Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος τελειώνει, οι φίλοι σιγά σιγά εξαφανίζονται, το κυνήγι για περισσότερα αρχίζει να μας κυριεύει, η απληστία καλύπτει τις ψυχές μας και ό,τι είναι όμορφο χάνεται κάθε μέρα που περνάει…
Όλοι φεύγουμε από αυτόν τον κόσμο και δεν παίρνουμε τίποτα μαζί μας. Όταν μάθετε πόσο αξίζετε, δεν θα κάνετε πλέον εκπτώσεις στους ανθρώπους. Δεν θέλεις να πληγώσεις κανέναν.
Ο καθένας θα πάρει πίσω όλες τις πέτρες που σου πέταξαν… Αυτή είναι η ζωή!… Πάντα να ερωτεύεστε το Όνειρο του Ονείρου! Θυμήσου τι σου έχει μείνει, όχι μόνο τι έχασες. Ψάξε να δεις τι έχεις, όχι μόνο τι σου λείπει.
Απολαύστε τη φύση, παίξτε με ένα κουτάβι ή μια γάτα, κινηθείτε, (….) απλά βγείτε από τις σκέψεις που σας πνίγουν το μυαλό και σας θάβουν στο εσωτερικό κελάρι. Αυτά για τα οποία δεν μιλάμε αποτυπώνονται στα πρόσωπά μας και εκφράζονται με πόνο. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς πίστη!
Δεν μπορείς να τα παρατήσεις! Ο φόβος είναι μόνο στη φαντασία σας. Δεν υπάρχει! Το δημιουργείς με μια σκέψη, αλλά μπορείς και να το καταστρέψεις. Αν ξεφύγεις από αυτό που φοβάσαι, δεν θα ζήσεις! Θα είσαι ζωντανός, αλλά δεν θα είσαι ζωντανός, δεν θα είσαι ελεύθερος.
Εξερευνήστε τα ταλέντα που έχετε λάβει και μην χάνετε τον πολύτιμο χρόνο σας.
Ζήστε τη ζωή σας με πάθος και μην βάζετε όρια! Ναι, μπορείς να ξαναγεννηθείς ανά πάσα στιγμή! Σε ευχαριστώ, φίλε, γιατί μπορώ να σε αγαπήσω!
Γίνε αυτό που δεν ήταν οι άλλοι!
” Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου -” Ζήσε όμορφα. Συγχώρεσε στο χρόνο και αγάπησε αληθινά!”
Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε «έχω αιτία να είμαι χαρούμενος».
Άδικα περιμένουμε. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή. Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις.
Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Στον περίπατο με έναν καλό φίλο ή το αγαπημένο μας ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.
Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.
Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.
Πηγή: π. Λίβυος