Πήρα ένα Α και το έκανα άστρο.
Με το Β έγραψα Βηθλεέμ και
με το Γ γη Τη Γέννηση Του Κυρίου.
Στο Δ βρήκα τα δώρα που
που Του χάρισαν ..
και με το Ε τήν ελπίδα
που μας έφερε στη γη.
Με τό Ζ θυμήθηκα τη ζωή
που Τόν Ζέσταναν..
και με Η τον Ηρώδη τον κακό
βασιλιά.
Με τό Θ είπα “Θεέ μου”
και με το Ι ψιθύρισα
Ιωσήφ.
Με τό Κ μου έφεραν στο νου
τήν καλοσύνη και με
το Λ το λιβάνι και το
λυτρωμο.
Μέσα στο Μ είδα τους
Μάγους και με το Ν
τήν Άγια Νύχτα.
Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά.
και με το Ο γιόρτασε η Οικουμένη.
Το Π γονάτισε μπροστά στην Παναγιά.
Το Ρ μου θύμισε το
Ραβή το δάσκαλο.
Με ένα μεγάλο Σ το Σπήλαιο
Με ένα χαρούμενο Τ τραγούδια τραγούδια..
Το Υ ήταν για τους ύμνους
καί τό Φ το φως το φωτός τήν πλάση.
Ένα Χ είπα “Χριστέ μου”
Οι άγγελοι έψελναν με
το Ψ ψαλμός και τό
Ωσσανα πού αρχιζε από Ω.
Από τότε κάθε Χριστούγεννα η αλφαβήτα δοξάζει το Νεογέννητο Χριστό με το δικό της τρόπο, και δίνει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων.
Μη φοβάσαι αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου!
Μην καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις!
Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.
Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο απο τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων, περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου!
Και μονάχα τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου.
Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει:
«Εγώ ειμί η Οδός».
Φώτης Κόντογλου