετανοίας, ώστε οι Χριστιανοί εκεί να πηγαίνουν, να εξομολογούνται, να λένε τις αμαρτίες τους στον Πνευματικό –που είναι στη θέση του Χριστού, και με την εξουσία που του έδωσε ο Χριστός μπορεί να συγχωρεί τις αμαρτίες– και ελεύθεροι από την αμαρτία, όσο μεγάλες και αν είναι οι αμαρτίες, να μπορούν να κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Λένε πολλοί που δεν ξέρουν: «Μα δεν μπορούμε να εξομολογηθούμε στην εικόνα;» Στην εικόνα μπορούμε να εξομολογηθούμε, αλλά η εικόνα δεν θα μας απαντήσει, ενώ ο Πνευματικός θα μας απαντήσει και θα μας συμβουλέψει και θα μας πει κιόλας ότι είμαστε συγχωρημένοι, γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ακούσει ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες του· τότε ειρηνεύει μέσα στην ψυχή του.
Και αυτό το ακούει από τον Πνευματικό, ο οποίος με την εξουσία που ο Χριστός του έδωσε θα του διαβάσει συγχωρητική ευχή και θα του πει ότι «είσαι συγκεχωρημένος εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι δια της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος». Κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα στην Εξομολόγηση και συγχωρεί τον αμαρτωλό και τον κάνει νέο άνθρωπο.
Αδελφοί μου, τώρα που ήλθατε στο Άγιον Όρος – και είστε καλοί Χριστιανοί, διότι ασφαλώς δεν ήλθατε εδώ για τουριστικούς λόγους· είχατε να πάτε και σ’ άλλα μέρη ωραία· ήλθατε γιατί έχετε πίστη στον Χριστό· έχετε ευλάβεια και ψάχνετε να βρείτε την αλήθεια και το φως του Θεού– τώρα λοιπόν που ήλθατε στο Άγιον Όρος είναι ευκαιρία, όσοι δεν έχετε τακτοποιήσει το θέμα αυτό να το τακτοποιήσετε σήμερα, να εξομολογηθείτε.
Αυτά δεν σας τα λέμε για να σας κάνουμε τον δάσκαλο. Σας τα λέμε σαν αδελφοί σας, επειδή σας πονούμε και σας αγαπούμε, επειδή θέλουμε η έλευσή σας εδώ να σας δώσει μία αληθινή χαρά στη ζωή σας και να φύγετε από το Άγιον Όρος πραγματικά χαρούμενοι, ανάλαφροι, και ειρηνικοί, και προπάντων με την ευλογία του Θεού.
Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές του Τριωδίου και περί αρετών (των ετών 1981-1991) Γ’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2017, σελ. 182 (αποσπάσματα).
