Οδηγίες προστασίας από τον κορωνοϊό

Η Εικόνα είναι ζωγραφισμένη το 1546 από τον Θεοφάνη και είναι βασισμένη στην Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στο θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου από τον Χριστό (Ιωάν. 11, 144).

Η εορτή της αναστάσεως του Λαζάρου ανάγεται στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και θεωρείται ως προτύπωση της Αναστάσεως του Χριστού και μελλούσης αναστάσεως -κατά την Δευτέραν Παρουσίαν- όλων των ανθρώπων.

Η παράσταση εικονίζεται ανάμεσα σε δυό βουνά. Στο ένα από αυτά βρίσκεται λαξευμένος ο τάφος του Λαζάρου.

Οι κορυφές των βουνών κλίνουν προς τα μέσα, σαν να προσπαθούν να περικλύσουν το μυστήριο, το οποίο, αν και άλογα, παρατηρούν με έντονο ενδιαφέρον, προσπαθώντας να κατανοήσουν τα τελούμενα και να προσκυνήσουν τον Κύριο του θανάτου και της ζωής.

Σύμφωνα με άλλους ερ μηνευτές, η κλίση των βουνών εικονίζει το χώρο του θανάτου, που βασίλευε πριν από την παρουσία του Χριστού.

Ο Χριστός με μεγαλοπρέπεια και θεική δύναμη, πορεύεται μαζί με τους Μαθητές προς τον τάφο του Λαζάρου.

Βρίσκεται ακόμα εν κινήσει, καθώς αντι λαμβανόμαστε από το υψωμένο δεξί Του πόδι, ενώ με το δεξί Του χέρι που το τείνει έντονα προς τα εμπρός, απευθύνει το λόγο προς τον νεκρό Λάζαρο «εν δυνάμει και εξουσία» και τον προστάζει να βγεί από τον τάφο.

Ο Χριστός είναι ντυμένος μεγαλόπρεπα με το κλασσικό εσωτερικό πορφυρό χιτώνα, που συμβολίζει τη Θεική-βασιλική Του φύση. ‘Εξωτερικά φοράει το σκουροπράσινο ένδυμα, με το οποίο συμβολίζεται η ανθρώπινη φύση, αυτή που προσέλαβε, για να σώσει τον άνθρωπο.

Αυτά τα χρώματα είναι τα δυό βασικά που συναντούμε και στα ενδύ ματα της Θεοτόκου, με την διαφορά ότι σ’ Εκείνην τα χρώματα των ενδυμάτων είναι αντίστροφα, δηλαδή το πρα σινο μέσα και το κόκκινο εξωτερικά.

Αυτό δείχνει ότι η Θεοτόκος ήταν συνη θισμένος άνθρωπος (φύση χοική-πρα σινο εσωτερικό ένδυμα), η Οποία όμως με την άγια ζωή Της, θεώθηκε «κατά χάριν»(Θεική φύση κόκκινο-εξωτερικό ένδυμα). Με το εσωτερικό ένδυμα δηλώνεται η «φύσις» και με το εξωτερικό «το πρόσλημα».

Στην είσοδο του κενού πλέον μνη μείου ξεπροβάλλει ο Λάζαρος ζωντα νος και ορθός, φέροντας φωτοστέφανο -δείγμα της άγιας ζωής του- χλωμός και με καταβεβλημένο πρόσωπο, που προδίδει την εξ Άδου προέλευσή Του.

Ο Λάζαρος είναι ζωσμένος ακόμα τα συνήθη στους Ιουδαίους νεκρικά οθό νια και τα σουδάρια, από αυτά προσπαθεί εναγώνια να τον ελευθερώσει κάποιος νέος. Κάποιος άλλος από αυτούς που παραβρίσκονταν την ώρα του, ενώ άλλος κρατάει ακόμα την βαριά ταφόπετρα που μόλις είχε ανασύρει.

Στα πόδια του Χριστού προσπίπτουν με καταφανή οδύνη οι αδελφές του Λαζάρου Μάρθα και Μαρία, έχοντας καλυμμένα τα χέρια τους, σε ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τον Μεγάλο Επισκέπτη.

Η στάση και των δυό αδελφών, σεμνή και τεθλιμμένη, αν και με διαφορετική θέση του σώματος, φανε ρώνει την ευγνώμονα και σεβαστική προς τον Κύριον στάση της καρδιάς τους.

Ο Χριστός συνοδεύεται από τους Αποστόλους, οι οποίοι ήσαν παρόντες και βεβαιούντες το θαύμα. Στο βάθος διακρίνονται τα κτίρια της πόλης. Έτσι καταδείχνεται ότι το θαύμα έγινε έξω της πόλεως, όπου συνήθως, σε ιδιόκτητα αγροκτήματα, ήταν και οι τάφοι.

Κοντά στα κτίρια παριστάνεται η σκηνή της προσέλευσης πλήθους ανθρώπων, οι οποίοι παραβρέθηκαν την ώρα του θαύματος. ‘Από αυτούς ο πρώτος καλύπτει με την άκρη του ενδύματός του τη μύτη του.

Έτσι παριστάνεται ζωγραφικά και η βαριά μυρωδιά που σκόρπιζε η αρχή της αποσύνθεσης του νεκρού σώματος του Λαζάρου και επιβεβαιώνεται ότι το θαύμα είναι «μέγα» και έγινε δημοσία.

Το πλήθος τοποθετείται πίσω από την κλίση του βράχου έτσι, ενώ η εικόνα έχει πολλά πρόσωπα, όμως διαχωρίζεται ισόμετρα και γι’ αυτό δεν κουράζει το θεατή με τον όγκο της.

Με την ανάσταση του Λαζάρου προεικονίζεται και προαναγγέλεται τόσο η Ανάσταση του Χριστού που θα ακολουθήσει σε λίγο, όσο και η εκ νεκρών ανάσταση κάθε ανθρώπου, καθώς λέει και το τροπάριο των Αίνων που ψάλλουμε εκείνη την ημέρα.

Πηγή: askitikon.eu

Οι περισσότεροι γονείς στο άκουσμα περί κατηχητικών σχολείων δείχνουν μια αποστροφή αδικαιολόγητη.

Ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν ήδη από την τάξη του νηπιαγωγείου σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τα παιδιά τους.

Το παιδί μου είναι έξυπνο, καλό, κοινωνικό, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Φράσεις που ακούμε συχνά σε συναναστροφές με άλλους γονείς. Πολλές φορές όμως ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, σε μια ουτοπία. Φανταζόμαστε το παιδί μας ως μελλοντικό δικηγόρο, ως γιατρό ακόμη και ως πρωθυπουργό με οικονομική πάντοτε ευχέρεια.

Δυσκολευόμαστε να δούμε το παιδί μας απλά ευτυχισμένο, σε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, περιστοιχισμένο από καλοπροαίρετους ανθρώπους και με έναν καλό σύντροφο στο πλάι του. Στη διάρκεια όμως της σχολικής ζωής του δημοτικού σχολείου έρχονται και τα πρώτα σύννεφα προβληματισμού για τη συμπεριφορά του παιδιού μας. Η δασκάλα θα μας καλέσει και τότε θα ακούσουμε για πρώτη φορά ότι το παιδί μας έχει ενδείξεις παραβατικής συμπεριφοράς(που δεν έχουν να κάνουν με θέματα που αφορούν την επίδραση ψυχολογικών και ψυχο-κοινωνικών προβλημάτων της οικογένειας στην εμφάνιση παραβατικής συμπεριφοράς από τα παιδιά, όπως για παράδειγμα γονείς σε διάσταση ή γονείς χωρισμένοι, γονέας/ γονείς που κακοποιούν τα παιδιά κ.λπ).

Η αγωγή που δίδεται από το σπίτι στα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η αγωγή της κοσμικής ζωής και της ευμάρειας με χαλαρούς ελέγχους και έλλειψη επικοινωνίας. Θέλουμε πάντα να δίδουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα χωρίς στερήσεις ενώ αυτό στην πραγματικότητα δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην ψυχοσύνθεση του παιδιού και έχει ως συνέπεια να νομίζει ότι μπορεί να κάνει και να αποκτά ό, τι θέλει εύκολα και γρήγορα. Πολλές φορές αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι η συνάντηση με την κατάθλιψη, λόγω ανεπάρκειας στη διαχείριση της επιτυχίας ή λόγω κάποιας δυσκολίας που θα προκύψει στο διάβα της ζωής.

Πολλά από τα παιδιά που βίωσαν την αληθινή χαρά σε κάποιο κατηχητικό σχολείο της ενορίας τους, άλλαξαν με τον καιρό νοοτροπία και άρχισαν να βλέπουν τη ζωή κυριολεκτικά με άλλα ¨μάτια¨. Τα παιχνίδια τους π.χ. από βίαια και μοναχικά έγιναν πιο ομαδικά με περισσότερο ενδιαφέρον.

Τα μαθήματα γίνονται συνήθως σε χώρο του ναού με την επιτήρηση του υπευθύνου ιερέως νεότητας και από εξαίρετους κατηχητές/ριες διορισμένους από την εκάστοτε Μητρόπολη ή Αρχιεπισκοπή. Πολλοί γονείς όμως ακόμη και σήμερα θεωρούν ότι τα κατηχητικά είναι ξεπερασμένα. Στην εποχή μας τα κατηχητικά σχολεία δραστηριοποιούνται δυναμικά μέσα στο πολιτισμικό κεφάλαιο ως έκφραση της κοινωνικοποίησης των παιδιών μέσω διαφόρων προγραμμάτων(κατασκήνωση στην πόλη, αθλητικές-εικαστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές κ.α) ενώ άπειρο κατηχητικό υλικό βρίσκεται διαθέσιμο στο διαδίκτυο.

Η ευρύτερη προσφορά του Κατηχητικού σχολείου στους νέους σήμερα, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στα εξής ακόλουθα:

1) καλλιεργεί την αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπο.

2) βοηθάει στη διάκριση των ποικίλων κινδύνων και παγίδων της ζωής.

3)προσφέρει τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και αδιεξόδων που παρουσιάζονται στο διάβα της ζωής.

4) καθοδηγεί στο δρόμο του ορθοδόξου χριστιανικού ήθους.

5) διδάσκει το σεβασμό των αξιών της κοινωνίας μας.

6) βοηθάει στην αποφόρτιση από την πίεση, το βάρος και την κούραση της καθημερινότητας.

7)συντελεί στην κοινωνικοποίηση μέσα από το ομαδικό πνεύμα των συνάξεων και της ψυχαγωγίας και

8)συμπληρώνει το έργο των γονέων και των δασκάλων, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας υγιούς και ολοκληρωμένης προσωπικότητας.

Σε μια εποχή λοιπόν που τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η παραβατικότητα ανθεί και τα παιδιά μας απειλούνται ανά πάσα στιγμή και ώρα από ποικίλους κινδύνους είναι καιρός να σκεφθούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στη θαλπωρή της Εκκλησίας, εκεί που υπάρχει αγάπη και ασφάλεια, εκεί που το παιδί μας θα αναπτύξει ισχυρό χαρακτήρα και θα μάθει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, να αγαπάει και να εκφράζει ελεύθερα τη σκέψη και τα συναισθήματά του. Το παιδί στο κατηχητικό σχολείο δεν έχει να χάσει τίποτα, ελάχιστες ίσως ώρες, οι οποίες όμως θα αποδειχθούν στο μέλλον βάλσαμο τόσο για το ίδιο και την οικογένειά του, όσο και για το σύνολο της κοινωνίας.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Χριστοδούλου

*Η Αγιογραφία(Γεωργίου Λαγάνη Σέκερη), βρίσκεται στο Νεανικό Κέντρο του Ι.Ν. Αγ. Σοφίας Ν. Ψυχικού.

Πηγή: pemptousia.gr