Οδηγίες προστασίας από τον κορωνοϊό

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει· ακούς τη βοή του, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει και με καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα» (Ιω. 3:8).

Τα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας μπορούμε να την ακούσουμε, να την αισθανθούμε και να την αντιληφθούμε, αλλά δεν μπορούμε ποτέ να προσδιορίσουμε από πριν την περίσταση και την ώρα που θα μας επισκεφθεί. Βλέπουμε πως οι απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα σε στιγμές που δεν το περίμεναν.

Μόνο η επίσημη κατάβαση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής τούς είχε προαναγγελθεί, και πραγματοποιήθηκε την προκαθορισμένη μέρα στον προκαθορισμένο τόπο· και τότε, όμως, δεν έλαβαν το Πνεύμα σαν ανταμοιβή για προσωπικά τους κατορθώματα, αλλά δωρεάν, χάρη στην πίστη και την ελπίδα τους. Η ομόψυχη προσευχή, στην οποία ήταν αφοσιωμένοι από την Ανάληψη του Κυρίου ως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν τόσο το μέσο για να πάρουν το Πνεύμα, όσο μία προετοιμασία γι’ αυτό το γεγονός.

Κανένας, επομένως, δεν μπορεί να ξέρει ποια στιγμή και με ποιο τρόπο θα λάβει τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, γιατί τα δώρα δίνονται απροσδόκητα, όποτε και σ’ όποιον θέλει ο δωρητής. Γι’ αυτό κάνουν μεγάλο λάθος όσοι περιμένουν να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένη ώρα. Όσοι μάλιστα επινοούν δικά τους μέσα για το σκοπό αυτό, όχι μόνο δεν πρόκειται να λάβουν το Άγιο Πνεύμα, αλλά παίρνουν επάνω τους και μια φοβερή αμαρτία.

Πριν μιλήσουμε για το πώς μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να τονίσουμε ότι Αυτό δίνεται μόνο στους αληθινά πιστούς. Και αληθινά πιστός είναι εκείνος που ομολογεί σωστά την αγία ορθόδοξη πίστη, χωρίς καμιά πρόσθεση ή αφαίρεση ή αλλοίωση, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι και όπως τη διατύπωσαν και την επικύρωσαν οι άγιοι πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους. Κάθε αμφιβολία ή σόφισμα σε θέματα πίστεως είναι ανυπακοή. Και ο ανυπάκουος δεν μπορεί ποτέ να γίνει ναός και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

*****

Τα γνωστά και αποτελεσματικά μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη διδασκαλία των ιερών Γραφών και την πείρα των μεγάλων αγίων, είναι τα εξής:

1. Η καθαρή καρδιά και το αγνό σώμα.
2. Η ταπεινοφροσύνη.
3. Η υπακοή στη φωνή του Θεού.
4. Η προσευχή.
5. Η καθημερινή αυταπάρνηση.
6. Η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής.
7. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν η θεία Κοινωνία.

Κάθε πιστή ψυχή μπορεί να γεμίσει με Άγιο Πνεύμα, αν καθαριστεί από την αμαρτία, απαλλαγεί από τη φιλαυτία και ελευθερωθεί από την υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα είναι πάντα ολόγυρά μας και επιθυμεί να μπει μέσα μας. Αλλά οι κακές μας πράξεις μας περιβάλλουν σαν ισχυρό πέτρινο τείχος και τ’ αμαρτήματά μας, σαν άγριοι φρουροί, Το διώχνουν μακριά μας και δεν Το αφήνουν να μας πλησιάσει.

Κάθε αμαρτία διώχνει το Άγιο Πνεύμα. Πιο μισητές, όμως, Του είναι από τις σωματικές η πορνεία και από τις ψυχικές η υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα, η τέλεια καθαρότητα, δεν μπορεί ποτέ να κατοικήσει σε άνθρωπο μολυσμένο με αμαρτίες. Πώς να μείνει στην καρδιά μας, όταν αυτή είναι γεμάτη με μέριμνες, επιθυμίες και πάθη;

*****

Τα μέσα, λοιπόν, με τα οποία μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα, είναι: καθαρή καρδιά και αγνή ζωή, ταπεινοφροσύνη, υπακοή στη φωνή του Θεού, προσευχή, αυταπάρνηση, μελέτη των ιερών βιβλίων, θεία Κοινωνία.

Το καθένα απ’ αυτά τα μέσα αρκεί, βέβαια, και μόνο του για να μας χαρίσει το Άγιο Πνεύμα. Μα είναι πιο καλό και πιο αποτελεσματικό να τα χρησιμοποιούμε όλα μαζί. Τότε, χωρίς καμιάν αμφιβολία, θα λάβουμε το Άγιο Πνεύμα. Και θα γίνουμε άγιοι!

Τελειώνοντας, πρέπει να πούμε, ότι, αν κάποιος αξιωθεί να λάβει το Άγιο Πνεύμα και στη συνέχεια πέσει σε αμαρτία, Το διώχνει από μέσα του. Και τότε, όμως, ας μην απελπιστεί, ας μη νομίσει ότι χάθηκαν όλα. Όσο πιο γρήγορα μπορεί, ας προσπέσει στο Θεό με θέρμη, με μετάνοια, με προσευχή. Και το Άγιο Πνεύμα θα επιστρέψει μέσα του.

Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας

Από το βιβλίο: Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, τόμος Γ’, Ι. Μ. Παρακλήτου, σελ. 91, 102 (Η πνοή του Αγίου Πνεύματος, αποσπάσματα)

Όλοι οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα του Θεού, είμαστε και παιδιά Του, καθώς είναι Πατέρας όλων. Η αγάπη και η έννοια Του είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους.

Τα αγαθά της γης, τα προσέφερε σε όλους τους ανθρώπους, για να ζουν με αυτά και να προοδεύουν.

Ο ερχομός του Χριστού στην γη, το κήρυγμα της αγάπης, η Σταυρική θυσία και η Ανάστασή Του αφορούσε και αφορά τον κάθε άνθρωπο, που έζησε, ζει και θα ζήσει στην γη, για την σωτηρία του.

Ο Χριστός καθόρισε τον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων, μιλώντας ξεκάθαρα για τις σχέσεις μεταξύ τους, με γνώμονα την αγάπη και την μοναδική σχέση Θεού – ανθρώπου, Πατέρα – παιδιού.

«Ἐγώ δέ λέγω ὑμίν, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισούσιν ὑμᾶς. Καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε υἱοί τοῦ πατρός ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους.» (Ματθ. ε’ 44-45)

Ο Θεός, ως κοινός Πατέρας, δεν κάνει διακρίσεις στα παιδιά Του. Όλα τα έχει προσφέρει δίκαια σε όλους, χωρίς διακρίσεις. Ο ήλιος ανατέλλει για όλους το ίδιο και η βροχή το ίδιο.

Το μόνο, που μας ζητά ως αντάλλαγμα της δωρεάς Του, είναι η αγάπη μεταξύ μας, χωρίς όρια, μέχρι και τους εχθρούς μας. Τότε μόνο θα είμαστε γνήσια τέκνα του Ουράνιου Πατέρα, όταν καταφέρουμε με την αγάπη να καλλιεργήσουμε την επικοινωνία και την σχέση μεταξύ μας.
Ο Θεός Πατέρας μας προσέφερε τα πάντα, γιατί είμαστε όλοι τέκνα Του. Εμείς, όμως, ως ελεύθεροι άνθρωποι, πλασμένοι από τον Ίδιο, έχουμε το δικαίωμα της επιλογής να αποδεχθούμε ή όχι τα δώρα Του, να ακούσουμε ή όχι την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον.

Η αποδοχή ή όχι των δωρεών του Θεού δημιουργεί και την διάκριση μεταξύ των ανθρώπων, σε δικαίους και αδίκους, σε αγαθούς και πονηρούς.

Όποιος αποδέχεται τις θείες δωρεές και προσπαθεί σύμφωνα με τις εντολές του Θεού γίνεται δίκαιος και αγαθός, σε αντίθεση με αυτόν που τις απορρίπτει, ακολουθώντας τις εντολές του εγωισμού του.

Παρά τον χωρισμό αυτόν, όμως, δεν χάνεται η σχέση του Πατέρα με το παιδί. Ο Πατέρας δεν παύει ποτέ να αγαπά και να μεριμνά για τα παιδιά Του, ιδιαίτερα για τα παραστρατημένα, γιατί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Το αυτεξούσιο του ανθρώπου, η ελευθερία, που του έχει δοθεί ως δωρεά και προνόμιο από τον ίδιο τον Θεό, δεν Του επιτρέπει να επέμβει στην ζωή των ανθρώπων με το «έτσι θέλω», γιατί αλλιώς θα του καταργούσε αυτόματα την ελεύθερη βούληση.

Δεν αρκεί «να θέλει» ο Θεός, πρέπει πρώτα «να θέλει» και ο άνθρωπος.

Είναι άκυρη και λάθος η αντίδραση και η αγανάκτηση, που βγαίνει κατά του Θεού πολλές φορές, όταν Του ρίχνουμε την ευθύνη σε κάθε πειρασμό και δυσκολία, που μας συμβαίνει, κατηγορώντας Τον, γιατί δεν επεμβαίνει να διώξει τον πειρασμό, την δυσκολία, την ασθένεια…

Ενώ δεν μπορεί να επέμβει στην ζωή μας χωρίς την θέλησή μας, δεν μας εγκαταλείπει. Μας έχει στην έννοια Του και μεριμνά για εμάς. Βρίσκει τρόπους και αφορμές, δίνοντας ευκαιρίες να Τον καλέσουμε ειλικρινά, με πίστη στην ζωή μας.

Μπορεί έναν άδικο, για παράδειγμα, να τον αφήνει στην αδικία του και τον δύσκολο χαρακτήρα του, τον οδηγεί όμως με διαφόρους τρόπους στον δρόμο ενός δικαίου, έναν πονηρό στον δρόμο ενός αγαθού, ώστε μέσα από τον αγώνα του δικαίου να βοηθηθεί ο άδικος και να κατανοήσει το άδικο του χαρακτήρα του, ώστε να πεισθεί να ξεκινήσει τον πνευματικό αγώνα για διόρθωση.
Ο δίκαιος, ο οποίος αγωνίζεται πνευματικά, όταν βρεθεί κοντά του κάποιος άδικος, δεν θα τον διώξει, γιατί γνωρίζει ότι είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού, μήπως και βοηθηθεί κοντά του.

Όσο δύσκολη και να είναι πραγματικά αυτή η σχέση και επικοινωνία, η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη στον λόγο Του, ελαφραίνει τον σταυρό. Καλλιεργείται μ’ αυτόν τον τρόπο και η εντολή του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους».

Ας θυμόμαστε συνεχώς ότι το θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία όλων. Όλοι είμαστε αδέλφια. Όλοι είμαστε μέρος του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία όλων. Όταν αντιδρούμε και αποστρεφόμαστε κάποιον αδελφό μας, αντιδρούμε στο σχέδιο του Θεού και εμποδίζουμε το θέλημά Του.

Ως παιδιά του Θεού, ιδίως εμείς οι χριστιανοί, οφείλουμε μέσα από τον τρόπο ζωής μας, να γίνουμε το παράδειγμα σε όλους, ούτως ώστε το φως του Χριστού να εκπέμπεται από την παρουσία μας και η εντολή της αγάπης να είναι πηγή έμπνευσης και υπέρβασης στην ζωή μας και στις σχέσεις μας με τον συνάνθρωπο.

Μας καλεί ο Χριστός να γίνουμε το φως του κόσμου για να λάμψει παντού η χάρις Του.
Ποιος άραγε μπορεί να αντισταθεί σ’ αυτό το κάλεσμα;

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μονής Εσφιγμένου